آگاه: این گپ و فاصله بین خرید دارو با قیمت آزاد و بیمه، علاوه بر اینکه برای بیماران با مشکلاتی همراه است؛ برای تامین کنندگان دارو نیز خیلی مطلوب نیست. زیرا، هرچقدر که پوشش بیمه‌ای داروها، قوی‌تر باشد؛ تهیه دارو برای بیمار هم آسان‌تر و در نتیجه آن، فروش آن دارو نیز افزایش می‌یابد.
علیرضا استقامتی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در پنل «چالش‌های اصلی ورود داروهای نوین به بازار دارویی کشور» که با حضور مدیران سازمان غذا و دارو و مدیران صنعت برگزار شد، گفت: اگر به شیوع دیابت در کشور نگاه کنیم، حداقل هفت میلیون نفر مبتلا به دیابت نوع۲ هستند. همین طور، دوسوم مردم ما مبتلا به کبد چرب هستند. وی با عنوان این مطلب که هزینه عوارض دیابت در دنیا یک تریلیون دلار است، افزود: اگر داروهای جدید را نداشته باشیم، چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی بیمار ما از دسترسی به داروهای جدید محروم شود، باید چند برابر هزینه را صرف عارضه‌های عدم دسترسی به داروهای جدید کنیم. استقامتی اظهار داشت: وجود داروهای جدید، جایگاهی دارند که بی‌بدیل هستند. اگر بیماری‌ها درمان شده بودند، طبیعتاً داروهای جدید نمی‌آمد. داروهای جدید در زمان مناسب باید استفاده شوند و نباید خیلی سختگیرانه عمل کنیم که شیرینی درمان را از مردم بگیریم.
نازیلا یوسفی، دبیر کارگروه بررسی و تدوین فهرست دارویی ایران نیز گفت: این پیش‌فرض که به مولکول‌های جدید نیاز پیدا نمی‌کنیم، اصلاً موضوعیت ندارد. وی با طرح این سئوال که آیا ما همه داروهای موجود در جهان را می‌توانیم در کشورمان داشته باشیم، پاسخ داد که این پیش فرض هم درست نیست.
یوسفی گفت: آنچه در فهرست دارویی به آن فکر می‌کنیم، ارزش نسبی دارو است و اصلاً به هزینه‌ها نگاه نمی‌کنیم. زیرا، بیمه‌ها باید در بحث هزینه، ورود کنند و تصمیم بگیرند. دبیر کارگروه بررسی و تدوین فهرست دارویی ایران تاکید کرد: ما دنبال داروی ارزان نیستیم ولی باید اثربخشی دارویی که وارد بازار دارویی کشور می‌شود را تضمین کنیم. یوسفی تاکید کرد: خط‌کش ما برای ورود داروهای جدید به فهرست دارویی کشور، خیلی شفاف است.
در همین راستا، مدیران صنعت داروسازی کشور، به شدت از سیاست‌های سازمان غذا و دارو در سال‌های گذشته که منجر به قفل شدن فهرست دارویی کشور شده بود، به شدت گلایه کردند. به طوری که سیدامیر رضویان، فعال صنعت دارو معتقد است که سال ۲۰۲۰، هیچ تاییدیه مولکولی نداشته‌ایم، در حالی که FDA همان سال ۵۰ مولکول جدید را ثبت کرده است.
به گفته وی، میانگین ورود دارو به فهرست دارویی کشور از ۱۹ سال تا ۱۴ سال و ۱۲ سال داشته‌ایم و به طور میانگین به ۹سال رسیده‌ایم. لذا، نیاز داریم داروهای جدید وارد فهرست دارویی کشور شود و این فرآیند می‌تواند کوتاه‌تر شود.
هوشمند ایلکا، نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات بیوتکنولوژی پزشکی ایران، با عنوان این مطلب که داروهای نسل جدید هزینه زیادی دارند، گفت: مبالغ به گونه‌ای نیست که بیمه‌های ما بتوانند هزینه‌های داروهای نسل جدید که وارداتی هستند را بپردازند. بنابراین، باید به سمت بومی‌سازی آنها برویم. وی افزود: پروسه‌های تحقیقاتی در حوزه داروهای بابوتک به گونه‌ای است که بعد از پنج سال، شاهد بازگشت سرمایه هستیم. در واقع، کار در حوزه بایوتک، پُرریسک است. ایلکا ادامه داد: ما همیشه دارو و دارونما داشته‌ایم ولی نباید پروسه ورود به فهرست دارویی، به گونه‌ای باشد که محقق و سرمایه‌گذار را ناامید کند. ما هزینه‌ای را شروع می‌کنیم که قرار است ۶سال بعد به بازگشت سرمایه آن فکر کنیم.
کاظم میکائیلی، رئیس گروه تدوین و سیاست‌گذاری بسته بیمه‌های خدمات سلامت گفت: در حوزه هزینه اثربخشی، نگاه ما در خیلی از موارد، متغیر است. به صورت رسمی ۱۳ ماه طول می‌کشد که دارو تحت پوشش بیمه قرار بگیرد؛ در حالی که در کشورهای دیگر این‌گونه نیست. وی افزود: ما کاهش منابع داریم و سال گذشته سازمان بیمه سلامت ایران، ۳۰ همت کسری بودجه داشت و امسال این کسری حتماً دو برابر خواهد شد.