آگاه: ملی‌پوشان کشتی کشورمان در رشته آزاد، هفت مدال رنگارنگ کسب کردند و بر بام جهان ایستادند. فرنگی‌کاران کشورمان نیز درخشیدند و هشت مدال باارزش به گنجینه افتخارات پرشمار کشتی کشور افزودند. ایران حالا در کنار روسیه، کشوری است که توانسته در یک سال هم عنوان قهرمانی در رقابت‌های جهانی کشتی آزاد را کسب کند و هم قهرمانی در رقابت‌های فرنگی. اما در پشت‌پرده این موفقیت تاریخی و خیره‌کننده، مردی است که سینه‌اش را آماج تهمت‌ها و درشت‌گویی‌ها کرد. از داخلی‌ها و خارجی‌ها خورد. بی‌شمار زخم‌زبان شنید. با تعریض و کنایه خطابش کردند. از رسانه‌های زنجیره‌ای داخـــلی تا مــن‌وتو بــهایی و اینترنشــــنال صهیونیستی و بی‌بی‌سی لندنی به او تاختند، اما او خم به ابرو نیاورد و بدون کوچک‌ترین تخطی از اصول حرفه‌ای و تعهدات اخلاقی و ملی و دینی‌اش، پای کار کشتی ایران ماند. آنقدر جنگید تا کشتی را به قله جهان رساند.
او کسی نیست جز علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی ایران؛ فردی که خاک تشک خورده و ناب‌ترین و مرغوب‌ترین طلای کشتی یعنی طلای المپیک را صید کرده است؛ بااین‌همه افتخار و طلا و قهرمانی، دبیر که دوست دارد «حاج علی» خطاب شود، بیش از آن‌که به قهرمانی بها دهد، رسم پهلوانی را مشق می‌کند و به کشتی‌گیرانش می‌آموزد.
مدیری در تراز نظام جمهوری اسلامی ایران
دبیر با کارنامه‌ای که تا اینجای کار از خود برجا گذاشته، نشان داده که مدیری تراز در جمهوری اسلامی ایران است؛ مدیری که میدانی است و با پشت‌میزنشینی و کت و شلواردوزی و آنتیک بازی میانه‌ای ندارد. دبیر حقیقتا مدیری تحول‌گرا در ورزش کشور است. او کشتی کشور را در حالی از مدیر قبلی تحویل گرفت که نه در رشته آزاد و نه فرنگی، سکوی سومی هم به ایران نمی‌رسید و جایگاه ایران در جهان‌بین ششم تا یازدهم در نوسان بود؛ اما اکنون هر مقامی غیر از اولی، چه در آزاد و چه در فرنگی، برای کشتی ایران افت محسوب می‌شود.
دبیر در حالی کشتی کشور را از مدیر قبلی تحویل گرفت که نه‌تنها کمپ اختصاصی و ویژه‌ای برای کشتی‌گیران وجود نداشت، بلکه ناله و گلایه آنها همواره از کیفیت غذایی بود که قبل از مسابقات جهانی و المپیک سرو می‌کردند؛ «با عدس‌پلو و بادمجون کسی قهرمان المپیک نمی‌شود»، این جمله‌ای بود که سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد کشورمان در زمان مدیریت قبل از علیرضا دبیر، همواره به زبان می‌راند.
اما اکنون، اوضاع زمین تا آسمان فرق کرده است؛ نه‌تنها کیفیت غذایی و به‌طورکلی کیفیت زیستی ملی‌پوشان کشتی کشورمان بهبود یافته است، بلکه کمپی ویژه و منحصربه‌فرد در سطح جهان برای کشتی‌گیران تعبیه شده است؛ کمپی که کشورهای صاحب‌نام کشتی در آرزوی داشتن فقط بخشی از آن هستند و معتقدند برای قهرمانی در المپیک، واجب است که در آن کمپ اردو بزنند. زیرساخت کشتی کشور در زمان مدیریت علیرضا دبیر، در بالاترین حد ممکن ارتقایافته است؛ از ورود هوش‌مصنوعی به مقوله آنالیز کشتی تا امکانات رفاهی و تمرینی مدرن برای کشتی‌گیران؛ همه اینها مدیون و مرهون وجود مدیری است که اهل جهاد و کار است و به جای آن‌که پشت میز بنشیند و در اینستاگرام ناله کند، به کف میدان می‌آید و برای ستاندن حق ورزش اول کشور، از دل و جان‌مایه می‌گذارد.
