آگاه: هوا سنگین بود، نه از گرمای سوزان خورشید که از اشک‌های بی‌صدایی که بر گونه‌های هزاران زن و مرد و کودک می‌غلتید. تهران دیروز، صحنه وداعی حماسی بود؛ وداع با کودکانی که به جای اسباب‌بازی در دست، کفن بر تن داشتند، با دانشمندانی که قلم‌هایشان را به خون خود رنگین کردند و با سردارانی که تا آخرین نفس بر سر پیمان خود ایستادند.  
خیابان‌های تهران نفس‌نفس می‌زد. از میدان انقلاب تا آزادی، دریایی از دست‌های گره‌خورده در هم موج می‌زد. پیرمردی با چشمانی اشک‌بار، پرچمی را کهنه‌تر از یادش از انقلاب بر دوش می‌کشید. کنار او دختربچه‌ای سه‌ساله، گل‌های سفیدش را بر پیکر شهیدی هم‌سن خود می‌ریخت، گویی می‌پرسید: «چرا تو رفتی و من ماندم؟»  فریادها آسمان را شکافت. «مرگ بر آمریکا» نه یک شعار، که سوگندنامه‌ای بود از ملتی که درد تحریم و ترور را چشیده اما هرگز زانو نزده است. صدای مادری که پیکر فرزندش را در آغوش می‌فشرد، در هیاهوی جمعیت گم شد: «بگیرش، یا زهرا! این طفل گنهکار نبود»
در سوی دیگر، مراسم جوانان سپیدپوش حامل تابوت‌ها، گویی پرچم‌داران عاشورایی بودند. دانشمندی که رازهای هسته‌ای را در سینه داشت، اکنون در میان بدرقه‌ای بی‌سابقه به خاک سپرده می‌شد، همان‌گونه که زندگی کرد: «ساکت، مقتدر و جاودانه» پایانِ راه؟ نه، آغازِ یک قصه جدید. وقتی آخرین تابوت از نظرها دور شد، جمعیت همچنان می‌ایستاد. گویی زمان یخ‌زده بود. تهران ثابت کرد که «شهدا نگهبانان همیشگی این ملت‌اند»، حتی وقتی در خاک آرمیده‌اند.  
شهادت فرزندان این سرزمین در راه حفظ آرامش ملت، راهی است که هزاران دلیر از آغاز تاریخ تا امروز پیموده‌اند. دشمن بداند ما اهل جنگ نیستیم؛ اما حافظان این خاک تا آخرین نفس از مردم، امنیت و شرافت ملی دفاع خواهند کرد. جنایت‌های رژیم صهیونیستی را هرگز فراموش نمی‌کنیم و تا پایان برای یک نام ایستاده‌ایم؛ «ایران».در نخستین ساعات بامداد یکی از روزهای تلخ خردادماه، رژیم صهیونیستی با حملات موشکی و پهپادی، چندین نقطه از خاک کشورمان را هدف قرار داد. هرچند پدافند هوایی ایران بخش عمده‌ای از تهدیدها را  منهدم کرد، اما برخی موشک‌ها و پهپادها به مناطق مسکونی و بیمارستانی اصابت کردند. یکی از اهداف آشکار این جنایت، مراکز انتظامی و حافظان امنیت داخلی بود؛ اقدامی که نشان داد رژیم اشغالگر صهیونیستی، نه‌تنها هیچ پایبندی به قوانین بین‌المللی ندارد، بلکه برای دستیابی به اهداف پلید خود حاضر است حتی حافظان نظم و آرامش مردم را هم هدف بگیرد.

ایستاده در خط مقدم امنیت
در دو هفته گذشته با وجود استمرار فضای تهدید، نیروهای فراجا (فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران) دوشادوش سایر نیروهای نظامی و امنیتی، به‌صورت یکپارچه و با آمادگی کامل در سراسر کشور حضور داشتند. نه‌تنها هیچ حادثه‌ امنیتی در شهرها رخ نداد بلکه نیروهای اطلاعات انتظامی نیز با عملیات‌های پیشگیرانه، شبکه‌هایی از عوامل مخفی دشمن را شناسایی، منهدم و به دست قانون سپردند. در ادامه این ایستادگی، در جریان حملات اخیر و ماموریت‌های دفاعی، جمعی از حافظان جان و امنیت مردم به شهادت رسیدند. افسران، سربازان و نیروهایی که در مقرهای انتظامی و عملیاتی حاضر بودند، با جان‌فشانی سد راه دشمن شدند. خون پاک این شهدا سندی است بر جنایت رژیم صهیونیستی در حمله به حافظان نظم عمومی یک ملت. مردم ایران اما صبورانه و آگاهانه، در کنار حافظان امنیت ایستادند و خوب می‌دانند هدف قراردادن نیروی انتظامی، حمله به لباس فرماندهی نیست؛ بلکه حمله به قلب امنیت جامعه است.
رژیم صهیونیستی در این حمله نشان داد به هیچ اصل اخلاقی یا مرز نظامی و غیرنظامی پایبند نیست. از هدف گرفتن اماکن عمومی تا ضربه به نیروهای انتظامی، همه بیانگر جنونی است که سال‌ها در ذهن سردمداران این رژیم رسوب کرده. اما ایران در برابر این جنون، دیواری ساخته از مردم، حافظان وطن و آمادگی نیروهای نظامی و انتظامی دارد. دیواری که این بار هم مانع نفوذ دشمن شد و بار دیگر به جهانیان نشان داد امنیت ایران، خط قرمز واقعی است.

تشییع‌ پیکرهای افتخار
شهر در حال وداع است. وداع با کسانی که ایستادند، جنگیدند و بی‌هیچ ادعایی پرکشیدند. مراسم تشییع شهدای اقتدار نیروی انتظامی، در کنار دیگر شهدا، فقط بدرقه‌ای برای رفتن نیست؛ بلکه پیامی است از سوی ملتی به دشمن که فرزندان این سرزمین، تا آخرین قطره خون، پاسدار آرامش این خاک‌اند. پیکرهایی بر دوش مردم و پرچم‌هایی در قلب وطن. اینجا، تشییع شهدا فقط آیین رفتن نیست، آیین برخاستن است؛ برخاستن غرور، غیرت، ایمان به راه و وفاداری به امنیت مردم. هر قطره خون این شهدا، فریادی است در گوش دشمن که ما شکست‌ ناپذیریم، چون ایمان داریم.دشمن به ما حمله کرد، اما پاسخ گرفت از مردانی که خود دیوار بودند. این شهدا همان‌هایی بودند که شبانه در کوچه‌ها گشت زدند، بی‌خواب و بی‌ادعا فقط برای اینکه کودکی آسوده بخوابد. امروز آسمان، نگهبان آنان است.
ایران سر خم نکرده. سرفراز ایستاده و شهدای امنیت را چون تاج افتخار بر شانه‌هایش حمل می‌کند. نامشان تا همیشه در تاریخ این سرزمین خواهد ماند؛ نه فقط برای شهادتشان بلکه برای جان و زندگی‌ای که به امنیت ما بخشیدند.