آگاه: در این حالت، دو فرضیه قابل‌طرح است: نخست، فرصت ترامپ برای بازآرایی تیم سیاست خارجی آمریکا و تلاش برای یکدست‌سازی درون‌کابینه‌ای است. انتصاب مارکو روبیو به‌عنوان وزیر خارجه، کنارگذاشتن مایک والتز و حضور افرادی مانند جی‌دی ونس و استیو ویتکاف نشان می‌دهد ترامپ به دنبال بازتعریف آرایش درونی خود است. این ترکیب ناهمگون، نه نشانه قدرت، بلکه علامتی از سردرگمی در راهبرد است.
دومین فرضیه آن است که آمریکا در حال طراحی سناریویی تازه برای اعمال فشار است؛ یعنی با تعویق مذاکرات، به دنبال خرید زمان برای تغییر میدان و تحکیم کارت‌های خود و جبران عقب‌نشینی اولیه است.
ترکیب این دو فرضیه محتمل است. یعنی حریفی که درگیر آشفتگی درونی است، هم‌زمان در تلاش برای تهاجم نیز هست. در چنین شرایطی زمان، اگر به‌درستی مدیریت نشود، می‌تواند فرصتی دوباره برای بازگشت طرف مقابل به موضع برتر باشد.
از سوی دیگر، وضعیت دولت ترامپ حاکی از نوعی استیصال عمیق است. تغییرات پی‌درپی، اختلافات داخلی و ناهماهنگی در تصمیم‌سازی، به‌خوبی بیانگر بحرانی است که در اتاق فرمان آمریکا جریان دارد. پیش‌فرض همیشگی «ترامپ غیرقابل‌پیش‌بینی است»، چیزی جز پوششی برای ضعف ساختاری تصمیم‌گیری امروز آمریکا نیست.
در دل این بی‌ثباتی، تهدیدات تازه‌ای هم مطرح شده است. ترامپ هفته گذشته اعلام کرد که تحریم‌های جدیدی علیه ایران اعمال کرده و هشدار داد هر کشوری که از ایران نفت بخرد، از اقتصاد آمریکا حذف خواهد شد. این تهدید، بیش از هر کشور، چین را نشانه گرفته است؛ بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران که حالا صادرات نفت ما به آن حتی از عربستان پیشی گرفته است. ایران بارها حسن‌نیت نشان داده، اما طرف آمریکایی هر بار در نقطه حساس مذاکره، تحریم را افزایش داده و مسیر تقابل را انتخاب کرده است.
ایران این‌بار، برخلاف مذاکرات منجر به توافق‌های سعدآباد و برجام، با خوش‌خیالی و انفعال وارد میدان مذاکره نشده است. تحلیل دقیق شرایط بین‌المللی، تکیه بر مولفه‌های قدرت منطقه‌ای و تجربه گران‌سنگ مذاکرات پیشین، امروز در کنار هم قرار گرفته‌اند تا سیاست خارجی جمهوری اسلامی را بر پایه اقتدار و هوشمندی تنظیم کنند. کنار رفتن چهره‌های ضدایرانی مثل والتز، اگرچه ظاهرا یک امتیاز است، اما نباید ما را به ساده‌اندیشی بکشاند.
اکنون زمان بهره‌برداری از فرصت‌هاست. باید با عقلانیت انقلابی، هوشیاری دائمی و سرعت عمل، صحنه را مدیریت کرد. مذاکره در چنین شرایطی، اگر درست و حساب‌شده مدیریت شود، نه‌تنها امتیازگیری را به همراه دارد، بلکه زمینه‌ساز تحمیل اراده و تثبیت اقتدار نیز خواهد بود. نباید اجازه داد زمان به نفع حریف سپری شود.
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۲۳:۴۶
کد خبر: ۱۲٬۶۰۷
شاید بیش از مردم، رسانه‌ای‌ها داشتند به شنبه‌های مذاکرات عمان عادت می‌کردند که ناگهان خبر آمد که ادامه گفت‌وگوهای غیرمستقیم به تعویق افتاده است. حال پرسش مهمی که مطرح است این است که درخواست تعویق مذاکرات از کدام سو بوده است؟ اگر این وقفه بنابه‌درخواست طرف آمریکایی باشد- که برخی روایت‌ها آن را تایید می‌کنند- آنگاه صحنه بازی به شکل جدی تغییر خواهد کرد و باید آن را با نگاه دقیق‌تری تحلیل کرد.
نظر شما