آگاه: همین آمریکا که بازوی اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه بود، خیابان‌هایش مملو از جمعیتی بود که به حمایت از ایران قیام کرده بودند. گروه‌های حامی صلح و فعالان ضدجنگ، جنبش جوانان فلسطینی و سازمان بین‌المللی یهودیان «ناتوری کارتا» در نیویورک ازجمله برگزارکنندگان این راهپیمایی‌ها در سراسر آمریکا بودند؛ مردم کشورهای مختلف جهان از فلسطین، لبنان، افغانستان، پاکستان، هند، کشورهای آفریقایی و آمریکایی‌های مخالف جنگ به خیابان‌ها آمدند و یک‌صدا شعارهایی مانند «نه به جنگ با ایران»، «نه به جنگ آمریکا و اسرائیل با ایران»، «دست از سر ایران بردارید»، «ایران سلاح هسته‌ای ندارد» و«نه به بودجه بیشتر به اسرائیل» را فریاد می‌زدند.
تجمع‌کنندگان علاوه بر دردست‌داشتن پرچم‌های ایران و فلسطین، پلاکاردهایی با مضامین یاد شده و نیز در حمایت از مردم مظلوم غزه و فلسطین در دست داشتند و با مردم و دولت ایران ابراز همدردی کردند. راه‌پیمایان سپس در خیابان‌های منهتن نیویورک و در حالی که شعارهایی را سر می‌دادند، تحت تدابیر پلیس به حرکت درآمدند تا فریاد نه به جنگ با ایران را به گوش همه جهانیان برسانند. برگزارکنندگان این راهپیمایی‌های سراسری از مقابل کاخ‌سفید در واشنگتن‌دی‌سی تا نیویورک و دیگر شهرهای آمریکا، با هشدار به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور این کشور برای واردنشدن واشنگتن به جنگ اسرائیل علیه ایران اعلام کرده بودند: کسانی که در این لحظات حیاتی، مخالف ماشین جنگی هستند باید به خیابان‌ها بیایند.
مگر می‌شود به دفاع مقدس ۱۲روزه اشاره کرد و نقش آلمان را در بازی کثیفی که راه انداخته بود نادیده گرفت؟ هرچند مقامات آلمانی تمام‌قد از جنایت‌های آمریکا و اسرائیل علیه مردم ایران حمایت می‌کردند، اما مردم‌شان دیدگاه و نظر دیگر داشتند. همان اوایل جنگ (۲۴ خردادماه) صدها نفر از فعالان صلح‌طلب، شهروندان معترض و نمایندگان انجمن‌های ضدجنگ در خیابان «۱۷ ژوئن» در قلب برلین گرد هم آمدند تا نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و حمله نظامی اخیر اسرائیل به ایران اعتراض کنند. این تجمع به دعوت ابتکاری «جنگ هرگز - سلاح‌ها را کنار بگذارید» و با حمایت گسترده گروه‌های صلح‌طلب برگزار شد و شرکت‌کنندگان با دردست‌داشتن پلاکاردهایی با شعارهایی نظیر «نه به نسل‌کشی»، «با مردم ایران و فلسطین همراهیم» و «سکوت، همدستی است» خشم خود را از سیاست‌های تجاوزکارانه اسرائیل ابراز داشتند.در رم پایتخت ایتالیا هم هزاران نفر از شهروندان این کشور با تجمع در مرکز شهر و سردادن شعارهایی چون «آزادی فلسطین»، «پایان جنگ در غزه» و «توقف تجاوز به ایران» به سیاست‌های جنگ‌طلبانه غرب و پروژه تسلیح مجدد اتحادیه اروپا اعتراض کردند. تظاهرات رم که به دعوت صدها گروه مدنی و اتحادیه برگزار شد، به‌عنوان گسترده‌ترین راهپیمایی ضدجنگ شناخته شد. این تظاهرات با عنوان «توقف تسلیح مجدد اروپا» از سوی صدها گروه مدنی، فرهنگی، سندیکایی و سیاسی فراخوانده شد و با استقبال گسترده مردم و حضور پررنگ مدافعان حقوق‌بشر و مخالفان جنگ همراه بود. در این راهپیمایی، شرکت‌کنندگان با سردادن شعارهایی خواستار آزادی فلسطین، پایان جنگ در غزه و توقف تجاوز به ایران شدند. بسیاری از معترضان با دردست‌داشتن پرچم فلسطین، دست‌نوشته‌هایی با مضمون «نه به نسل‌کشی» و پلاکاردهایی علیه جنگ، موضع خود را آشکارا اعلام کردند. تظاهرکنندگان ضمن محکوم‌کردن سیاست‌های نظامی‌گرایانه و پروژه تسلیح مجدد اتحادیه اروپا، بر ضرورت پایان‌دادن به فرهنگ جنگ و بازگشت به مسیر دیپلماسی تاکید کردند.
