آگاه: در چنین روزی، شاهکار حاج محمود کریمی چون صاعقه‌ای بر آسمان ایران درخشید: تلفیق شکوه‌انگیز ترانه‌ ماندگار «ایران ایران»، محمد نوری با نوای دلنشین ذکر حسین (ع). این تنها یک آواز نبود؛ پاسخی هنرمندانه به جنایات رژیم صهیونیستی بود که درست در لحظه‌ای که جهان اسلام نیاز به اتحاد داشت، هیئت‌های ایران فریاد زدند: ایران و حسین، دو نامِ یک روح‌اند!
این اقدام هوشمندانه کریمی، تصادفی نبود؛ حاصل نگاه ژرف هیئت‌ها به نیاز زمانه بود. آنها با درک عمیق این که دشمن از همدلی ما می‌هراسد، با نواختن زخمه‌ای بر تار احساسات ملی - مذهبی ایرانیان، چنان موجی از شور و پیوند آفریدند که هر ذره‌اش دردی از دل‌ها شست.  البته هیئت‌ها همیشه طلایه‌داران عمل جمعی بوده‌اند، از امداد سیل‌زدگان تا روضه‌های سیار کرونایی که محمود کریمی پیشگامِ آن شد که هیئت‌های سیار به خیابان‌ها برد تا مردم در روزهای محرم پای روضه امام حسین (ع) دل جلا دهند. حاج محمود کریمی، امروز در برابر جنایت صهیونیست‌ها، با خلق این اثر جبهه‌ فرهنگی مقاومت را تقویت کردند. این تلفیق هنری، سدی در برابر تفرقه‌افکنیِ دشمن بود؛ پیوند «ایران» و «حسین (ع)» به جهانیان گفت که خاک این سرزمین، با خون شهیدان کربلا آبیاری شده و هر حمله به آن، حمله به حریم امام آزادگان است. نکته تاریخی این رویداد آنجا بود که هیئت‌ها در بحرانی‌ترین زمان، نقش «صلابت‌ساز» را ایفا کردند. درست هنگامی که دشمن می‌پنداشت با حمله، روحیه ملت را می‌شکند، طنین «ایران ایران» در هیئت‌ها، غرشِ وحدت ملی را در فضا پراکند. حماسه محمود کریمی، ثابت کرد هیئت فقط جایگاه سینه‌زنی نیست؛ کارگاه زنده امیدآفرینی ملی است. در روزگاری که جنگ روانی دشمن اوج می‌گیرد، هیئت‌ها با هنر متعهدانه‌شان خورشید وحدت را از پشت ابرها بیرون می‌کشند. این همان دلیلی است که ملت امام‌حسین (ع) همیشه پیروز می‌ماند. این تلفیق آسمانی، یادآوری کرد که هیئت‌های ایران، سربازانِ بی‌ادعای جبهه فرهنگ‌اند؛ همان‌ها که با نوای «یا حسین (ع)» همزمان هم اشک می‌آفرینند، هم سد استواری در برابر توطئه‌های دشمن می‌سازند.