۸ آبان ۱۴۰۴ - ۰۸:۰۰

در تداوم نبرد پس از آتش‌بس، دیگر با صدای موشک و پهپاد نیست و دشمن با سلاحی پیچیده و نامرئی به نام «تحمیل تعلیق» به میدان آمده است. هدف، برقراری وضعیت نه جنگ و نه صلح است تاجامعه در نوعی باتلاق بلاتکلیفی و اضطراب جمعی فرو برود. 

آگاه: رهاورد این استراتژی روشن است: فرسایش روحیه ملی، تخریب سرمایه اجتماعی و ایجاد یاس گسترده، تا پیشرفت جامعه متوقف شود و تاب‌آوری اجتماعی کاهش یابد. در چنین فضایی، پیام اخیر رهبر انقلاب به روحانیت در اربعین شهدای جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایران را باید به مانند یک «نقشه عملیاتی» نگریست. ایشان با ترسیم چهار ستون اصلی «هدایت معنوی، نورانی کردن دل‌ها، صبر و سکینه و ثبات مردمی»، پاسخی هوشمندانه به این تهاجم روانی-اجتماعی ارائه داده‌اند.


شاید بتوان گفت دشمن از تحمیل وضعیت «نه جنگ نه صلح» پیش از هر چیز روان جمعی را نشانه رفته است. جامعه در این شرایط دچار نوعی تعلیق می‌شود؛ اضطراب درونی جایگزین آرامش می‌شود، اعتماد عمومی خدشه‌دار می‌شود و احساس ناتوانی، اراده جمعی را تحلیل می‌برد. در چنین فضایی، رسانه‌های دشمن با انتشار پیام‌های یاس‌آور، به جنگ روانی تمام‌عیاری دست زده‌اند. آنها روزی خبر از بازگشت به جنگ می‌دهند و روز دیگر از طریق واسطه‌ها بی‌علاقگی به تنش را اعلام می‌کنند.
اینجاست که نقش روحانیت در «مهندسی امید» نمایان می‌شود. هدایت معنوی در یک نگاه تبدیل ایمان از مفهومی انتزاعی به نیرویی ملموس برای تقویت صبر و تاب‌آوری است. نورانی کردن دل‌ها، پادزهری است در برابر سمومی که هر روز به روان جامعه تزریق می‌شود. صبر و سکینه، ترویج «آرامش فعال» به جامعه‌ای است که در معرض این عملیات رسانه‌ای قرار گرفته است. زمانی می‌توان به تحقق این آثار امیدوار بود که روحانیان بتوانند در سطح دایره تاثیر خود شنونده خوب و گوش فعال مهربانی برای دردها و دغدغه‌های مردم باشند. در کنار این، با تولید محتوای هدفمند، در برابر جنگ روانی دشمن سد بسازند، به مردم امید بدهند و برای خانواده‌ها  آرامش بیافرینند.
این اقدامات عملی، اضطراب جمعی را کاهش می‌دهد، اعتماد عمومی را افزایش می‌دهد و اتحاد ملی را تقویت می‌کند. روحانیت با روشنگری و افشای تاکتیک جنگ روانی دشمن، مصونیت فکری و منطقی در جامعه ایجاد می‌کند. ثبات مردمی، ستون پایدار جامعه در برابر فشارهای روانی و بحران‌های اجتماعی است. این ثبات زمانی تحقق می‌یابد که امید به زندگی و ایمان به آینده، به «کار و تلاش برای ساخت میهن» تبدیل شود. روحیه کار و تلاش، نه تنها رشد فردی را تقویت می‌کند، بلکه انسجام و تاب‌آوری اجتماعی را نیز افزایش می‌دهد.
جامعه‌ای که در آن مردم احساس حمایت و همراهی کنند، حتی در سخت‌ترین شرایط، قادر به حرکت و پیشرفت خواهد بود. این همان نقشه راهی است که رهبر انقلاب ترسیم کرده‌اند: تبدیل ایمان به نیروی محرکه پیشرفت و تبدیل بحران به فرصتی برای رشد. پیام رهبر انقلاب، دعوتی تاریخی از روحانیت برای تبدیل شدن به سنگری استوار برای مردم در برابر تهاجم ترکیبی دشمن است. روحانیتی در این نبرد تمدنی تاثیرگذار خواهد بود که بتواند امید را در دل‌ها زنده نگه دارد، معنا و منطق مقاومت را توضیح دهد و جامعه را در عبور از این گذرگاه سخت یاری کند.
این همان مأموریتی است که به اذن خدای متعال انجام به موقع و هوشمندانه آن، سرنوشت ملت را رقم خواهد زد.