آگاه: سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه دولت چهاردهم، ضمن بازدید از نمایشگاه کتاب تهران با حضور در غرفه نشر وزارت امور خارجه، در جمع خبرنگاران تصریح کرد: در حال حاضر فرصت مطالعه ندارم، در گذشته رمان بسیار می‌خواندم. کتاب «قدرت مذاکره» به قلم بنده، حاصل ۴۰ سال فعالیت دیپلماتیک است و امیدوارم مورد استفاده دانشجویان قرار گیرد. این کتاب سه محور مذاکره را بررسی کرده است. اول اینکه مذاکره باید به قدرت‌های پشت‌سر خود متکی باشد. همچنین، قدرت شخصی مذاکره‌کننده در این کتاب تاکید شده و سومی قدرتی است که مذاکره فی‌نفسه برای خود کشور تولید می‌کند. وی افزود: هر کشوری در حوزه‌ای قدرت ممتاز دارد؛ مانند علمی، فرهنگی و فناوری و مذاکره‌کننده باید از قدرت کشور خود آگاهی کامل داشته باشد. مذاکره میدان نبرد استعدادها است. معمولا وقتی مذاکره‌کنندگان پشت میز می‌نشینند، عکس‌های شیک ثبت می‌شود؛ اما بعد از عکاسی کار اصلی مذاکره شروع می‌شود.
وی با ذکر مثالی به مذاکرات هسته‌ای اشاره کرد و گفت: مذاکره زمانی صورت می‌گیرد که بقیه راه‌ها یا ناشدنی است یا هزینه زیادی دارد. مذاکره بده‌بستان است و نمی‌توان تصور کرد در مذاکره چیزی خواست و چیزی نداد. مذاکره‌کنندگان چه قبلا با پنج به‌علاوه یک و چه الان با آمریکا، اگر قادر بودند تاسیسات هسته‌ای ما را به لحاظ نظامی از بین ببرند، لزومی نداشت وارد مذاکره شوند. چرا مذاکره می‌کنند؟ چون قادر نیستند به لحاظ نظامی اراده خود را تحمیل کنند.
وزیر امورخارجه یادآور شد: لزوما امتیازات برابر نیست و برخی کشورها امتیازات بیشتری ممکن است بدهند. در مذاکره هسته‌ای، چه در پنج به‌علاوه یک و چه آمریکا، اگر قادر بودند تاسیسات هسته‌ای را از بین ببرند، وارد مذاکره نمی‌شدند. عراقچی تاکید کرد: این توانمندی ما از آمادگی نیروهای مسلح و موشک‌های جمهوری اسلامی حاصل شده و اینها هستند که باعث می‌شوند طرف مقابل از حمله نظامی منصرف شود یا اگر می‌توانستند مردم ایران را از طریق تحریم‌ها به زمین بزنند، لزومی نداشت پشت میز مذاکره بنشینند. اگر دانشمندان هسته‌ای ما قدرت به جلوبردن برنامه هسته‌ای نداشتند، طرف مقابل اقدام به مذاکره نمی‌کرد.
مذاکره‌کننده جمهوری اسلامی به اتکای نیروهای مسلحی که این توانمندی را ایجاد کردند، پشت میز می‌نشینند و توانمندی‌های دفاعی و موشک‌های جمهوری اسلامی به مذاکره‌کننده قوت و قدرت می‌دهد.
به‌گفته وزیر امورخارجه، مذاکره‌کننده‌ای که پشتش به فرهنگی غنی و تمدنی دیرینه گرم است، قدرتمند است. در کنار این موارد، توانمندی خود مذاکره‌کننده هم اضافه می‌شود و نتیجه همه اینها یک قدرت مضاعف خواهد شد. وی با اشاره به فصل سبک ایرانی مذاکره در کتاب خود گفت: خیلی از غربی‌ها سبک مذاکره ایرانی‌ها را با سبک چانه‌زنی بازاری (الگوگرفته از شیوه فرش فروختن ایرانی‌ها در بازارهای خارجی) مقایسه کرده‌اند. ویژگی آن چانه‌زنی مداوم و خستگی‌ناپذیر است و زمانی خاتمه می‌یابد که یکی از طرفین خسته شود.
عراقچی گفت: خاطره‌ای دارم که مادرم هر وقت بازار مشهد می‌رفتیم، خیلی چانه می‌زد و هرچه فروشنده می‌گفت، باز چانه می‌زد. به مادرم گفتم اگر فروشنده بگوید یک قِران، باز چطور چانه می‌زنی؟ پاسخ مادرم این بود که آن موقع می‌گویم دو تا را بدهد یک قِران. وزیر امور خارجه همچنین ادامه داد: مذاکره غیرمستقیم چیز عجیبی نیست. کشورهایی که مشکلات عمیقی دارند، از میانجی کمک می‌گیرند تا بین دو طرف ارتباط برقرار کند. مثال معاصر آن روسیه و اوکراین یا لبنان و رژیم صهیونیستی است. در عین حال، مذاکره غیرمستقیم مشکلاتی هم دارد: هم زمان‌بر است و هم سوءتفاهم پیش می‌آید و برخی مواقع نقش واسط، نقش مخربی می‌شود؛ چراکه واسطه برای خود اهدافی دارد یا اعتباری برایش به همراه دارد. با این حال، هیچ‌گاه مطمئن نیستی که آنچه به واسط گفتی، دقیقا انتقال داده یا پیام طرف مقابل را درست انتقال می‌دهد. عراقچی یادآور شد: یکی از واسطه‌های اروپایی در مذاکرات برجام گوشش سنگین بود و به همین دلیل مجبور شدیم بنویسیم تا مکتوب ببرد و همین روند کار را سخت می‌کرد.
وزیر امورخارجه همچنین در خصوص مذاکره فعلی با آمریکا، افزود: احتمال رسیدن به توافق به‌شکل غیرمستقیم هم وجود دارد. در پایان هر مذاکره هر طرفی تلاش می‌کند داده‌های خود را کمتر و ستانده خود را بیشتر نشان دهد و بنابراین، بعد از هر مذاکره یک جنگ روایت شکل می‌گیرد.