آگاه: پیکر زنده‌یاد ثمینه باغچه‌بان، نویسنده کودک‌ونوجوان و پیشکسوت آموزش کودکان ناشنوا، روز جمعه ۲۸ شهریور از مدرسه ناشنوایان تهران به‌سوی خانه ابدی تشییع شد. در این مراسم جمعی از شاگردان مرحوم باغچه‌بان، استاد شفیعی کدکنی، علی ربیعی دستیار رئیس‌جمهور در امور اجرایی، عبدالرضا دژن رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی تهران، مژگان فرح‌بد معاون سازمان آموزش و پرورش استثنایی شهر تهران و دیگر همکاران و پیشکسوتان آموزش ناشنوایان حضور داشتند. شاگردان زنده‌یاد باغچه‌بان با زمزمه «درود بر باغچه‌بان» پیکر او را تشییع و از زحمات او قدردانی کردند. دستیار رئیس‌جمهور در امور اجرایی در این مراسم گفت: برخی افراد در تاریخ یک ملت نه به‌عنوان یک فرد، بلکه به‌عنوان یک نهاد عمل می‌کنند. علی ربیعی افزود: ایران یعنی خانواده باغچه‌بان، ایران یعنی هر کسی که دستگیری از دیگران و ساختن چیزی برای جامعه، ایران یعنی همه اینها و ما همه مدیون خانواده باغچه‌بان هستیم. تنها هدف باغچه‌بان افراد ناشنوا نبود، بلکه این حرکت به‌اندازه کل انسان‌های ایران و انسانیت در هر جا تاثیر داشته است. وی ضمن اعلام پیام تسلیت رئیس‌جمهور به شاگردان و خانواده باغچه‌بان، اظهار کرد: امیدوارم راه او را زنده نگه دارید؛ راه او ادامه پیدا خواهد کرد و روح ایشان جاودانه خواهد ماند.
قدمی، رئیس سابق سازمان آموزش استثنایی نیز با ذکر جمله‌ای از حضرت علی (ع) گفت: حضرت علی (ع) می‌فرماید هر کس که بمیرد پرونده‌اش بسته می‌شود به جز آدم‌هایی که در دنیا کارهای خوبی کردند. مدرسه، بچه‌ها، کتاب، معلم همه اینها به زندگی مرحوم باغچه‌بان و دخترش گره‌خورده بود. وی افزود: شب اول قبر شب سختی است، اما حضرت علی (ع) می‌گوید در این شب از همه سوال می‌کنند که در دنیا تو چه کردی، حالا وقتی از مرحوم باغچه‌بان می‌پرسند و او سرش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: به آدم‌ها کمک کردم و مدرسه ساختم؛ بنابراین حتما جای ایشان در بهشت است. مژگان فرح‌بد، معاون سازمان آموزش و پرورش استثنایی نیز با ابراز ناراحتی از درگذشت زنده‌یاد باغچه‌بان گفت: به خودمان تسلیت می‌گویم؛ امیدوارم بتوانیم قدردان زحمات این عزیزان و ادامه‌دهنده راه آنان باشیم و یادشان را زنده نگه داریم. این که اسم و زحمات آنان را گرامی داریم، بزرگ‌ترین هدف است؛ نه فقط به اسم، بلکه به عمل. پروانه باغچه‌بان، خواهر مرحوم باغچه‌بان نیز اظهار کرد: قرار نبود این انفاق بیفتد قرار بود، امروز ثمینه جانم اینجا باشد، خیلی خوشحالم که شاگردان ایشان را از نزدیک می‌بینم. او حتما می‌بیند که شما آمدید و کلی خوشحال می‌شود. وی افزود: امیدوارم آموزشگاه باغچه‌بان مثل قدیم پابرجا باشد. مرحوم پدرم وصیت کرده بود که هر وقت فوت کردم مرا در همین مدرسه باغچه‌بان دفن کنند، اما آن موقع قبول نکردند.
رئیس مدرسه ناشنوایان نیز با ابراز دل‌شکستگی از درگذشت زنده‌یاد ثمینه باغچه‌بان ادامه داد: یاد ایشان همیشه در قلب ماست. نقاشی‌های خانم باغچه‌بان به سمت خورشید پر کشید؛ این جمله را آقای داوود کیانیان در وصف او نوشته بود.
رضا خصالی، معاون برنامه‌ریزی و توسعه سازمان آموزش و پرورش استثنایی نیز با اشاره به سرمایه‌های اجتماعی یک جامعه گفت: من امروز نه به‌عنوان یک مقام مسئول، بلکه به‌عنوان یک دانشجوی رشته تاریخ می‌خواهم یک جمله در شأن ایشان بگویم. ایران چیزی جز سرمایه اجتماعی و اندوخته‌هایی که طی قرن‌ها کسب کرده نیست. اگر امروز اسم مفاخر را می‌بریم، همه آنها سرمایه‌های ما هستند. وی افزود: خانم باغچه‌بان همیشه زنده است و این هنر ماست که این میراث را حفظ کنیم. خدمتی که ایشان و خانواده ایشان انجام دادند، قیمتی دارد که نمی‌توان گفت اما آیا می‌توان این میراث را حفظ کرد.
ثمینه باغچه‌بان، پنجم فروردین ۱۳۰۶ در تبریز متولد شد، در سال ۱۳۴۱ در پی تاسیس شورای کتاب کودک، فعالیت خود را در آنجا آغاز کرد و دو کتاب «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» به قلم او از کتاب‌های برگزیده شورای کتاب کودک است. ثمینه باغچه‌بان فرزند جبار باغچه‌بان، نویسنده ادبیات کودک‌ونوجوان و از پیشگامان آموزش کودکان ناشنوا، ۲۶ شهریور در سن ۹۷ سالگی درگذشت. از کارهای شایان توجه ثمینه باغچه‌بان که با کمک یونیسف انجام پذیرفت، ارائه ترانه فولکلوریک «دویدم و دویدم» در قالب کتاب و تهیه ویدیوی آن به زبان اشاره است که پلی بین کودکان ناشنوا و شنوا شد. این کتاب به زبان انگلیسی و اسپانیایی برگردان شده است؛ او در معرفی فعالیت‌ها و پیشرفت‌های چشمگیر ایران در زمینه توان‌بخشی ناشنوایان در کنفرانس‌های جهانی، نوشتن کتاب‌هایی درباره آموزش و پرورش ناشنوایان، آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان و برگردان آثاری در زمینه آموزش ناشنوایان، اختلالات گفتاری و ناگویایی به زبان فارسی نقشی بسیار موثر داشت. در سال ۱۹۷۷ از سویClarke School Fellowship For The Middle East USA یک بورس تحصیلی به نام ثمینه باغچه‌بان نام‌گذاری شد. از دیگر آثار او می‌توان به کتاب‌های «جم جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و کتاب «روشنگر تاریکی‌ها»، درباره پدرش جبار باغچه‌بان اشاره کرد.