آگاه: می‌توان گفت وجود اراذل‌واوباش در یک جامعه، باوجوداینکه یک معضل اجتماعی مهم محسوب می‌شود، قطعا برگرفته از برخی موضوعات اجتماعی مربوط به جامعه همچون تحصیلات اندک یا بی‌سوادی مطلق، اعتیاد به مواد مخدر، کسب شهرت و قدرت‌نمایی و... است. در کنار این معضلات اجتماعی برخی از روان‌شناسان و جامعه‌شناسان نیز نقش شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در الگوبرداری این افراد که اغلب از قشر جوان جامعه هستند را موثر می‌دانند.
با این وجود علت هرچه باشد خروجی آن، ایجاد مزاحمت برای مردم و قمه‌کشی در بین این قشر به‌ویژه جوانان است، همچنان که طی روزها و ماه‌های اخیر شاهد هستیم چگونه اراذل و اوباش با استفاده از ابزارآلاتی مثل قمه و قداره و... به شیوه‌های مختلف از جامعه سلب آسایش و امنیت روانی کرده‌اند. با نگاهی گذرا به سیر زورگیری‌ها و حوادث تلخی که اتفاق افتاده، شاید بتوان تلخ‌ترین آن را زورگیری از جوانی به نام «امیرمحمد خالقی» دانشجوی دانشگاه تهران در سال گذشته نامید که منجر به قتل وی شد. بعد از آن سرقت وحشیانه گوشواره خانم جوانی که همراه فرزند خردسالش بود و به شکل دلخراشی هر دو نقش بر زمین شدند و حتی منجر به آسیب‌دیدن گوش این خانم شد؛ همه بیانگر عمق وقاحت و بی‌شرمی اراذل و اوباشی است که دیگر ظاهرا هیچ نشانه‌ای از انسانیت در وجود خود ندارند و مروت و مردانگی خود را برای رسیدن به اهداف پلید خود کنار گذاشته‌اند.  به غیر از اینگونه زورگیری‌های خشن نیز گاهی اوقات شاهد حمله وحشیانه و دسته‌جمعی این اراذل و اوباش به مردم و کسبه محل هستیم، نظیر آنچه در خیابان‌های پیروزی و شهید بهشتی رخ داد و منجر به جراحت تعدادی از مردم و کسبه آن مناطق شد. یا چندی پیش نیز چنان که سردار رادان، فرمانده انتظامی کل کشور، در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری به آن اشاره کرد، یک جمع ۶ نفره از اراذل و اوباش با یورش به خانه مردم و ادعای مالکیت، قصد تصاحب سهمی از منازل را داشتند. این اراذل در خانه مردم را می‌زدند و می‌گفتند یک‌دانگ از خانه شما را خریدیم و می‌خواهیم بیاییم اینجا زندگی کنیم؛ یا می‌گفتند اگر به خواسته ما تن ندهید با ماشینمان که بیمه است از روی شما رد می‌شویم و دیه شما را بیمه می‌دهد که در نهایت با حضور به‌موقع پلیس و درگیری فی‌مابین و شلیک گلوله توسط نیروهای فراجا، یکی از آنها کشته و سایر افراد زخمی شدند. متاسفانه دو نفر از این افراد سرکش، به‌وسیله پابند الکترونیکی از زندان آزاد شده بودند و چنان بی‌پروا بوده‌اند که به‌راحتی مجددا مرتکب جرم شده‌اند و این موضوع خود دلالتی بر نقص قوانین و ضعف احکام صادر شده در مورد این جانی‌ها دارد که مجلس شورای اسلامی و قوه قضاییه باید فکری به حال آن بکنند.
 حوادث ذکر شده که نمونه‌ای از اتفاقاتی است که توسط اراذل و اوباش رقم خورده است حتی اگر در مقایسه با سایر کشورها محدود هم به حساب آید، با عنایت به روند افزایشی که حداقل در فضای رسانه‌ای داشته و مردم شاهد آن هستند، به‌نوعی ایجاد حس ناامنی در بین مردم ایجاد کرده است و همین موضوع کافی است که لزوم برخورد قاطع با این عناصر برهم‌زننده امنیت روانی و فیزیکی مردم جامعه، بیش از پیش بر تمامی دستگاه‌های مسئول واجب شود. 
البته سخنان سردار رادان که از ابتدای سال ۱۴۰۴، نوید سالی سخت را برای اراذل و اوباش داد و به‌تازگی هم به آنها هشدار داد به دنبال سوراخ موش برای خود باشند، بر همه ثابت کرده که پلیس بر سر ایجاد امنیت پایدار برای مردم با کسی شوخی ندارد و عزم خود را برای برخورد جدی و بدون مماشات با این افراد جزم کرده است، چنان که شاهد هستیم اکثر این عناصر خاطی طی مدت‌زمان کوتاهی دستگیر شده و به محل وقوع جرم به‌منظور بازسازی صحنه نیز برده شده‌اند. قدردانی و حمایت همه‌جانبه مردم در این صحنه‌ها از این اقدامات نیروی انتظامی هم مبین رضایت کامل جامعه از این اقتدار و عکس‌العمل سریع نیروهای انتظامی است.
اما سوالی که اذهان آحاد جامعه را مشغول می‌کند این است که آیا دستگیری اراذل و اوباش آن هم زمانی که جرمی از آنها سر می‌زند، کافی است؟ به شکلی که در اقدامات اخیر این مخلان امنیت جامعه شاهد هستیم هر کدام از آنها دارای چندین مورد سابقه کیفری هستند و این دستگیری‌ها و تحمل حبس و زندان تغییری در جهت بازدارندگی در رفتارشان ایجاد نکرده است تا جایی که جری‌تر شده و در زمان عملیات دستگیری با نیروی انتظامی درگیر شده و در نهایت به ضرب گلوله از پا در می‌آیند.  در چنین وضعیتی ضروری به نظر می‌رسد که فراجا با اتکا به پشتوانه مردمی که در برخورد قاطع و بدون مماشات با اراذل و اوباش در جهت ایجاد امنیت دارد، طی اقدامی پیش‌دستانه با عبور از اقدامات پسینی با اجرای طرح‌هایی ضربتی و پیش‌گیرانه که در دهه ۸۰ نیز شاهد آن بوده‌ایم، جامعه را از لوث وجودشان قبل از وقوع جرم توسط این افراد پاک کند و فرصت هرگونه عرض‌اندام را از آنها بگیرد و در راستای افزایش امنیت آحاد افراد جامعه گامی موثر بردارد. قطع به یقین اجرای قاطعانه و دائمی این طرح‌ها موجب ایجاد خشنودی و امنیتی پایدار در بین مردم می‌شود و از اشاعه بی‌نظمی و بی‌قانونی و ایجاد رعب و وحشت در جامعه خواهد کاست.  در پایان باید بر این امر تاکید کنیم مبارزه با پدیده شوم اراذل و اوباش که هدف غایی آن افزایش امنیت روانی و فیزیکی عموم جامعه است، به‌تنهایی بر عهده نیروهای جان‌برکف نیروی انتظامی نیست و نیاز به همکاری تمام نهادهای ذی‌ربط از جمله قوه قضاییه، وزارت کشور و مجلس شورای اسلامی دارد تا در نهایت با تصویب قوانین متقن که منجر به صدور احکام بازدارنده شود، گره از این مشکل باز کرده و با اجرای اشد مجازات، ریشه این اراذل و اوباش را بخشکاند.