آگاه: امام به واسطه شورای عالی امنیت به صدام هشدار داده که اگر به حملات ادامه دهد، ما هم مقابله‌به‌مثل را آغاز می‌کنیم. صدام اما غره به پشتوانه موشکی‌اش دست از جنایات خود نمی‌کشد؛ او هنوز خبر نداشت که ایران هم موشک دارد! دویدن‌های حسن طهرانی‌مقدم و جانشینش امیرعلی حاجی‌زاده در یگان نوپای موشکی به ثمر نشسته و ایران حالا به قدرتمندترین سلاح جنگ مجهز است. 
شهرهای ایران یکی‌پس‌ازدیگری در هم کوبیده می‌شدند، عملیات بازدارنده‌ای لازم بود تا سایه سیاه صدامیان را از سر شهرها دور کند. ساعت ۳:۲۱ بامداد سه‌شنبه ۲۱ اسفند ۶۳ اولین موشک ایران پرتاب می‌شود. صدام که دلیل انفجار پالایشگاه کرکوک را به‌خوبی می‌داند، ناباورانه چشم بر عملیات موشکی ایران می‌بندد و می‌گوید یک خرابکاری داخلی باعث رخ‌دادن این اتفاق شده است. پنج موشک دیگر لازم بود تا زبان صدام را باز کند، هنگامی‌که ششمین موشک ایران سبب انهدام مجتمع افسران عالی‌رتبه حزب بعث می‌شود، صدام ناچار لب به اعترافی تلخ می‌گشاید؛ او نمی‌توانست باور کند عقبه حدودا ۱۵۰کیلومتری جبهه‌اش مورد اصابت موشک‌هایی قرار گرفته که اگر بخواهند از آن هم فراتر می‌روند. 
سه پرتاب دیگر لازم بود تا صدام مجبور به توقف جنگ شهرها شود، قدرت بازدارنگی موشکی قدعلم کرده بود و حملات به شهرها تا پاییز ۶۵ به محدودترین حالت خود رسید؛ تا جایی که بعد از شکست سنگین در مقابل عملیات‌هایی مانند والفجر ۸ هم جرئت حمله هوایی را نداشت. صدام همان کسی بود که پس از کوچک‌ترین ناکامی در جبهه‌های زمینی خشمش را بر سر شهرهای ایران فرو می‌ریخت و به جنگ شهرها دامن می‌زد و هر بار این قدرت موشکی ایران بود که لگامی به سرکشی‌های افسارگسیخته او می‌زد، وگرنه او که مردم خودش در حلبچه را هم بمباران شیمیایی کرده بود، ابایی از هیچ اقدامی علیه ایرانیان نداشت. 
آن روزها صدای حجت‌الاسلام خامنه‌ای در نماز جمعه طنین انداخته بود که ملت ما با زدن شهرها و بمب شیمیایی، صلح تحمیلی ننگین‌تر از جنگ را قبول نمی‌کند. سال ۶۱ هم در حسینیه جماران پیش چشم سرهنگ صیادشیرازی و فرماندهان ارتش گفته بودند صلح تحمیلی یعنی تشویق جانی به جنایت! این سخنان رئیس‌جمهور وقت عملا خنثی‌سازی تبلیغات عراق و برای وارونه نشان‌دادن حقایق جنگ بود. سال ۶۵ هم از صلح تحمیلی بدتر از جنگ تحمیلی می‌گویند. سالیان پس از جنگ در نماز جمعه اردیبهشت ۷۹ هم گفتند که نظام سرمایه‌داری غربی مایل است هرجا می‌خواهد، جنگ درست کند؛ هرجا می‌خواهد صلح تحمیلی درست کند، هرجا می‌خواهد، اسلحه بفروشد. سال ۱۳۸۰ در جمع کارگزاران نظام بازهم تکرار می‌شود که صلح باید با عدالت همراه باشد. برای یک ملت، صلح تحمیلی و غیرعادلانه، از جنگ هم بدتر است.
در سال‌های جنگ و بعد از جنگ موشک‌های ایران کم‌کم تبدیل به فناوری بومی بی‌همتایی شدند. رویای موشکی ایران در آن شب سرد زمستان ۶۳ مقابل چشمان مردی که آرزو داشت اسرائیل را نابود کند، راه آسمان را باز کرد و ۴۱ سال بعد در قلب تل‌آویو فرود آمد.
خردادماه ۱۴۰۴، جمهوری اسلامی ایران در سه عملیات مستقیم تنها کشوری‌ست که مقابل رژیم اشغالگر صهیونیستی ایستاده و سه عملیات موفق علیه سرزمین‌های اشغالی انجام داده. روزهای جنگ تحمیلی اسرائیل علیه ایران می‌گذرند، در موجاموج عملیات وعده صادق ۳ و ستاره‌باران آسمان منطقه، آیت‌الله خامنه‌ای در دومین پیام تلویزیونی خطاب به ملت ایران می‌گویند: «ملت ایران در مقابل جنگ تحمیلی محکم می‌ایستد ــ همچنان که تا حالا ایستاده ــ در مقابل صلح تحمیلی هم محکم می‌ایستد.» 
تیر ۱۴۰۴، آمریکا که تا کنون کناری ایستاده و هم‌داستان رژیم بود، حالا رسماً به میدان آمده و به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران دست‌درازی می‌کند. ایران اما مثل کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نیست که از پاسخ بماند، مالک کهن آن است! بامداد سوم تیرماه رئیس جمهور آمریکا بعد از پاسخ نیروهای مسلح ایران در عملیات بشارت فتح که بزرگ‌ترین پایگاهش در قطر را مورد حمله قرار داده، این عملیات را ضعیف می‌شمارد. همانطور که صدام حمله‌های موشکی را خرابکاری می‌خواند و منکر قدرت موشکی ایران بود، ترامپ حرف از آتش‌بس می‌زند. 
رئیس‌جمهور آمریکا با این اعلام یک‌طرفه می‌خواهد جای جلاد و شهید را عوض کند، انگار که خود هیچ طرفی از ماجرا نیست، بازی را طوری تغییر می‌دهد که گویا فقط به میانجی‌گری و آشتی‌دادن ایران و رژیم صهیونیستی وارد میدان شده است. ظهر روز بعد بیانیه شورای عالی امنیت ملی منتشر می‌شود: «نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بدون کمترین اعتماد به سخنان دشمنان و دست‌به‌ماشه آماده‌ پاسخ قاطع و پشیمان‌کننده به هر عمل تجاوزکارانه دشمن خواهند بود.» ایران قواعد بازی را می‌داند و در مقابل حریف کهنه‌کار دغل‌بازش بازی نمی‌خورد و مشتش را باز نمی‌کند. تبلیغات دشمن خنثی می‌شود، خدای دهه ۶۰ هنوز خدای ماست. در سطرهای این بیانیه حرف روشنی از ادامه جنگ و صلح نیست؛ نه جنگ تحمیلی و نه صلح تحمیلی!