آگاه: در نتیجه میزان موجودی خالص سرمایه در کشور از سال ۱۳۹۷ با یک روند نزولی مواجه شده است. تبعات و نتایج این اتفاق نامیمون، در سال‌های آینده بیشتر از آنچه امروز می‌بینیم، خودنمایی خواهد کرد. کاهش توان تولید واحدهای صنعتی در نتیجه فرسودگی ماشین‌آلات تولیدی از جمله این تبعات است که تجمیع شده آن در کاهش تولید ناخالص داخلی کشور دیده  خواهد شد. همان‌گونه که می‌دانیم، رشد اقتصادی از دو مسیر سرمایه‌گذاری‌های جدید و بهره‌وری حاصل می‌شود ولی یک برداشت نادرست از این موضوع این است که این دو مسیر را مستقل از هم بدانیم. در حالی که این دو مسیر دستیابی به رشد اقتصادی، به هم وابسته  هستند. 
یعنی وقتی سرمایه‌گذاری کاهش یافته است، نباید انتظار داشته باشیم از طریق بهره‌وری به رشد اقتصادی قابل‌توجهی دست یابیم. افزایش بهره‌وری از طریق ارتقای مهارت منابع انسانی یا سایر روش‌های بهبود و توسعه مدیریت، دارای یک سقف است. افزایش قابل‌توجه بهره‌وری، نیازمند ارتقای تکنولوژی است و ارتقای تکنولوژی نیازمند جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید است‌. نباید انتظار داشت با تمرکز بر بهره‌وری و بدون جذب سرمایه‌گذاری جدید به رشد اقتصادی قابل‌توجهی که جبران‌کننده رکود اخیر اقتصاد کشور باشد 
دست یابیم. نام‌گذاری امسال و انتخاب شعار سال با عنوان «سرمایه‌گذاری برای تولید»، نشان از درک وضعیت موجود و توجه بر لزوم سرمایه‌گذاری‌های جدید در حاکمیت است و جای خرسندی است ولی تحقق این شعار نیازمند پیش‌شرط‌هایی است که از آن جمله می‌توان به ارتقای و بهبود روابط خارجی، بهبود فضای کسب‌وکار، به‌رسمیت‌شناختن حقوق بخش خصوصی و... اشاره کرد.