۱۰ مهر ۱۴۰۴ - ۱۱:۴۲

سال‌هاست که بحث انرژی هسته‌ای و به‌ویژه غنی‌سازی اورانیوم، در صدر موضوعات ملی ما قرار گرفته است. نزاعی که از مرزهای فنی فراتر رفته و به هویت، استقلال و حتی آینده تمدنی ایران گره خورده است. رهبر انقلاب بارها در سخنان خود به این معنا اشاره کرده و به صراحت فرموده‌اند: «انرژی هسته‌ای حق مسلم ملت ایران است.» این جمله کوتاه بیانیه‌ای است در باب عزت ملی، استقلال علمی و ضرورت حفظ اقتدار در جهانی که ضعیفان را بی‌رحمانه می‌بلعد.

آگاه: در نگاه رهبر انقلاب، غنی‌سازی چیزی فراتر از یک فناوری پیچیده است. این توان، ستون اصلی ایران قوی است. کشوری که می‌خواهد در قرن جدید صاحب جایگاه در معادلات جهانی باشد، نمی‌تواند دست خود را از منابع انرژی و فناوری‌های پیشرفته خالی نگه دارد. انرژی هسته‌ای، صرفا یک منبع تولید برق یا یک پروژه علمی نیست؛ بلکه نماد عبور ملت ایران از مرزهای وابستگی است. درست همان‌گونه که قرآن کریم می‌فرماید: «وَأَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّة»؛ یعنی هر ملتی که توان قدرت‌سازی را از دست دهد، ناگزیر به تسلیم شدن در برابر دشمنان خواهد بود.
اما چرا غرب این‌گونه به دشمنی برخاسته است؟ پاسخ روشن است. آنها می‌دانند غنی‌سازی برای ایران صرفا یک آزمایشگاه یا کارخانه سانتریفیوژ نیست؛ بلکه پایه‌گذار استقلال در همه عرصه‌هاست. ملتی که چرخه هسته‌ای را در اختیار دارد، دیر یا زود به مرزهای دیگر فناوری نیز خواهد رسید. غربی‌ها می‌خواهند ایران را در مدار مصرف و وابستگی نگه دارند، اما ایران راه دیگری انتخاب کرده است، مسیر مقاومت، خوداتکایی و قدرت‌سازی. از همین‌روست که فشارها، تحریم‌ها و تهدیدها هرگز پایان نمی‌یابد.
در این میان، رهبری نقشی تعیین‌کننده ایفا کرده‌اند. هر بار که مذاکرات یا فشارهای خارجی قصد داشت مسیر کشور را به عقب برگرداند، ایشان با قاطعیت بر «حق مسلم ملت ایران» تاکید کردند. در یکی از بیانات صریح فرمودند: «ما به هیچ وجه از پیشرفت علمی عقب‌نشینی نخواهیم کرد.» این موضع، در حقیقت ستون نگه‌دارنده‌ای بود که ملت و مسئولان را از افتادن در دام «معامله بر سر عزت» نجات داد. بدون این پایداری، غنی‌سازی ایران یا به تعطیلی کشانده می‌شد، یا به شکل نمادین و بی‌ثمر باقی می‌ماند.
البته این مسیر هزینه داشته است. تحریم‌های اقتصادی، فشارهای سیاسی و حتی تهدیدهای نظامی، بخشی از بهایی است که ایران پرداخته است. ایران نه تنها توانست چرخه غنی‌سازی را حفظ کند، بلکه به نقطه‌ای رسید که دشمنان ناگزیر به اعتراف شدند. اکنون ایران یک قدرت هسته‌ای بالقوه است و دیگر نمی‌توان او را به عقب راند. این دستاورد تنها به معنای افزایش توان علمی نیست، بلکه امنیت ملی و بازدارندگی پایدار را برای نسل‌های آینده تضمین می‌کند.
تصور کنید اگر ایران در سال‌های گذشته در برابر فشارها تسلیم می‌شد و از غنی‌سازی دست می‌کشید، امروز چه وضعی داشتیم؟ کشور ما به یک واردکننده مطیع فناوری تبدیل می‌شد؛ هر لحظه محتاج غرب، هر روز در معرض تهدید و باج‌خواهی. چنین وضعی نه تنها استقلال را نابود می‌کرد، بلکه امنیت داخلی را نیز به خطر می‌انداخت. تاریخ معاصر نشان داده است که هر ملتی که توان قدرت‌سازی خود را واگذار کند، به صحنه فشار و تحقیر بدل خواهد شد.
غنی‌سازی امروز، سرمایه فرداست. این سرمایه نه فقط برای تولید انرژی یا رفع نیازهای پزشکی و صنعتی، بلکه برای ساختن «ایران قوی» ضروری است. کشوری که می‌خواهد الگوی پیشرفت اسلامی-ایرانی را به جهان عرضه کند، نیازمند ستون‌هایی محکم است. غنی‌سازی یکی از این ستون‌هاست. اگر این ستون فرو بریزد، بنای استقلال و اقتدار نیز  ترک خواهد خورد.
غنی‌سازی در نگاه رهبر انقلاب، هم حق است و هم وظیفه. حقی که ملت ایران با خون دل به دست آورده و وظیفه‌ای که نسل امروز در برابر آینده بر دوش دارد. امروز زمان پرسش نیست که «چرا باید غنی‌سازی کنیم؟»، بلکه پرسش اصلی این است که «چگونه می‌توانیم این دستاورد را پاس بداریم و به نسل‌های آینده منتقل کنیم؟» و البته پاسخ روشن است، با مقاومت، با اتکا به خود و با اعتماد به رهبری که سال‌هاست در سخت‌ترین لحظات، چراغ راه این ملت بوده‌اند.