آگاه: جنگ تمام شده است؟ خیر! 
دشمنِ شدیدِ صهیونی، بی‌خیال ایرانِ ما شده است؟ خیر! 
شیربچه‌های ایرانی حیدر کرار، از سگ هارِ زنجیر پاره کرده زخم خورده، غافلند؟ خیر! 
ما آدم‌های عادیِ کفِ کوچه و بازار، صورتِ مساله را پاک کنیم و دشمن را نبینیم و دعا کنیم که «سایه جنگ» دور و دیر شود و دشمنِ تا بن دندان مسلحِ زخمی، کاری به کارمان نداشته باشد؟ خیر! 
صحنه در عین پیچیدگی، بسیار ساده است؛ گنده لاتِ جهان، زنجیر از سگ نگهبان سازمان ناتو در قلب زمین –غرب آسیا- برداشته، به انواع و اقسام سلاح و فن‌آوری و کمک اطلاعاتی، مجهزش کرده تا نبرد آخرالزمانی خیر و شر را شروع کند و هم او و هم ما می‌دانیم که فقط یکی از دو طرفِ این محاربه، زنده از میدان بیرون خواهند آمد. آنکه اراده پیروزی دارد و تمهیدش را. چون سال‌های سال است که «جنگ، جنگ اراده‌هاست! هر طرفی که مصمم‌تر باشد و سختی‌ها را تحمل کند پیروز قطعی است. قرآن به ما می‌آموزد که: «إنّ الّذینَ قالُوا رَبُّنُا اللَّه ثُمَّ استَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَه ألَّا تَخافُوا وَ لا تَحزَنُوا وَ أبشِرُوا بِالجَنَّهِ الَّتی کُنتُم تُوعَدون[۱]» و به پیامبرش می‌فرماید: «فَلِذَلِکَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُم[۲]» دشمن می‌کوشد با زور و فریب، اراده‌ی شما را تضعیف کند.[۳]»
 گنده لاتِ جهان که از قضا مالک زر و زور و رسانه است، روی کاغذ همه محاسبات متکی به منطق شیطانیش را به کار برده بود و فکر می‌کرد «خدا مرده است و شیطان در میدان تنهاست و شمشیرش، گردنِ بندگان خدا را خواهد زد.» فکر کرده بود کار «ایران» با زدن سرداران و سران «تمام» خواهد شد و یادش رفته بود بارها و بارها در نبرد چند هزار ساله «حق و باطل» این خداست که می‌ماند و این شیطان و سربازانش هستند که غرق خواهند شد. 
مثل آن‌روز که فرعون در شکاف دریای سرخ غرق شد و نمرود با پشه‌ای به خاک افتاد و موسی با عصائی سحر ساحران را رسوا کرد و ابراهیم، از آتش به گلستان درآمد و یوسف افتاده در چاه، عزیز مصر شد. چون موسی و ابراهیم و نوح و یوسف و همه ایستادگان در «سمت خدا» اراده پیروزی داشتند و استقامت و صبرش را. 
حالا هم میدان همان است و حریف هم همان. فقط دقت اسلحه‌ها و شیطنتِ شیطان‌ها بیش‌تر شده و میدان بزرگ‌تر از میدانِ روز نبرد موسی و ساحران و هیمه‌ی آتش‌بار نمرود و کیدِ برادران یوسف است. چه باید کرد؟ اتکا به اسلحه و پدافند و موشک و سامانه‌ها؟ بله و نه! 
بله؛ چون باید هرچه در توان داریم از ساز و برگ جنگی جمع کنیم برای مقابله با شیاطین و دار و دسته‌ اشرار. چون دستور همین است «وَ أَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّه[۴]»
 و نه؛ چون اسلحه خالی از ایمان و اتکا به خدا، مفت نمی‌ارزد و پرتابه‌اش به جائی نمی‌خورد. تیر وقتی به هدف خواهد نشست که «خدا پرتابش کرده باشد» آن سان که فرمود «وَ لَکِنَّ اللَّهَ رَمَی وَ لِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا»[۵] 
و چه خوشبختیم ما که در عصری زندگی می‌کنیم که آیات خدا و قرآنی که تا دیروز در طاقچه‌هامان خاک می‌خورد را به «زندگی‌» تجربه می‌کنیم و هی آنها را به تکرار و تمرین می‌نوشیم و فکر می‌کنم، مساله امروز ما این باشد که؛ به جای انکار حقیقت جنگ و ندیدنش و پاک کردن صورت مساله -که فقط غفلت خواهد افزود- هر روز که می‌گذرد، بیش‌تر «سمت خدا» برویم. 
اگر می‌خواهیم پیروز این نبرد باشیم، باید تاب بیاوریم ایستادن در سمت درست تاریخ را. باید سختیِ نبرد را بفهمیم و صبرش را از خدا بخواهیم و برایش مهیا شویم. باید از کنج راحت و فراغت و سایه نشینی و ندیدن و انکار دشمن و دشمنیِ شدیدش، به یکتائی خدا پناه ببریم و به سلاح اتحاد و یکپارچگی، محاسبه شیطان را به هم بزنیم. در سمت خدا، همه هیچند الا او. و بدانیم که «خدا» «خدا» به حرف نیست و «به عمل کار برآید!»
 همین. 
[۱]  سوره مبارکه فصلت. آیه ۳۰ (بی‌گمان کسانی که گویند پروردگار ما خداوند است، سپس پایداری ورزند، فرشتگان بر آنان نازل شوند [و گویند] که مترسید و اندوهگین مباشید و مژده باد شما را به بهشتی که به شما وعده داده بودند)
 [۲]  سوره مبارکه هود. آیه ۱۱۲ (پس همچنانکه دستور یافته‌ای پایداری کن و نیز هر کس که با تو روی به سوی خداوند آورده است [چنین کند] و سرکشی مکنید، چرا که او به کار و کردارتان بیناست‌) 
[۳] رهبر انقلاب. خطبه‌های نماز جمعه تهران. ۱۳۸۹.۱۱.۱۵ (سالروز شهادت امام رضا علیه‌السلام)
 [۴] بخشی از آیه ۶۰ سوره مبارکه انفال. (و در برابر آنان هر نیرویی که می‌توانید…فراهم آورید، تا به آن وسیله دشمن خدا و دشمن خود را بترسانید)
 [۵]  بخشی از آیه ۱۷ سوره مبارکه انفال (بلکه خداوند بود که تیر می‌انداخت، تا مؤمنان را بدین وسیله به آزمونی نیک بیازماید)
حسین شرفخانلو 
چهارشنبه، ۵ شهریور، ۱۴۰۴