۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۱۰:۱۲

پاپ لئو چهاردهم که هشت مه (۱۸ اردیبهشت) به‌عنوان جانشین پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان انتخاب شد، در نخستین سخنرانی عمومی خود در این کسوت، خطاب به جمعیت حاضر در میدان سنت پیتر واقع در واتیکان، گفت که خواستار «صلح پایدار در اوکراین»، «آتش‌بس در غزه و آزادی همه گروگان‌ها» است. وی از آتش‌بس اخیر بین هند و پاکستان استقبال کرد و گفت از خدا می‌خواهد «معجزه صلح» را به جهان ببخشد.

آگاه: پاپ جدید با بیان اینکه «دیگر جنگی نباشد!»، درخواست همیشگی پاپ فرانسیس فقید را تکرار و به هشتادمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم اشاره کرد؛ جنگی که تقریبا ۶۰ میلیون نفر را به کشتن داد. او در حالی درخواست آتش‌بس در غزه را مطرح کرد که رژیم صهیونیستی غزه را با خاک یکسان کرده و همچنان به حملات تروریستی خود ادامه می‌دهد، اما با این حال مردم مظلوم غزه با اقتدار در صحنه حضور دارند و با مقاومت مقابل رژیم صهیونیستی ایستادگی می‌کنند.
مجله «اکونومیست» انگلیس گزارش داد: از زمانی که جنگ غزه در اکتبر ۲۰۲۳ شروع شده، تعداد کشته‌های جنگ شدیدا محل مناقشه بوده است. شمارش آمار کشته‌شدگان در هر جنگی که همچنان در جریان است، کار بسیار سختی است؛ اما کارشناسان همچنان در تلاش برای پیگیری این آمار هستند. یک تحقیقات جدید حاکی از آن بوده که آمار رسمی کشته‌ها بیش از حد پایین است.
اکونومیست در ادامه این مطلب آورده است: این شمارش روزانه در غزه نامعمول است. چنین آماری از اوکراین منتشر نمی‌شود، اما مقام‌های غزه که توسط حماس اداره می‌شود، در جریان این جنگ همچون جنگ‌های گذشته، تعداد فلسطینی‌های کشته شده را منتشر کرده‌اند. تردیدکردن در چنین ارقامی منطقی است. فرض می‌شود که حماس این انگیزه که در تعداد تلفات غیرنظامیان مبالغه کند، دارد. زمانی که جنگ‌های قبلی به پایان می‌رسیدند، برآوردهای منتشر شده از سوی اسرائیل و سازمان ملل درباره تعداد کشته‌ها تقریبا با آمارهایی که در جریان جنگ انتشار پیدا می‌کردند، همخوانی داشتند؛ اما این جنگ گستردگی خیلی بیشتری داشته و طولانی‌تر از جنگ‌های قبلی بوده است. بسیاری از نهادهایی که کشته‌ها را شمارش می‌کنند نظیر بیمارستان‌ها از بین رفته‌اند.
وزارت بهداشت غزه نیز روز گذشته از شهادت و زخمی‌شدن ۱۰۰ فلسطینی طی ۲۴‌ساعت گذشته و افزایش شمار شهدای جنگ نسل‌کشی به ۵۲ هزار و ۸۲۹ تن خبر داد. براین اساس، آنچه در غزه می‌گذرد، فراتر از یک درگیری منطقه‌ای است؛ این یک بحران جهانی است که آزمون بزرگی برای جامعه بین‌المللی محسوب می‌شود. آیا جهان در برابر جنایات آشکار سکوت خواهد کرد، یا سرانجام وجدان خفته خود را بیدار کرده و برای توقف این فاجعه انسانی اقدام خواهد کرد؟ 
مسئولیت این فاجعه، نه‌تنها بر عهده رژیم اشغالگر است، بلکه بر دوش تمام دولت‌هایی است که با حمایت خود، این رژیم را در ادامه جنایاتش تشویق کرده‌اند. سیاست‌های آمریکا در قبال فلسطین، نه‌تنها صلح را دورتر کرد، بلکه به تشدید درگیری‌ها و افزایش رنج مردم فلسطین منجر شده است. ادعاهای آمریکا در مورد حمایت از حقوق بشر و دموکراسی، در برابر حمایت بی‌قیدوشرط از رژیمی که به نقض سیستماتیک حقوق بشر متهم است، بی‌معنا به نظر می‌رسد.