علیرضا دبیر بااین‌همه افتخارات و کارنامه موفق، باید هم مغضوب و مبغوض ضدانقلاب و ایران‌ستیزان باشد؛ آنها ابتدا سعی کردند دبیر را وارد دوقطبی با امثال رسول خادم و علی دایی کنند؛ دبیر اما سکوت کرد و فقط متمرکز بر کشتی ماند؛ او را با هدف تخریب و تخطئه، حکومتی معرفی کردند، فقط به این دلیل که حاضر نشد همچون برخی دیگر که با پول همین حکومت پَروار شده بودند، علیه کشورش مصاحبه و موضع‌گیری کند.
دبیر هیچگاه به ایران‌ستیزان باج نداد و حرفی نزد که قند را در دل آنها آب کند؛ او پای کشورش ماند و با بلندگوی رژیم صهیونیستی همصدا نشد؛ در اینستاگرامش چیزی ننوشت که به سرتیتر اینترنشنال تبدیل شود. دبیر هم می‌توانست مانند آن آقای به‌اصطلاح اسطوره در پنت‌هاوس شهرک غربی‌اش بنشیند و درحالی‌که دلارهای حاصل از بیزنسش در زیر سایه نظام جمهوری اسلامی ایران را می‌شمارد، در اینستاگرامش پستی کنایه‌ای منتشر کند و سرمست از لایک‌ها و کامنت‌های حمایتی و اعتبار و شهرت و محبوبیت کاذب اجتماعی شود؛ اما او به این سبک و شیوه پشت کرد و به قله رساندن کشتی ایران را هدف خود قرار داد.
علیرضا دبیر نشان داد مردی سرشار از شرافت و غیرت و قدرشناسی است. او قدر ایران را دانست. قدر ایران را دانستن به باد در غبغب انداختن و از مردم گفتن در اینستاگرام نیست. قدر ایران را دانستن به تلاش برای شادی مردم است. به اهتزاز درآوردن پرچم این مردم است. به تکریم سرود ملی این مردم است.
ایران‌ستیزان مستقر در اینترنشنال صهیونیستی و هم‌پیالگان شمال تهران‌نشین آنها، از علیرضا دبیر جنوب شهری خشمگین‌اند؛ چون دبیر باغیرت و تعصب و پشتکارش، پرچم جمهوری اسلامی ایران را بر بام دنیا نشاند و احترام به پرچم و سرود ملی کشور را به شاگردانش آموخت؛ همان پرچم و سرودی که اینترنشنال، بی‌احترامی و دهن‌کجی به آنها را تبلیغ می‌کند و متاسفانه عده‌ای از هنرپیشگان و ورزشکاران از دور خارج شده نیز برای دوباره مطرح‌شدن نام‌شان در انظار عمومی، چنین بی‌احترامی را روا می‌دارند!
حاج علی دبیر! خداقوت به تو که دل مردم ما را شاد کردی؛ در روزگاری که تمام تلاش دشمنان، غمگین‌کردن این مردم است و چه خوش موقع راز دیدار خصوصی‌ات با رهبر انقلاب را فاش کردی و از دو باری گفتی که رهبری مؤکدا فرمودند: «دعایت می‌کنم»، آری! دعای پدر ملت در حق تو که برای ورزش اول کشور پدری کردی، اجابت شد و ایران، آقا و سرور کشتی دنیا شد.
ایرانیان از قهرمان شان می‌گویند
کشتی ایران، جهان را ضربه‌فنی کرد
تیم ملی کشتی ایران در رقابت‌های جهانی توانست هم در کشتی فرنگی و هم در کشتی آزاد به مقام اولی دنیا برسد و تیم‌های بزرگی مثل روسیه و آمریکا را پشت سر بگذارد و با واکنش کاربران ایران همراه‌شود.
