آگاه: ابراهیم اکبری‌دیزگاه در گفت‌وگویی، با بیان اینکه نویسنده باید به موضوعی که می‌خواهد درباره آن‌ بنویسد، تسلط داشته باشد، توضیح داد: فراتر از تسلط، موضوع باید برای نویسنده درونی شده باشد، نویسنده باید آن را زیسته باشد تا بتواند به قلم بیاورد. این مسئله مختص اربعین نیست و برای همه موضوعاتی که نویسنده درباره آنها می‌نویسد، صادق است. 
این نویسنده با بیان اینکه رویداد اربعین در دهه‌های اخیر در ابعاد گسترده‌ای برگزار می‌شود، افزود: اربعین بر فرهنگ تاثیر قابل‌توجهی دارد. نمی‌خواهم دیگر نویسندگان را متهم کنم و در این جملات خود را ملامت می‌کنم، هنوز اثری که درخور باشد و این ماجرا را روایت کند، نوشته نشده است. او با اشاره به جنبه‌های مختلف برگزاری رویداد اربعین در سال‌های متمادی گفت: ماجرای اربعین یک رویه دارد که انسان‌ها از نجف و کاظمین به کربلا می‌روند و پیاده روی می‌کنند، این سفر با رنج، سختی و گرما همراه است و در تاریخ ۲۰ صفر هر سال این سفر پایان می‌یابد. این رویداد همچنین یک جنبه درونی و بنیادین دارد و آن، تجلی کرامت، احترام و مهمان‌نوازی است که از طرف مردم عراق انجام می‌شود. 
به گفته برگزیده شانزدهمین جایزه ادبی جلال آل‌احمد، اهل بیت (ع)، امام زنده و امامی که شهید شهیده است، یک سویه ماجرا هستند و سویه دیگر مردم عراق با تکیه بر معارف اهل بیت (ع) احسان و اطعام و مهمان‌نوازی که در روزهای اربعین راه می‌اندازند، هستند. 
 اکبری‌دیزگاه با اشاره به اینکه (تا مرداد ۱۴۰۴) سه اثر با موضوع اربعین منتشر کرده است، ادامه داد: یکی داستان کوتاه با عنوان «چای عراقی» است که بیشتر به مهمان‌نوازی عراقی‌ها می‌پردازد؛ دوم، روایتی به نام «مرغان ابراهیم» نوشتم که در کتابی با همین عنوان منتشر شده است، سومین کتاب «طوطی و تاول» نام دارد. همچنین در نظر دارم رمان مفصل‌تری درباره اربعین بنویسم، زیرا اربعین یکی از امکان‌های نهفته در تفکر و مکتب شیعی بود که در دوران معاصر بروز کرده است. 
نویسنده کتاب «سیاگالش» در مورد تاثیر رفتار مهمان‌نوازانه مردم عراق در مراسم اربعین توضیح داد: در کتاب «طوطی و تاول» به این مسئله پرداختم که مردم عراق در روزهای اربعین محسن می‌شوند و احسان می‌کنند. در تاریخ، این ماجرا را در ابعاد کوچکی برگزار می‌کردند و حتی در دوره قبل از سقوط صدام اربعین به شکل پنهانی و بیشتر برای عراقی‌ها برگزار می‌شد، در سال‌های اخیر این رویداد جنبه‌ای منطقه‌ای پیدا کرده است و کشورهایی مانند ایران، ترکیه، کویت، بحرین و سوریه می‌توانند در آن شرکت کنند. او با اعلام اینکه اربعین در دودهه اخیر بُعد منطقه‌ای و بین‌المللی پیدا کرده است، افزود: اتفاق‌های متعددی دراین رویداد محقق شد، ازجمله تجمع شیعیان و مسلمان‌ها بود که می‌تواند به نوعی رستاخیز و جمع‌شدن در حول امامی که قرار بود و هست که تمام انسان‌ها را به سمت خداوند ببرد و آنها را موحد کند، در نظر گرفته می‌شود. در کتاب «طوطی و تاول» بیشتر به این جنبه پرداختم، امامی که قرار است انسان‌ها را به سمت خدا ببرد.
نویسنده کتاب «برکت» ادامه داد: در کتاب «مرغان ابراهیم» که روایت ۲۰ صفحه‌ای است، به امام حسین (ع) پرداختم. تفکر مرکزی کتاب این است که جماعتی برای اربعین آمده‌اند، دقیقا جمع‌های پراکنده شده بدن‌ها و بدن امام حسین (ع) هستند که در سال ۶۱ هجری قمری تکه‌تکه شدند و امروز جمع شدند با هم، بدن امام (ع) را شکل دهند که نزد خدا است.
اکبری‌دیزگاه با تاکید بر اینکه اربعین فراتر از دیپلماسی فرهنگی است، توضیح داد: امام حسین (ع) باعث دیپلماسی اعتقادی و الهی می‌شوند. فرهنگ امری روبنا است و چیزی که در اساس وظیفه و نقش امام (ع) در جامعه است به نوعی مکمل نقش پیامبر (ص) است و به این مسئله کمتر توجه شده است.
به گفته نویسنده کتاب «یسبحون» وظیفه پیامبر، آوردن و ابلاغ پیام به مردم است، نقطه مکمل آن وظیفه امام است که دست مردم را که پیام را دریافت کردند، بگیرد و به سمت خدا ببرد. در طول تاریخ تشیع به نوعی نقش امام (عج) را می‌بینیم؛ برای اینکه ما به حضور امام زنده قائل هستیم. در دوران غیبت کبری به سر می‌بریم که امام (عج) ظاهر نیست اما حاضر است. در کتاب «طوطی و تاول» در اصل به امام زمان (عج) پرداختم، زیرا امامی است که می‌تواند انسان‌هایی را که جمع شدند، رنج می‌کشند، عبادت و پیاده روی می‌کنند را به سمت خدا ببرد.