۶ تیر ۱۴۰۴ - ۲۲:۵۹

شادی ورشوچی - دکترای کلام اسلامی :  اولین نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم این است که این یک آتش‌بس است، نه صلح. تفاوتی اساسی بین این دو مفهوم وجود دارد. آتش‌بس تنها به‌معنای توقف موقت درگیری‌هاست، درحالی‌که صلح به پذیرش پایدار و اصولی معانی و عواطف متقابل مربوط می‌شود. این نوع آتش‌بس‌ها معمولا به دلایل استراتژیک و برای بازسازی نیروها صورت می‌گیرد، نه به‌خاطر تمایل واقعی به ایجاد صلح.

آگاه: تاریخ نشان داده که اسرائیل به هیچ‌یک از آتش‌بس‌ها پایبند نبوده است. سابقه این عدم پایبندی و نقض توافقات، می‌تواند نگرانی‌هایی درباره آینده امنیتی و ثبات در منطقه ایجاد کند. بنابراین اعتماد به این نوع آتش‌بس‌ها مورد شک‌وتردید است. در شرایط کنونی، ایران به آتش‌بس تمایل نشان داده اما درعین‌حال آخرین ضربه را به دشمن خود  زده است.
این نشان می‌دهد که ایران درحال‌حاضر به دنبال یک استراتژی متوازن است؛ از یک طرف پذیرای آتش‌بس است و از سوی دیگر قدرت نظامی خود را نیز نشان می‌دهد. باتوجه‌به حمله اخیر اسرائیل، احتمال نقض آتش‌بس از سوی این کشور بسیار بالا به‌نظر می‌رسد. نقض آتش‌بس به لیست فضاحت‌های سیاسی اسرائیل اضافه می‌شود و می‌تواند به ناآرامی‌های بیشتری در منطقه منجر شود. تاکنون هیچ مقام رسمی بیانیه‌ای درباره این آتش‌بس صادر نکرده و این عدم شفافیت می‌تواند موجب سردرگمی و نگرانی‌های بیشتری در سطح داخلی و بین‌المللی شود. مقامات باید به‌سرعت نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند تا اذهان عمومی را آرام کنند.
البته ما از برنامه‌های متعالی کشور برای بهره‌برداری از این آتش‌بس بی‌اطلاع هستیم. این عدم شفافیت موجب می‌شود که اظهارنظر درباره آن زود باشد و از نظر استراتژیک مخاطره‌آمیز به نظر برسد. پذیرش آتش‌بس مبتنی بر تعهد (ACT) به معنای اعتماد به حکمت‌های مسئولان نظام  است.
این پذیرش می‌تواند به مذاکره و پیشبرد منافع کشور کمک کند. در این جنگ ۱۲ روزه، دستاوردهای زیادی برای کشور حاصل شده است. این دستاوردها باید به طور شفاف تبیین شوند تا مردم از فواید آن آگاه شوند و باعث تقویت روحیه عمومی شود. درحال‌حاضر خطای شناختی با مفهوم صلح تحمیلی در حال شکل‌گیری است. این نوع خطا می‌تواند ناشی از استدلال‌های احساسی یا ذهن‌خوانی باشد و باید نسبت به آن هوشیار بود. دو هدف اصلی نظام نابودی اسرائیل و اخراج آمریکایی‌ها از منطقه است که مطمئنا در طول زمان محقق خواهد شد، هرچند نیاز به گام‌های متعددی دارد.
جنگ واقعی هنوز در جبهه‌های تبیین، تربیت، فرهنگ‌سازی و ساختن جامعه اسلامی ادامه دارد. این نوع جهاد باید به‌عنوان اولویت اصلی مدنظر قرار گیرد. سرباز همیشه سرباز است و حق اعتراض به فرمانده را ندارد. باید خود را سرباز نظام و خادم حرم این سرزمین بدانیم و همسویی با نظام را فرصتی برای مقابله با ترفند دشمن به کار بریم.
این همسویی می‌تواند به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر تبلیغاتی که بر پایه ضعف و اختلافات اجتماعی بنا شده، عمل کند. آتش‌بس در شرایط کنونی صرفا یک توقف موقت در درگیری‌ها به شمار می‌آید و باید با احتیاط با آن برخورد کرد. تحلیل درست شرایط و شناخت اهداف واقعی می‌تواند به ما کمک کند تا در این زمان حساس مباحث را به‌درستی مدیریت کنیم. تفاوت‌های موجود در مفاهیم صلح و آتش‌بس، نیاز به دقت و تفکر عمیق‌تری دارد تا از بروز اشتباهات و چالش‌های بیشتر در آینده جلوگیری شود.