آگاه: این نامه خطاب به «پنج ناشر بزرگ ایالات متحده» (پنگوئن، رندم هاوس، هارپرکالینز، سایموناند شوستر، هَشِت بوک گروپ و مکمیلان) و همچنین «سایر ناشران آمریکا» نوشته شده و همراه با طوماری که به آن پیوسته بود، در کمتر از ۲۴ساعت بیش از ۱۱۰۰امضا جمعآوری کرد. پس از انتشار نامه، چهرههای شناختهشدهای همچون جودی پیکو، اولیویا بلیک و پل ترمبلی نیز به جمع امضاکنندگان پیوستند. در این نامه فهرستی از درخواستهای صریح از ناشران آمده که طیف وسیعی از شیوههای فعلی یا بالقوه استفاده از هوش مصنوعی در نشر را در بر میگیرد. نویسندگان از ناشران خواستهاند از انتشار کتابهایی که با ابزارهای هوش مصنوعی مبتنی بر آثار دارای حقتألیف و بدون رضایت یا جبران خسارت نویسندگان تولید شدهاند خودداری کنند، از جایگزینی کامل یا جزئی کارکنان انتشارات با ابزارهای هوش مصنوعی پرهیز کنند، و راویان کتابهای صوتی را فقط از میان انسانها انتخاب کنند — در کنار خواستههای دیگر. در بخشی از نامه آمده است: «نوشتاری که هوش مصنوعی تولید میکند، بیارزش به نظر میرسد چون واقعا بیارزش است. ساده جلوه میکند چون تولیدش ساده است. اصل ماجرا همین است. هوش مصنوعی ابزاری فوقالعاده قدرتمند و ماندگار است که ظرفیت واقعی برای منافع اجتماعی دارد — اما جایگزینی هنر و هنرمندان جزو این منافع نیست.»
تمرکز بر دعاوی حقوقی
تا امروز، نویسندگان نارضایتی خود از تأثیرات منفی هوش مصنوعی بر آثارشان را عمدتا از طریق طرح دعاوی قضایی علیه شرکتهای فعال در این حوزه ابراز کردهاند، نه با خطاب قرار دادن مستقیم ناشران. تاناهاسی کوتس، مایکل چابون، جونت دیاز و کمدین شناختهشده سارا سیلورمن از برجستهترین چهرههای حاضر در پروندههای مربوط به نقض حقتألیف توسط شرکتهای هوش مصنوعی هستند. برخی از این پروندهها اخیرا به مرحله صدور حکم رسیدهاند: اوایل همین هفته، قضات فدرال در دو پرونده به نفع شرکتهای Anthropic AI و Meta رأی دادند؛ حکمی که میتواند برای شرکتهای فعال در حوزه هوش مصنوعی، حق قانونی استفاده از آثار دارای حقتألیف در آموزش مدلهای زبانی بزرگ را بر پایه اصل «استفاده منصفانه» ایجاد کند؛ مشروط بر آنکه نسخههای این آثار بهصورت قانونی تهیه شده باشند.
رایوناک رابینسون، نویسنده آثار داستانی نوجوان با نام مستعار «رایلی ردگیت» و از سازماندهندگان نامه و طومار منتشر شده، این احکام را زنگ خطر جدی دانست و گفت: «وقتی دادگاهها دسترسی هوش مصنوعی به متون دارای حقتألیف را «استفاده منصفانه» تلقی میکنند، خط دفاعی بعدی — و شاید آخرین — باید ناشران باشند. بدون تعهد ناشران به عدم تولید عناوینی که مستقیماً با آثار نویسندگان خود رقابت میکند، هیچ مانعی برای تولید کتابهای هوش مصنوعی توسط ناشران وجود نخواهد داشت و این روند میتواند نویسندگان را از صحنه حذف کند. امیدواریم ناشران برای حفاظت از نویسندگان و کارکنان صنعت در برابر تهدیدهای رقابتی و شغلی ناشی از هوش مصنوعی اقدام کنند.»
تهدید موجودیت
نویسندگان بر این باورند که «تهدید موجودیت» ناشی از هوش مصنوعی تنها به نقض حقتألیف محدود نمیشود. در سالهای اخیر، کتابهای تقلیدی که به نظر میرسد با هوش مصنوعی نوشته شده و به نام نویسندگان واقعی — بیآنکه نقشی در تولیدشان داشته باشند — منتشر شدهاند، در آمازون و دیگر پلتفرمها رو به افزایش بوده است.
رشد استفاده از فناوری هوش مصنوعی در تولید محتوای صوتی نیز بهعنوان تهدیدی جدی برای حوزه نشر مطرح شده است. بسیاری از نویسندگان با روایت آثار خود درآمد جانبی کسب میکنند و گسترش روایت و ترجمه ماشینی، خطری مضاعف برای گویندگان و مترجمان انسانی محسوب میشود.
باب کاریگن، مدیرعامل Audible، در بیانیهای اعلام کرد: «Audible بر این باور است که هوش مصنوعی فرصتی مهم برای گسترش دسترسی به کتابهای صوتی فراهم میآورد و هدف ما ارائه هر کتاب، در هر زبان، به مشتریان است؛ در کنار سرمایهگذاری مداوم در محتوای ممتاز و اصیل. این فناوری میتواند داستانهای بیشتری را زنده کند، به خالقان کمک کند تا به مخاطبان تازه برسند و اطمینان دهد شنوندگان در سراسر جهان به کتابهای ارزشمندی دسترسی یابند که شاید هرگز به گوششان نمیرسید.»
با این حال، رابینسون به برخی اقدامات ناشران برای حمایت از نویسندگان اشاره میکند و میگوید: «بسیاری از قراردادهای فردی اکنون شامل بند «حق انصراف از هوش مصنوعی» هستند که مانع استفاده آثار در مجموعهدادههای آموزشی این فناوری میشود و این اقدام مثبتی است.» او با وجود این، تأکید میکند ناشران باید گامهای مؤثرتری برای مقابله با هجوم هوش مصنوعی بردارند:
«نگرانیهای جدی وجود دارد مبنی بر اینکه ممکن است ناشران خود به تولید عناوین مبتنی بر هوش مصنوعی روی آورند و به این ترتیب، بازار نشر را در اختیار بگیرند یا حتی کارکنان بخش ویرایش را با ابزارهای هوش مصنوعی جایگزین کنند.»