آگاه: به گزارش ایندیپندنت، پژوهش‌هایی که درباره این رفتار انجام شده‌اند نیز بیشتر بر پایه نظرسنجی‌هایی هستند که از خود فرد می‌خواهند به یاد بیاورد که در زمان‌های پراسترس، چه خورده است. در حالی که به گفته دکتر «کریستین جاواراس»، این نوع نظرسنجی‌ها یک مشکل اساسی دارند؛ اینکه در شرایط استرس، ادراک انسان‌ها تغییر می‌کند و به همین دلیل، توصیف دقیق اینکه رفتار غذایی‌شان چگونه تحت تاثیر قرار گرفته است، بسیار دشوار می‌شود.
دکتر کریستین جاواراس، روان‌شناس بیمارستان مک‌لین ماساچوست و استاد دانشگاه هاروارد، می‌نویسد: در واقع شما بیشتر غذا نمی‌خورید. یعنی وقتی تحت استرس هستید فکر می‌کنید بیشتر خورده‌اید، احتمالا به این دلیل که مقدار غذا در ذهنتان بیشتر به‌نظر می‌رسد. به گفته او افراد معمولا در لحظه غذاخوردن، آن مشکل استرس‌آفرین مثلا یک جدایی عاطفی را به یاد می‌آورند و سپس صحنه بستنی خوردنشان پیش چشم آنها می‌آید و این دو تصویر را به‌عنوان نمونه‌ای از «پرخوری ناشی از استرس» در ذهن خود ثبت می‌کنند، حتی اگر مقدار واقعی آنچه خورده‌اند زیاد نبوده باشد. در حالی که تمام دفعات دیگری که مثلا در محل کار واقعا تحت استرس بودند و کمتر غذا خوردند در ذهنشان نقش نمی‌بندد. واقعیت این است که بسیاری از افراد هنگام «استرس حاد»، حتی کمتر غذا می‌خورند. تحقیقات گذشته هم نشان داده‌اند که تنزدیکا ۴۰ درصد افراد هنگام استرس بیشتر، ۴۰ درصد کمتر غذا می‌خورند و ۲۰ درصد افراد هم در عادات غذایی خود تغییری نمی‌دهند. با این حال دکتر «کریستوفر مک‌گوان»، متخصص گوارش و چاقی معتقد است که این وضعیت در افراد مختلف، متفاوت است و در برخی اشخاص وقتی بدن تحت «استرس مزمن» قرار بگیرد، سطح کورتیزول افزایش می‌یابد که این نه‌تنها اشتها را تحریک می‌کند، بلکه می‌تواند باعث افزایش ذخیره چربی به‌ویژه در ناحیه شکم شود. او می‌افزاید که استرس مزمن خواب را هم مختل می‌کند که این خود باعث تشدید هوس‌های غذایی و اختلال در عملکرد متابولیک می‌شود و در این مرحله است که افراد معمولا به غذاهای آرام‌بخش که سرشار از چربی و قندند، پناه می‌برند؛ غذاهایی که مرکز لذت در مغز را تحریک می‌کنند و باعث ترشح دوپامین می‌شوند که یک حس تسکین موقتی ایجاد می‌کند، اما این تسکین کوتاه‌مدت است و اغلب با احساس گناه یا پشیمانی همراه می‌شود.ریچل گارگانو، متخصص تغذیه، می‌گوید: هرچه بیشتر در واکنش به احساسات غذا بخوریم، ارتباط میان آن احساس و غذای هوس‌برانگیز قوی‌تر می‌شود و این باعث می‌شود پرخوری عصبی در ما با گذشت زمان عمیق‌تر و ریشه‌دارتر بشود. گارگانو توضیح می‌دهد که عوامل تحریک‌کننده هر فردی خاص خود او است. برای برخی این عامل تنها بودن در خانه است و برای برخی دیگر، دیدن یا بوی غذای موردعلاقه‌شان است که می‌تواند روند پرخوری را آغاز کند. دکتر مک‌گوان فعالیت بدنی حتی کوتاه را جایگزینی عالی برای خوردن ناشی از استرس می‌داند. ورزش نه‌تنها سطح کورتیزول را کاهش می‌دهد، بلکه خلق‌وخو، خواب و سلامت جسمی را هم بهبود می‌بخشد.
۲۸ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۳:۵۶
شاید شما هم این مطلب را از برخی اطرافیان خود شنیده باشید که می‌گویند وقتی عصبی هستند، بیشتر از همیشه غذا می‌خورند. اما آیا این مسئله درست است؟ پاسخ به این موضوع در تحقیقات یکی از دانشگاه‌های معتبر جهان مشخص شده است.