آگاه: در این فضا ناشران و آژانس‌ها روبه‌روی هم می‌نشینند، درباره حق ترجمه، چاپ و اقتباس گفت‌وگو می‌کنند و اگر کتابی برایشان جذاب باشد، قرارداد می‌بندند. پایه تمام این قراردادها «حق مولف» است.کشورها عضو پیمان جهانی «برن» هستند و قانونا موظف‌اند از حقوق نویسنده و ناشر یکدیگر محافظت کنند. اما ایران هنوز به این پیمان نپیوسته است. ما تنها کشور بزرگی هستیم که این وضعیت را داریم. اگر ناشر ایرانی کتابی خارجی را ترجمه کند، ملزم به پرداخت حق مولف نیست. حتی اگر ناشر منصفی داوطلبانه حق رایت بپردازد، فردا که کتاب پرفروش شد، ناشران دیگر همان کتاب را با ترجمه خود منتشر می‌کنند. در چنین وضعی، نه ناشران خارجی از تعامل حرفه‌ای با ایران سود می‌برند، نه ناشران ایرانی انگیزه‌ای برای آن دارند. بدون کپی‌رایت، ما در این بازار جهانی مانند دانش‌آموز مستمع‌آزادی هستیم که سر کلاس می‌نشیند و چیزهایی یاد می‌گیرد، اما در پایان مدرکی دریافت نمی‌کند.