آگاه: وبگاه مِدیکال اِکسپرس در گزارشی آورده است: پژوهشگران دانشگاه کمپلوتنسه مادرید در مطالعه‌ای بلندمدت که نتایج آن در مجله معتبر Obesity/ چاقی منتشر شد، ارتباط معناداری بین زمان‌بندی وعده‌های غذایی و تاثیرپذیری از ژن‌های چاقی کشف کردند. این پژوهش با مشارکت هزار و ۱۹۵ بزرگسال دچار چاقی یا اضافه‌وزن (میانگین سن ۴۱ سال) که ۸۰ درصد آنها زن بودند، در ۶ درمانگاه تخصصی اسپانیا انجام شد. یافته‌های پژوهشگران نشان داد که ساعت غذا بر وزن تاثیر دارد و هر یک ساعت تاخیر در میانگین زمان مصرف وعده‌های غذایی (فاصله بین اولین و آخرین وعده‌غذایی روزانه) با افزایش ۰.۹۵۲ واحدی شاخص توده بدنی (BMI) و افزایش ۲.۲ درصدی وزن بدن پس از ۱۲ سال پیگیری مرتبط است. در افراد با بالاترین استعداد ژنتیکی چاقی، هر ساعت تاخیر غذایی به افزایش ۲.۲۱ واحدی شاخص توده بدنی منجر شد.

چرا ساعت غذاخوردن اهمیت دارد؟
پاسخ در ساعت زیستی بدن (circadian rhythms) نهفته است: غذا به‌عنوان یک هماهنگ‌ساز زیستی (Zeitgeber) عمل می‌کند و زمان مصرف غذا، ریتم عملکرد اندام‌های متابولیک (کبد، لوزالمعده، بافت چربی) را تنظیم می‌کند.
تاخیر در غذاخوردن باعث اختلال در همزمانی ساعت مرکزی بدن (که وابسته به نور است) و ساعت اندام‌های گوارشی می‌شود و در نتیجه، این ناهماهنگی، ذخیره چربی بدن را افزایش می‌دهد و کاهش وزن پایدار را مختل می‌کند.
بر اساس این پژوهش، غذاخوردن زودهنگام در طول روز، به‌ویژه برای افراد دارای استعداد ژنتیکی چاقی، یک راهکار موثر برای کاهش وزن پایدار است.