این روزها اگر گشتی در صفحات مجازی زده باشید، حتما با این جمله کاربران ایرانی روبه‌رو شده‌اید که می‌گوید: «کشتی رو دوست داریم، چون هر سال یادمون می‌یاره که به ایرانی بودنمون افتخار کنیم.» در روزگاری که خبرهای سخت و غم‌انگیز کام ایرانی‌ها را تلخ کرده است، حالا کشتی با سالتو و باراندازهای ورزشکاران ایرانی بهانه خوبی برای یک دلخوشی جمعی شده تا با دیدن شیربچه‌های تیم ملی روی سکوی قهرمانی از دیدنشان چشم‌های‌مان برق بیفتد و لبخند روی لب‌های‌مان بنشیند تا باردیگر به اهتزاز پرچممان خیره شویم و به داشتن قهرمان‌های‌مان افتخار کنیم. امروز با قهرمانی زودهنگام تیم ملی کشتی فرنگی بعد از کشتی آزاد ورزشکاران ایران به یک تاریخ‌سازی بزرگ دست پیدا کردند و با پشت سرگذاشتن روسیه و آمریکا روی سکوی اول قهرمانی ایستادند. یک اتفاق دوست‌داشتنی که باعث شد تا کاربران ایرانی در شبکه‌های اجتماعی دست به تحسینشان بردارند.
بعد از این قهرمانی دلچسب، خیلی از کاربران درباره حس افتخار و غرورشان نسبت به این اتفاق حرف زدند، توی صفحاتشان نوشتند، مثل کاربری که گفت: تشک کشتی برای اونها مثل سنگر جبهه است، با ای‌مان می‌رن و با افتخار برمی‌گردن.
خیلی از کاربران هم در کنار تشویق تیم ملی کشتی ایران و قهرمانی تاریخ‌ساز آنها کنار تشویق ملی‌پوشان دوبنده پوش از فوتبالیست‌های کشورمان انتقاد کردند و زبان به کنایه باز کردند؛ به‌عنوان نمونه یکی از آنها این طور نوشت: «فوتبال وعده می‌ده، کشتی نتیجه!» بخشی دیگر از ایرانی‌ها هم ترجیح دادند به پشت‌صحنه تشک قهرمانی کشتی‌گیران ملی‌پوش بپردازند، ورزشکارانی که این روزها تصاویر ذکر گفتن و نماز خواندنشان در گوشه‌وکنار سالن ورزش و تمرین سوژه دوربین‌ها شده بود. یکی از پدیده‌های پررنگ در رقابت‌های کشتی احترام به پرچم بود که سروصداهای زیادی را در دنیای مجازی به راه انداخت، از سلام نظامی و تعظیم به پرچم گرفته تا ژست قهرمانی پژمان درستکار روی سکوی اول، اتفاقی قابل‌احترام که از دیدن اهالی شبکه‌های اجتماعی دور نماند. تا جایی که بعضی از کاربران قدرت و کرد این رفتارها را به اندازه موشک‌های ایرانی دانستند و درباره‌اش نوشتند.
کنار قهرمانی تیم ملی رفتارها و دلبری کشتی‌گیرها هم موردتوجه قرار گرفت. از تواضع شگفت‌انگیز میرزازاده بعد از کسب مدال طلا که در کمال فروتنی آن را هدیه‌ای برای دلجویی از مردم در المپیک دانست تا اشک‌های غیرتمندانه پیام احمدی که در حضور اولش شگفتی‌ساز شد.
در کنار پژمان درستکار، حسن رنگرز سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی هم در کنار عملکرد تحسین‌برانگیزش به خاطر مهربانی و رفتار پدرانه‌ای که کنار تشک با بازیکنانش داشت و به آنها روحیه می‌داد به یکی از چهره‌های محبوب این روزها تبدیل شد. تا جایی که ویدیوی او بعد از شکست پیام احمدی در فینال موردتوجه اهالی شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت و با واکنش همراه شد.
پیام رهبر انقلاب در پی قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی ایران در جهان
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، در پیامی با تبریک قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در جهان، از «ورزشکار، مربی و مدیر» برای شادمان کردن ملت و آبرومند کردن کشور تشکر کردند.
متن پیام رهبر انقلاب به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
به جوانان قهرمان کشتی فرنگی تبریک می‌گویم.
عزم راسخ و کار دشوار شما و برادران‌تان در کشتی آزاد، ملت را شادمان و کشور را آبرومند کرد.
از خداوند سربلندی و پیروزی شما را مسئلت می‌کنم و به ورزشکار و مربی و مدیر، آفرین می‌گویم.
سیدعلی خامنه‌ای- ۳۰ شهریور ۱۴۰۴