۱۶ مهر ۱۴۰۴ - ۲۳:۰۶

امید، مفهومی است که می‌تواند جامعه‌ای را به پیشرفت برساند. در طول تاریخ، جوامعی که توانسته‌اند امید را در دل مردم خود زنده نگه دارند، حتی در سخت‌ترین شرایط نیز به پیشرفت‌های چشمگیری دست یافته‌اند.

آگاه: از مقاومت در برابر استعمار تا بازسازی پس از جنگ‌ها، امید همواره نیروی محرکه‌ای قدرتمند بوده است. ایران، با پیشینه غنی فرهنگی و دینی خود، همواره کانون امید و مقاومت بوده است. از آموزه‌های دینی که بر امید و توکل تاکید دارند تا فرهنگ غنی ایرانی که سرشار از داستان‌های پیروزی بر ناامیدی است، همه نشان‌دهنده این ظرفیت بی‌نظیر هستند. اما در شرایطی که پروپاگاندای غربی با تمام توان سعی در ایجاد یأس و انحراف افکار عمومی دارد، امیدآفرینی به یک ضرورت ملی تبدیل شده است. این یادداشت سعی دارد با نگاهی به بیانات رهبر انقلاب و واقعیت‌های جامعه ایران، به این پرسش پاسخ دهد که چگونه می‌توان در جامعه ایران، با وجود همه‌ چالش‌ها، امید را به نیرویی تبدیل کرد که نه تنها مردم را به پیشرفت برساند، بلکه الگویی برای دیگر جوامع نیز باشد؟

تقابل با پروپاگاندای غرب
رهبر انقلاب، امید را نه یک احساس زودگذر، بلکه یک استراتژی کلیدی برای مقابله با چالش‌ها و دستیابی به اهداف بزرگ می‌دانند. از دیدگاه ایشان، امید ریشه در ایمان به خداوند، اعتقاد به وعده‌های الهی و اتکال به قدرت لایزال او دارد. این امید، مبتنی بر واقعیت‌های عینی و دستاوردهای ملموس است، نه وعده‌های پوچ و آرمان‌های دور از دسترس. دستاوردهای ایران در حوزه‌هایی مانند فناوری نانو، پزشکی و انرژی هسته‌ای، گواهی روشن بر این است که امید واقعی بر پایه‌ تلاش و پیشرفت‌های ملموس استوار است.
 اما در مقابل، پروپاگاندای غربی سعی می‌کند با ایجاد امیدهای واهی یا القای ناامیدی، افکار عمومی را منحرف کند و به واسطه این موضوع کشور را از پیشرفت عقب نگه دارد. به همین دلیل این رویکرد، اغلب با اهداف سیاسی و اقتصادی خاصی همراه است و کمتر به بهبود واقعی شرایط مردم توجه دارد. پروپاگاندای غربی با استفاده از ابزارهایی مانند رسانه‌های اجتماعی و شبکه‌های خبری، سعی می‌کند با انتشار اخبار ناامیدکننده و ایجاد تفرقه، افکار عمومی را منحرف کند. در چنین فضایی، امیدآفرینی نه تنها یک نیاز، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای حفظ وحدت و پیشرفت جامعه است.

پایه‌های امیدآفرینی
یکی از مهم‌ترین پایه‌های امیدآفرینی، تقویت خودباوری و اعتماد به نفس ملی است. مردم باید به توانایی‌ها و ظرفیت‌های داخلی کشور ایمان داشته باشند. دستاوردهای علمی، فناوری، اقتصادی و نظامی ایران، گواهی روشن بر این توانایی‌هاست. از پیشرفت‌های چشمگیر در حوزه پزشکی، مانند تولید واکسن‌های داخلی تا دستاوردهای بزرگ در فناوری نانو و انرژی‌های تجدیدپذیر، همه نشان‌دهنده این هستند که ایران می‌تواند روی پای خود بایستد. نظام آموزشی کشور نیز می‌تواند با تقویت روحیه خودباوری در دانش‌آموزان و دانشجویان، نسل آینده را برای مواجهه با چالش‌ها آماده کند.  روشن است که امید واقعی باید مبتنی بر واقعیت‌ها باشد. این یعنی مردم باید بدانند که مشکلات وجود دارند، اما راه‌حل‌هایی نیز برای آنها وجود دارد. شفافیت در بیان چالش‌ها و موفقیت‌ها نه تنها اعتماد مردم را جلب می‌کند، بلکه امید را به نیرویی پایدار و موثر تبدیل می‌کند.