آنچه مشخص است، وضعیت در غزه نقطه عطفی در تاریخ معاصر محسوب می‌شود. این بحران، نه‌تنها ماهیت واقعی سیاست‌های قدرت‌های بزرگ را آشکار می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که جهان تا چه حد در اجرای عدالت و رعایت حقوق بشر ناکام مانده است؛ فقدان اقدام قاطع از سوی دولت‌های غربی، به‌ویژه آمریکا، نشان‌دهنده بی‌تفاوتی و بی‌میلی آنها به پایان‌دادن به این فاجعه است. آنها ترجیح می‌دهند منافع سیاسی و اقتصادی خود را بر جان و کرامت انسان‌ها ترجیح دهند. این رویکرد، نه‌تنها اخلاقی نیست، بلکه در درازمدت نیز به ضرر خود آنها خواهد بود. بی‌توجهی به عدالت و حقوق بشر، بی‌ثباتی و ناآرامی را در منطقه و جهان افزایش می‌دهد.
مواضع غربی‌ها در حمایت از جنایات رژیم صهیونیستی در حالی بود که بسیاری از مقام‌های سیاسی و نهادهای حقوق بشری پس از بروز جنایت‌های پی‌درپی صهیونیست‌ها در غزه، اقدامات تجاوزکارانه اشغالگران را در قدس اشغالی محکوم می‌کردند. دیدبان حقوق بشر در گزارشی اعلام کرده که مقام‌های اسرائیلی مرتکب جنایاتی علیه بشریت و آزار و اذیت فلسطینی‌ها شده‌اند. سازمان عفو بین‌الملل نیز جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم کرد و گفت که این اقدامات ممکن است در حد جنایت‌های جنگی باشند. کنش و واکنش‌ها نسبت به عملیات تروریستی و کشتارهای مردم غزه نشان‌دهنده آن است که افکار عمومی «گارد» شدیدی نسبت به جنایات نتانیاهو در غزه و فلسطین دارد.
«عابد اکبری» کارشناس مسائل منطقه می‌گوید: این روزها افکار عمومی غرب در مورد جنگ غزه کاملا دو دسته و پیچیده شده است. عوامل مختلفی وجود دارد که دیدگاه‌ها و واکنش‌های غربی‌ها را شکل می‌دهد، مانند روابط تاریخی آنها با اسرائیل یا فلسطین، پیشینه مذهبی و قومی آنها، وابستگی‌های سیاسی آنها و نحوه مواجه افکار عمومی با رسانه‌ها. وی اظهار کرد: برگزاری تظاهرات اعتراضی در آمریکا و درگیری‌های گسترده پلیس با دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های آمریکایی که مانند تظاهرات اعتراضی کهپیشتر در پاریس، لندن و دیگر شهرهای اروپایی برگزار شده بود و به واسطه ابراز همبستگی با مردم فلسطین بود. کارشناس منطقه گفت: بسیاری از معترضان نقض حقوق بشر و استفاده نامتناسب از زور توسط اسرائیل را محکوم کردند و خواستار پایان‌دادن به اشغالگری و گسترش شهرک‌سازی شدند، برخی نیز از دولت‌هایشان خواستند که موضع محکم‌تری علیه اسرائیل اتخاذ کنند و تحریم‌هایی را علیه این رژیم اعمال کنند. اکبری تاکید کرد: مقامات امنیتی در غرب بسیار تلاش کردند اعتراضات مردمی را به یهودستیزی مرتبط کنند تا امکان سرکوب بیشتر اعتراضات را فراهم کنند، اما این ترفند نخ‌نما و توسط جامعه مدنی غرب نیز محکوم شده است.
حال در این موقعیت، پاپ جدید در پیامش خواستار آتش‌بس در غزه شده است، درصورتی‌که مقصر اصلی نخست‌وزیر صهیونیستی و دولت‌هایی هستند که یا سکوت کردند یا همانند آمریکا تمام‌قد به حمایت از رژیم اشغالگر صهیونیستی پرداختند. آش آنها به اندازه‌ای شور شد که صدای یک روزنامه صهیونی هم در آمد. یوسی حادار، روزنامه‌نگار صهیونیست در گزارشی شدیداللحن، دولت نتانیاهو را دولتی که اسرائیل را به سمت فاجعه خواهد کشاند، توصیف کرد.
فرجام کلام آنکه چه پاپ جدید و چه مقامات ارشد در غرب باید بدانند آنچه در غزه گذشت و می‌گذرد حقیقتا شرم‌آور است و نشان‌دهنده استانداردهای دوگانه آنها (غربی‌ها) است. حقوق بشر برای متحدان غرب، تنها برای خودشان و شرکایشان تعریف می‌شود و فلسطینی‌ها، در این تعریف به رسمیت شناخته نمی‌شوند! تاریخ درباره غزه و رژیم صهیونی قضاوت خواهد کرد.