عراق دوباره برای ایران سنگ تمام گذاشت
اما تظاهرات عظیم در عراق در صدر رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفت. ایران و عراق بعد از پیروزی انقلاب و در زمان زعامت صدام حسین هشت سال در جنگ بودند، اما بعد از سقوط دیکتاتور عراق فصل جدیدی از روابط بین دو کشور گشوده شد و از همان مقطع تاکنون تهران و بغداد در مسیر همگرایی بیشتر حرکت می‌کنند، ازاین‌رو وقتی برخی فرماندهان ارشد نیروهای مسلح، دانشمندان هسته‌ای و مردم مظلوم ما از سوی صهیونیست‌ها شهید شدند، عراقی‌ها سکوت را جایز ندانستند و با حضور گسترده و پرشور در خیابان‌ها فریاد «هیهات من‌الذله» علیه استکبار جهانی سر دادند و باردیگر حمایت خود را از ایران اسلامی اعلام کردند.از عراق به یمن می‌رسیم. ۱۰ سال قبل، عربستان سعودی به دستور و چراغ سبز مستقیم آمریکا، سرکردگی ائتلافی متشکل از چندین کشور عربی را برای حمله به یمن با ادعای بازگرداندن مشروعیت به این کشور بر عهده گرفت. امارات مهم‌ترین هم‌پی‌مان عربستان در این ائتلاف متجاوز به‌شمار می‌رفت که البته اهداف اماراتی‌ها متفاوت از سعودی‌ها بود و همین مسئله موجب بروز اختلافات زیادی میان دو طرف و فاصله‌گرفتن ابوظبی از ریاض در میانه جنگ شد.
جنگ علیه یمن که بیش از هشت سال به شکل مداوم ادامه داشت و به‌عنوان بیهوده‌ترین جنگ قرن توصیف می‌شود. عربستان و امارات در آن زمان برای مقابله با قدرت‌گرفتن جنبش انصارالله در یمن ائتلافی تحت حمایت واشنگتن تشکیل داده و به این کشور حمله کردند، اما اهدافشان محقق نشد، به دنبال آن بودند که یمن تضعیف شود، اما امروز این کشور به کانون قدرتمندی در جبهه مقاومت تبدیل شده که کابوس بی‌پایان آمریکا و اسرائیل است.
یمنی‌ها هم همانند مردم عراق پای کار ایران آمدند؛ ۳۰ خردادماه مردم یمن با حضور میلیونی خود در راهپیمایی در حمایت از مردم مظلوم فلسطین و محکومیت رژیم صهیونیستی و ایستادگی در برابر طغیان آمریکایی - صهیونیستی علیه امت اسلامی، از مواضع جمهوری اسلامی ایران نیز در مقابله با تجاوز آمریکایی - صهیونیستی حمایت کردند.
مردم یمن در بیانیه‌ای که بعد از برگزاری تجمع‌شان قرائت شد، آورده بودند: ملت همیشه در صحنه یمن حمایت قاطع خود را از جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به تجاوزگری‌های رژیم صهیونیستی اعلام می‌کند؛ حمایت از ایران وظیفه مردم یمن است. همه مومنان آزادی‌خواه جهان در کنار ایران ایستاده و از این کشور حمایت می‌کنند. حملات ایران در پاسخ به تجاوز و وحشی‌گری رژیم صهیونیستی را فرصتی برای انتقام از مردم ستمدیده فلسطین در غزه و کرانه باختری می‌دانیم. همان روز مراکش هم شاهد حضور مردمی بود که جنایت‌های اسرائیل در غزه و ایران را محکوم کرده بودند.
