آگاه: در این مقاله پژوهشی آمده است، تصادفات جاده‌ای نهمین عامل مرگ‌ومیر در جهان و دومین عامل مرگ و میر در ایران بعد از بیماری‌های قلبی و عروقی است. یکی از عوامل مهم در افزایش تصادفات جاده‌ای، افزایش روزافزون وسایل نقلیه است.
از سوی دیگر در این مقاله بر این نکته نیز تاکید شده است که موتورسواران ۳۴ درصد بیشتر از سرنشینان سایر وسایل نقلیه در معرض مرگ‌ومیر حوادث جاده‌ای قرار دارند و تصادفات موتورسیلکت‌ها در حدود ۹۰ درصد موارد منجر به آسیب جدی  یا مرگ افراد می‌شود.
بررسی گروه‌های سنی موتورسواران قربانی حوادث رانندگی در فاصله سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ نیز نشان داد که بیش از نیمی از درگذشتگان در گروه سنی جوان قرار داشته‌اند. بر این اساس از کل تلفات موتورسیکلت سواران ۵۳.۶ درصد (۲۲ هزار و ۷۹۷ نفر) در گروه سنی کمتر از سی سال قرار داشتند که این قربانیان (زیر ۳۰ سال) در استان‌های ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و البرز بیشترین درصد تلفات موتور سیکلت را به خود اختصاص داده‌اند.
گزارش‌های متعددی از ایران و دیگر کشورهای جهان نیز موید این نکته است که گروه سنی جوانان بیشترین موارد مرگ‌ومیر حوادث ترافیکی موتورسواران را در بر می‌گیرند. به‌عنوان مثال در برزیل میانگین سنی موتورسواران حادثه‌دیده ۲۷.۷۸ سال بود  یا در پژوهشی دیگر در سنگاپور که انجام شد، میانگین سنی افراد آسیب دیده در تصادفات موتور ۱۶ تا ۲۵ سال بود.
در این مقاله براساس یافته‌های به دست آمده تاکید می‌شود، بیشترین آمار متوفیات تصادفات موتورسیکلت‌ها را مردان جوان با شغل آزاد و تحصیلات زیردیپلم تشکیل می‌دهند، بنابراین لازم است به منظور کاهش این حوادث علاوه بر استراتژی‌های پیشگیرانه مانند احترام به قوانین، نحوه استفاده صحیح از این وسایل نیز آموزش داده شود.
نکته مهم دیگر آنکه براساس نتایج این مقاله پژوهشی، در دهه ۹۰ در تصادفات موتورسیکلت سواران، ۵۴.۶ درصد به دلیل ضربه به سر جان خود را از دست داده‌اند که این موضوع نشان دهنده اهمیت استفاده از کلاه ایمنی استاندارد برای راکب و سرنشین موتور سیکلت است.
از نظر محل وقوع سانحه نیز، ۴۷.۳ درصد موتورسواران در مسیرهای برون‌شهری و ۳۹ درصد در راه‌های درون‌شهری دچار حادثه شده‌اند، ضمن آن که ۵۱.۲ درصد نیز در بیمارستان‌ها جان خود را از دست داده‌اند.
هرچند نتایج این مقاله پژوهشی نشان می‌دهد که نرخ فوت ناشی از تصادفات موتورسیکلت در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۰، با کاهش ۲۳.۵ درصدی مواجه و روند تلفات کاهشی بوده است، اما از آنجا که از سال ۱۴۰۰ به بعد آمار تلفات حوادث رانندگی در کشور با افزایش مواجه بوده است، به‌نظر می‌رسد با توجه به افزایش تلفات تصادفات، آمار مرگ‌ومیر موتورسواران نیز بیشتر شده باشد. (با این توضیح که به دلیل محدودیت‌های موجود، از سال ۱۴۰۱ به بعد آمار تفکیکی مرگ‌ومیر موتورسیکلت‌سواران توسط سازمان پزشکی قانونی کشور جمع‌آوری نمی‌شود). 
براساس اعلام پزشکی قانونی در فاصله سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، ۴۲ هزار و ۶۸۵ موتورسوار در حوادث رانندگی جان خود را از دست داده‌اند که ۹۵.۶ درصد آنان مرد و مابقی زن بودند.
در مقاله‌ای پژوهشی با عنوان «بررسی اپیدمیولوژی تصادفات مجر به مرگ در موتورسواران ایرانی» که توسط پزشکی قانونی منتشر شد، موضوع مرگ‌ومیر موتورسیکلت سواران، دلایل و نحوه آن در دهه ۹۰ مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مقاله پژوهشی آمده است، تصادفات جاده‌ای نهمین عامل مرگ‌ومیر در جهان و دومین عامل مرگ‌ومیر در ایران بعد از بیماری‌های قلبی و عروقی است. یکی از عوامل مهم در افزایش تصادفات جاده‌ای، افزایش روزافزون وسایل نقلیه است.
از سوی دیگر در این مقاله بر این نکته نیز تاکید شده است که موتورسواران ۳۴ درصد بیشتر از سرنشینان سایر وسایل نقلیه در معرض مرگ‌ومیر حوادث جاده‌ای قرار دارند و تصادفات موتورسیلکت‌ها در حدود ۹۰ درصد موارد منجر به آسیب جدی  یا مرگ افراد می‌شود.
بررسی گروه‌های سنی موتورسواران قربانی حوادث رانندگی در فاصله سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ نیز نشان داد که بیش از نیمی از درگذشتگان در گروه سنی جوان قرار داشته‌اند. بر این اساس از کل تلفات موتورسیکلت سواران ۵۳.۶ درصد (۲۲ هزار و ۷۹۷ نفر) در گروه سنی کمتر از سی سال قرار داشتند که این قربانیان (زیر ۳۰ سال) در استان‌های ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و البرز بیشترین درصد تلفات موتور سیکلت را به خود اختصاص داده‌اند.
در این مقاله براساس یافته‌های به دست آمده تاکید می‌شود بیشترین آمار متوفیات تصادفات موتورسیکلت‌ها را مردان جوان با شغل آزاد و تحصیلات زیر دیپلم تشکیل می‌دهند، بنابراین لازم است به منظور کاهش این حوادث علاوه بر استراتژی‌های پیشگیرانه مانند احترام به قوانین، نحوه استفاده صحیح از این وسایل نیز آموزش داده شود.