آگاه: به گزارش مهر به نقل از نیواطلس، به‌طور معمول واکسن‌ها شامل دو جزء اصلی هستند که یکی از آنها ایمونوژن است که واکنش ایمنی در بدن انسان را می‌انگیزد و بخش دیگر مواد کمکی است که واکنش سیستم ایمنی به ایمونوژن‌ها را ارتقا می‌دهد. محققان دانشگاه ام‌آی‌تی با انستیتو اسکریپس روی مواد کمکی تمرکز کردند و در واقع دو نمونه از آنها را ترکیب کردند تا واکنش ایمنی قدرتمندتری به نسبت واکسنی که یکی از آنها را در خود داشت، به وجود بیاورند. در این تحقیق در بدن موش‌هایی که واکسن‌های حاوی دو ماده کمکی را دریافت کردند، در مقایسه با گروهی که واکسنی با یکی از مواد کمکی به آنها تزریق شد، طیف بسیار وسیع‌تری از آنتی بادی‌ها را در مقابل یک آنتی ژن اچ‌آی‌وی ایجاد شد.
مواد کمکی موردنظر که به‌طور معمول استفاده می‌شوند، هیدروکسید آلومینیوم یا آلوم رایج و نانوذره‌ای به نام SMNP است که توسط دارل ارواین پروفسور ایمونولوژی توسعه یافته است. این ماده حاوی ساپونین، یک ماده کمکی مشتق شده شده از درخت صابون شیلیایی و یک ماده کمکی مصنوعی به نام مونوفسفریل لیپید  A (MPLA)تشکیل شده است.
محققان متوجه شدند واکسن حاوی دو ماده کمکی آنچه را که واکنش سلول بی نامیده می‌شود، دو تا سه برابر بیشتر از واکسن‌هایی با فرمول تک ماده کمکی افزایش می دهد. سلول‌های بی آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کنند که قادر به شناسایی پاتوژنی هستند که قبلا بدن انسان در معرض آن قرار گرفته بود. آنها شانس بهتری برای مقابله با ویروس‌های خطرناک را همراه دارند. در واقع روش جدید سبب شده واکسن‌های حاوی دو ماده کمکی در گره‌های لنف موش‌ها تجمیع شوند و به مدت یک ماه آنجا بمانند. طی این مدت سیستم ایمنی بدن حیوانات انبوهی از آنتی بادی‌های موثر را در مقابل پروتئین اچ‌آی‌وی ساخت. به گفته یکی از محققان تحقیق، نکته جالب درباره این روش آن است که می‌توان ترکیبی از مواد کمکی شناخته شده و موجود را به کار گرفت و بنابراین نیازمند فناوری متفاوتی نخواهد بود. به گفته محققان، این روش می‌تواند در فرمول‌بندی واکسن‌هایی برای محافظت در برابر ویروس‌های چالش‌برانگیزتر، ازجمله آنفولانزا و SARS-CoV-۲ (که باعث COVID-۱۹ می‌شود) مفید باشد.