جنگ ۱۲ روزه و وفاق ایرانیان خارج از کشور
حقیقتا بعد از جنگی که بر کشورمان تحمیل شد، بدون آن که مسئولان از مردم درخواستی کنند، خود آنها یک جبهه واحد علیه دشمن صهیونیستی تشکیل دادند. این جبهه فقط در داخل نبود؛ ایرانی‌های خارج از کشور نیز همه یک حرف را می‌زدند و آن، اعتراض به جنایت‌های رژیم آپارتاید صهیونیستی بود. در همین راستا، تجمعات ضدصهیونیستی با حضور ایرانی‌های نروژ در مقابل سفارت اسرائیل برگزار شد. در این تجمع که با مجوز پلیس نروژ صورت گرفت، طیف گسترده‌ای از ایرانیان با گرایش‌های سیاسی مختلف حتی مخالفان نظام جمهوری اسلامی شرکت کردند و تجمع آنان نمادی از همدلی و همگرایی ملتِ ما در نروژ بود. حال چرا مردم کشورهای مختلف این‌گونه در تجمعات خودجوش، حمایت خود را از ایران ابراز کرده بودند؟
اساسا انقلاب اسلامی انقلاب ضداستعماری و ضداشغالگری است. به‌رغم اینکه این نهضت یک نهضت ضداستبدادی، ضددیکتاتوری و ضدرژیم شاه بود و شاه را هدف قرار داده بود، اما امام (ره) پیوندی را میان استبداد و استعمار و میان شاه و رژیم صهیونیستی قائل بودند. فلسفه گِره‌زدن این دو مقوله به یکدیگر شاید امروز برای ملت‌ها روشن‌تر است. «امام ما» در سخنرانی تاریخی چهاردهم خرداد سال ۱۳۴۲، ۱۵ بار نام شاه را بردند، اما ۱۸ بار به نام اسرائیل اشاره کردند.
این نشان می‌دهد که نهضت امام (ره) علاوه بر ویژگی‌های ضداستبدادی و ضددیکتاتوری، اساسا یک نهضت ضداستعماری بود. این روند ادامه داشت تا در شب پیروزی انقلاب، مردم شعار «امروز ایران، فردا فلسطین» را سر دادند. طبیعتا با این اندیشه و با این ظلم‌ستیزی و اشغالگری‌ستیزی که جزو پیام‌های انقلاب محسوب می‌شد، طبیعی بود که پایگاه استعمار در قلب جمهوری اسلامی ایران و در قلب تهران منهدم شود و از بین برود و [این پایگاه] به آزادی‌خواهان و مردم اصلی سرزمین‌های اشغالی هدیه شود. این یک اقدام کاملا نمادین و تاثیرگذار بود و موجب شد تا روحیه فلسطینیان، ملت‌ها، آزادی‌خواهان و مبارزان ضداستعماری بالا برود. ازاین‌رو ایران در صفِ اول حمایت از فلسطین و دشمن شماره یک رژیم صهیونیستی شناخته شد و همواره برای تقویت جبهه مقاومت تلاش کرده و از اعلام آن هیچ ابایی ندارد، به همین برای بعد از تجاوز اسرائیل علیه ایران، مردم از کشورهای منطقه تا عمق اروپا باردیگر ارادت‌شان را به گفتمان انقلاب اعلام کردند و همان‌طور که رهبر انقلاب سال ۹۳ در یک سخنرانی درباره اثرات انقلاب اسلامی در دیگر کشورها فرمودند: «مفاهیم انقلاب و مفاهیم اسلام، مثل عطر گل‌های بهاری است؛ هیچ‌کسی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد؛ پخش می‌شود، همه‌جا می‌رود؛ نسیم روح‌افزا و روان‌بخشی است که همه‌جا را به‌خودی‌خود می‌گیرد.»