آگاه: تفاوت نگاه شهید خدمت به مسئولیت را، می‌توان مهم‌ترین علت برجسته‌شدن شخصیت او، برشمرد؛ تفاوت نگاهی که سبب می‌شود تا وی، نصاب تازه‌ای را در حیطه مدیریتی کشور یا حتی جهان، خلق کند و حتی سبب می‌شود تا رهبر انقلاب نیز درباره الگوی مدیریتی او این‌طور بفرمایند: «رئیسی عزیز در خدمتگزاری به کشور یک نصاب تازه‌ای را به وجود آورد. هرکدام از اینها (خصوصیات شهید رئیسی)
برای رؤسای جمهور آینده ما سرمشق است.» ۱۴/۰۳/۱۴۰۴
اعتقاد به مبانی
شهید رئیسی، ازآنجاکه عمیقا معتقد به مبانی انقلاب اسلامی بوده، همواره زیستی مجاهدانه، مردمی و عاملانه داشته است. چرا که در دوران ۴۰ ساله انقلاب اسلامی، بسی از مدیران و کارگزارانی بوده‌اند که در بیان، معتقد به اصول اسلامی، اما در عمل، اهتمامی بر این اصول نداشته‌اند. مبانی انقلاب اسلامی که اصولی همچون استقلال، عزت، کرامت انسانی و آزادی را در بر می‌گیرد، با روی کار آمدن شهید رئیسی، جان تازه‌ای به خود گرفت؛ که صراحت در بیان و موضع‌گیری را، می‌توان علت‌العلل اعتقاد او به مبانی دانست. ایشان درهرحال و در هر شرایط، موضع انقلابی خود را بر محتاط‌گری و محافظه‌کاری، ترجیح داد. همان‌گونه که رهبری نیز درباره اعتقاد ایشان نسبت به مبانی اسلام بیان می‌دارند: «مواضع انقلابی خودش را، همان که به آن معتقد و پایند بود، ایشان صریح بیان می‌کرد.» ۱۷/۰۴/۱۴۰۳ و در بیانی دیگر نیز می‌فرمایند: «[در مسئله انتخابات] اصلح آن کسی است که در درجه اول به مبانی این انقلاب و این نظام اعتقاد قلبی و واقعی داشته باشد. «عَلی بَصیرَةٍ» و «عَلی یَقینٍ»؛ همان‌طور که از کلمات امیرالمؤمنین عرض کردیم؛ به این راه اعتقاد داشته باشد؛ این یک. رئیس‌جمهور فقیدمان، شهید خدمت، رئیسی عزیز، به معنای واقعی کلمه اعتقاد داشت.» ۰۵/۰۴/۱۴۰۳
آری، شهید رئیسی عزیز تا آخِر بر پایبندی بر مبانی انقلاب، مصمم بود و هیچگاه دست از اصول خود، برنمی‌داشت. گویا هجوم رسانه‌ای دشمنان داخلی و خارجی علیه او نیز، هزینه ایمان او به اصول انقلاب بوده است.
