آگاه: در فرهنگ‌های غربی، داشتن اتاق جداگانه برای هر کودک به تدریج به یک استاندارد تبدیل شده است، اما در بسیاری از فرهنگ‌ها، به‌ویژه در خانواده‌های چندفرزند، هم‌اتاقی رایج است. تحقیقات نشان می‌دهد که این موضوع می‌تواند تاثیرات متفاوتی بر توسعه روانی و اجتماعی کودک داشته باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که تاخیر در انتقال کودک از گهواره به تخت تا حدود سه سالگی، می‌تواند کیفیت و کمیت خواب او را بهبود بخشد. از سوی دیگر کودکانی که اتاق مستقل دارند، به‌طور متوسط حدود ۲۸ دقیقه خواب شبانه بیشتری دارند و حس استقلال بهتری پرورش می‌دهند، اما ممکن است اضطراب جدایی یا کاهش نظارت والدین را تجربه کنند. آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند نوزادان برای کاهش خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) حداقل تا ۶ ماه و ترجیحا تا ۱۲ ماهگی در اتاق والدین اما روی سطح جداگانه (گهواره یا تخت مخصوص) بخوابند.
مزایای اتاق جداگانه :
بهبود کیفیت و کمیت خواب
تقویت حس استقلال و حریم خصوصی
کاهش اختلافات
فرصت برای ابراز خلاقیت و شخصیت
معایب اتاق جداگانه :
اضطراب جدایی
احساس تنهایی
مشکلات نظارت والدین
انزوای اجتماعی
زمینه فرهنگی و تاریخی
بهتر است این نکات را جدی بگیرید
شروع با گهواره یا تخت در اتاق والدین: تا حداقل ۶ ماهگی ادامه دهید و پس از آن با مانیتور یا پیجر و بررسی ایمنی، مکان گهواره را به نزدیکی در ورودی اتاق کودک منتقل‌کنید. ایجاد روتین مشخص: برای خواب یک روتین ثابت مانند قصه‌خوانی یا موسیقی ملایم در اتاق مستقل کودک داشته باشید تا ارتباط ذهنی بین آن فضا و خواب تقویت شود. استفاده از ابزارهای نظارتی: به‌کارگیری مانیتور صدا یا تصویر و اطمینان از ایمنی تخت و فضای خواب برای کاهش اضطراب والدین و کودک ضروری است. توجه به ویژگی‌های فردی کودک: برخی کودکان از سن دو وسه سالگی برای اتاق مستقل آماده‌اند، اما برخی دیگر ممکن است نیاز به زمان بیشتر داشته باشند؛ به نشانه‌های اضطراب یا مقاومت کودک توجه کنید. تصمیم‌گیری درباره اتاق‌خواب مستقل برای کودک در سن خردسالی نیازمند درنظرگرفتن جوانب ایمنی، کیفیت خواب، نیازهای رشدی و ویژگی‌های خانوادگی است.