آگاه: در این بیانیه ادعاهای نادرست و ناصوابی علیه مقاومت مردم فلسطین علیه اشغالگری صهیونیست‌ها مطرح شده است. جمهوری اسلامی ایران در رای‌گیری پیرامون بیانیه موسوم به نیویورک، درباره راه‌حل دو کشوری در فلسطین شرکت نکرد؛ چرا که اساسا موجودیت رژیم صهیونسیتی را مشروع نمی‌داند و طبعا با لحاظ و درنظرگرفتن جغرافیایی تحت عنوان کشور نیز برای اشغالگران صهیونیست مخالف است.
اما فارغ از نگاه ماهیتی ایران به قضیه دو کشوری پیرامون مسئله فلسطین، آنچه مهم است آن است که حتی با فرض قبول راه‌حل دو کشوری، جغرافیای در نظر گرفته شده برای طرف اسرائیلی بسیار وسیع‌تر و غنی‌تر از طرف فلسطینی است و حتی در قالب این طرح نیز، به فلسطینیان جفا می‌شود. در راهکار دو دولتی که در سازمان ملل مطرح است، ۷۸ درصد از سرزمین فلسطین و مناطق مهم و استراتژیک آن متعلق به کشور جعلی اسرائیل و تنها ۲۲ درصد سهم کشور جدید فلسطین خواهد شد.
بنابراین ایران در رای‌گیری تشکیل کشور مستقل فلسطین در سازمان ملل شرکت نکرد، چرا که خودِ این کشورسازی و دولت‌سازی، ظلم به فلسطینیان و هویت تاریخی آنان است. ایران بارها تاکید کرده است که مسئله فلسطین تنها از طریق رای‌گیری و آن هم با مشارکت کامل همه فلسطینی‌ها قابل‌حل است و رژیم اشغالگر باید به اشغالگری خود پایان دهد. اینها مسائلی است که در طرح سازمان ملل به‌روشنی بیان نشده و حق کامل مردم فلسطین را به رسمیت نمی‌شناسد.
بیانیه سازمان ملل موسوم به بیانیه نیویورک، حضور صهیونیست‌ها در اراضی فلسطینی و اشغال مداوم آنان را که بخشی از یک پروژه استعماری بزرگ‌تر در منطقه غرب آسیاست، نادیده می‌گیرد. این پروژه استعماری یکی از ریشه‌های اصلی بحران در منطقه است. ایران در مسئله فلسطین به یک راه‌حل مبنایی معتقد است؛ راه‌حلی که می‌تواند به پایان اشغال کامل تمامی سرزمین فلسطین و برگزاری همه‌پرسی ملی در تمامی فلسطین، با مشارکت تمامی ساکنان اصلی آن سرزمین اعم از مسلمانان، مسیحیان و یهودیان بینجامد. در این فرآیند، تمامی فلسطینی‌های آواره می‌توانند به وطن خود بازگردند و در این همه‌پرسی مشارکت کنند. تنها راه‌حل دموکراتیک برای حل مسئله فلسطین، از طریق این فرآیند امکان‌پذیر خواهد بود.