خبر خوب را هم می‌توان دید و شنید

رضا ظریفی _ دبیر تحریریه
۱۵ شهریور ۱۴۰۴ - ۲۳:۰۲

 این روزها خبرهای هولناکی از گوشه‌وکنار جهان به گوش می‌رسد تا همگان این‌طور باور کنند که دیگر هیچ جایی، امن و آرام نیست. در داخل کشور هم فشارهای معیشتی و اقتصادی از یک‌سو و نیز اخبار مربوط به تهدید کشورهای غربی و آمریکا علیه مردم و سرزمین ایران موجب شده تا درصد نگرانی و استرس در جامعه بسیار بالاتر از حد نرمال باشد. این مسئله نه فقط با تاکیدات کارشناسان اجتماعی و انتظامی که حتی با نگاهی گذرا به روحیات و حالات شهروندانی که هر روز از کنار آنها عبور می‌کنیم، مشهود است. 

آگاه: در هر جمع و گعده خانوادگی یا اداری و حتی کسبه و مغازه‌داران صحبت از نرخ ارز در بازار ارز و آینده زندگی است. در این میان اخبار و شایعاتی بر اساس خرافه و پیشگویی هم با سرعتی عجیب به صورت دهان‌به‌دهان نقل می‌شود. 
همه این شرایط و موارد در کنار هم نشان می‌دهد که باید برای چنین جامعه و مردمانی نگران بود. این در حالی است که اخبار خوب و امیدبخش هم در کشور وجود دارد، اما ظاهرا آن‌طور که باید به گوش همه نمی‌رسد. برای رصد این موضوع باید کارشناسی دقیقی صورت بگیرد که آیا فرآیند فعالیت رسانه‌ای و ذات عناصر خبری موجب می‌شوند که اخبار تلخ‌تر و گزنده‌تر مورد توجه قرار بگیرند یا اینکه جامعه نسبت به خبرهای خوب بی‌تفاوت شده؟ اگر این‌طور است باید دنبال چرایی این مسئله بود. 
در هفته‌های اخیر، خبر کسب رتبه جهانی از سوی تیم المپیاد نجوم برای دومین سال متوالی منتشر شد. این خبر می‌توانست بیش از این موردتوجه رسانه‌های مختلف کشور قرار بگیرد تا ضمن ایجاد انگیزه و امیدبخشی در بین نوجوانان و جوانان کشور، مشخص شود که همچنان با تلاش و کوشش می‌توان مدارج بالای علمی را کسب کرد و برای کشور افتخارآفرینی کرد، اما خبر دیگری هم که شاید خیلی مورد توجه رسانه‌ها قرار نگرفت، مربوط به قهرمانی جوانان والیبالیست در جهان و رقابت با تیم ملی قدرتمند کشور ایتالیا بود که افتخاری بزرگ برای ایران است. 
همه این اخبار خوب در حالی اتفاق افتادند که رسانه‌های معاند و همراهان دشمنان همیشگی این کهن مرزوبوم تلاش می‌کنند تا اخبار تلخ و سرگردان‌کننده را در رسانه‌های خود به گوش مردم ایران بدمند تا این باور را ایجاد کنند که تلخی و سیاهی از همه سو مردم را دربرگرفته است. غافل از اینکه باید چشم‌ها را شست و جور دیگر دید.  نمی‌گوییم تلخی و سیاهی این روزگار وجود ندارد، اما در همین وانفسا هم می‌توان اخبار زیبا و آرامش‌بخش را هم دید و اجازه داد تا امید همچنان در دل‌ها زنده بماند. باید همچنان امیدوار بود و حتی در زندگی کنار دیگر هم‌وطنان لبخند و امید را به دیگران هدیه داد. آن نگاه و لبخند شاید بتواند عابری که از کنار شما می‌گذرد را متحول کند.