مردمی‌بودن
مردم‌سالاری و حفظ کرامت انسانی، از شعارهای امام و انقلاب برشمرده می‌شود؛ که پس از انقلاب اسلامی نیز، کارگزارانی همچون شهید رجایی، پایبند بر این اصل بوده‌اند. اما پس از شهید رجایی تا دوران ریاست‌جمهوری شهید رئیسی - غیر از دو دورۀ نهم و دهم - فقدان این روحیه در بدنۀ مسئولان دولتی، آشکار است اما با وجود شهید رئیسی شاهد آن بوده‌ایم که روحیه مردمی‌بودن کارگزاران دولتی، جان دوباره‌ای به خود گرفت. روابط قلبی رئیسی شهید با روستانشینان، گپ‌وگفت‌های متعدد با جوانان، حضور سرزده او در میان مردم کوچه و خیابان، جمعه‌های استانی وی، و اعتماد و ارتباط عمیق با کارگران، از مصادیق مردمی‌بودن اوست. در اتمسفری که پروپاگاندای رسانه‌ای، او را پوپولیست می‌خواند، او همچنان مردم را بر آبرو ترجیح می‌داد و ناسزاها را به خود می‌خرید؛ که به بیان رهبر انقلاب اسلامی: «یکی از مهم‌ترین خصوصیات آقای رئیسی مردمی‌بودن بود... ایشان به مردم اعتنا می‌کرد، برای مردم احترام قائل بود، در بین مردم حضور پیدا می‌کرد، لمس می‌کرد حقایق را با حضور در میان مردم، حرف‌های آنها را می‌شنید و نیازهای آنها را محور برنامه‌ریزی‌های خودش قرار می‌داد؛ ایشان این‌جوری بود.» ۱۷/۰۴/۱۴۰۳
به قطع باید گفت، صرف حضور ایشان در اجتماع‌های مردمی و رابطه بی‌پرده با ملت نیز، امیدآفرین و انگیزه‌بخش بود: «از توفیقات شما [دولت سیزدهم]، [یعنی] آنچه از نظر من واقعا توفیقاتی است که برای شما پیش آمده؛ غیر از این گزارش کارهای عملی و عملیاتی... به نظر من مهم‌ترینش، زنده‌کردن امید و اعتماد در مردم است؛ این بزرگ‌ترین توفیق شما است. مجموع عملکرد دولت- چه شخص رییس‌جمهور محترم، چه مسئولین در بخش‌های مختلف- به مردم این احساس را داد که دولت وسط میدان است، مشغول کار است، دارد تلاش می‌کند و برای آنها خدمت می‌کند، می‌خواهد خدمت‌رسانی بکند؛ این [کار]، امید مردم را و اعتماد مردم را تا حدود زیادی احیا کرد.» ۰۸/۰۶/۱۴۰۱
وفاق و وحدت آفرینی
شعاری (وفاق ملی) را که دولت کنونی به وسیله آن، به قدرت رسیده و همچنان بر طبل آن می‌کوبد را، شهید رئیسی در متن سیاسی و به طور واقع، عینیت بخشید. رئیسی، وفاق را حول محور ولایت، شدنی می‌دانست؛ برخلاف مسئولین کنونی که سینه‌زدن همه گرایشات و گروه‌های سیاسی در زیر پرچم خود را، وفاق می‌نامند. آری، اکنون با شعار وفاق، صدر تا ذیل مسئولین را به کلی تغییر می‌دهند و هم‌کیشان و همفکران خود را بر سر کار می‌آورند و در مقابل، باقی افراد را به ظاهر بر وفاق و در باطن بر سکوت دعوت می‌کنند؛ اما رئیسی عزیز، بسیاری از مدیرانی که با آنان اختلاف سلائق و تفاوت گرایش داشت را، حفظ و با آنان همکاری کرد.
در فضای سیاسی‌ای که همواره منازعات و بی‌تقوایی‌هایی صورت می‌گیرد، شهید رئیسی در برابر آن، در بیان رهبر انقلاب به خوبی رفتار می‌کرد: «به کسانی که به خود او بدی کرده بودند، با کرامت برخورد می‌کرد؛ به کسانی که حتی به او اهانت کرده بودند، پاسخ تند، پاسخ زشت، پاسخ عصبی نمی‌داد.» ۱۴/۰۳/۱۴۰۳ چنین سبک مدیریتی از شهید رئیسی، که همه را بر وحدت یکپارچگی فرا می‌خواند، این نیز نصاب جدیدی در مدیریت کشور بود: «سبک مدیریت [مرحوم رئیسی] در بین همکاران خودش یک سبک ویژه‌ای بود، با صمیمیت همراه بود؛ با همکارانش، با وزرا، با مدیران دولتی با صفا و صمیمیت رفتار می‌کرد.» ۱۴/۰۳/۱۴۰۳
به راستی که پس از شهادت کارگزاران و مسئولین تراز جمهوری اسلامی در سال‌های آغازین انقلاب و دهه ۶۰، عینیت اجتماعی و سیاسی ارزش‌های انقلاب در ساختارهای حاکمیتی، عیان نبود و به بیانی دیگر، به فراموشی سپرده شده بود. اما با وجود رئیسی عزیز، نصاب جدیدی در عرصه مدیریت کشور و حتی در سطح جهان، خلق شد.
به امید بقای راه و روش او.
نظر شما