آگاه: به نقل از اس‌ای، فرید با جمع‌آوری مارهای خانگی از دوران جوانی خود، ابتدا با زهرگیری از حیوانات خانگی خود، رقیق‌کردن زهر آنها و تزریق مکرر آن شروع به مسموم‌کردن عمدی خود کرد. فرید می‌گوید یک‌بار هنگامی که در عرض یک ساعت دو سم جداگانه مار کبری را به خودم تزریق کردم، تقریبا از پا درآمدم. وی گفت: من تقریبا مرده بودم. این جالب نبود. من برای یک گزش مصونیت کافی داشتم، اما برای دو دوز از سم مار نه. من کاملا گند زدم. طی سالیان بعد، سیستم ایمنی بدن فرید با وحشت‌های ناشناخته‌ای روبه‌رو شد. سلول‌های B او (گلبول‌های سفید خون که آنتی‌بادی‌های مبارزه‌کننده با عوامل بیماری‌زا را ایجاد می‌کنند و از ما در برابر مواد خارجی مانند زهرها، ویروس‌ها، باکتری‌ها و انگل‌ها محافظت می‌کنند) با نیش‌های سمی کبراهای مصری، کبراهای آبی، تایپان‌های ساحلی، مار زنگی موهاوی و حتی مامباهای سیاه آشنا شدند. فرید با وجود این همه نیش‌زده‌شدن توسط مارهای سمی مختلف هنوز زنده است و آنتی‌بادی‌های منحصربه‌فرد او در واقع به‌خوبی مورد استفاده قرار می‌گیرند. پادزهر آزمایش شده توسط این تیم از دو آنتی‌بادی متفاوت جدا شده از خون فرید تشکیل شده است. اولین مورد موسوم به «LNX-D۰۹» در برابر ۶ گونه از سم مارهای آزمایش‌شده بر روی موش‌ها موثر بود. نوع دوم پادتن‌های فرید موسوم به «SNX-B۰۳»، حداقل حفاظت جزئی را به کل سم‌های مارها گسترش داد. قبل از اینکه این پادزهر در دسترس انسان‌ها قرار گیرد، به آزمایش‌های بالینی دقیقی نیاز است. در همین حال، محققان قصد دارند آزمایشات میدانی این پادزهر را برای درمان سگ‌های مارگزیده در کلینیک‌های دامپزشکی استرالیا انجام دهند. این پژوهش در مجله Cell Press منتشر شده است.