آگاه: ایران، این گهواره تمدن، با پیشینه‌ای به درازای هزاران سال، بارها و بارها طعم تلخ هجوم بیگانگان را چشیده است. از چپاولگری‌های مغول و اسکندر تا دسیسه‌های استعمار پیر و طمع رژیم بعث عراق. اما در کوره هر آزمون سهمگین، معجزه‌ای رخ‌داده است: رگه‌های پراکنده این ملت از هر قوم با هر دین و آیین، مانند ذرات آهن در برابر آهنربای وطن، به‌سوی یکدیگر جذب می‌شوند. اختلاف‌ها در سایه‌پرچم مقدس میهن رنگ می‌بازد، قومیت‌ها و گرایش‌ها در هم می‌آمیزند و صخره‌ای سخت و یکپارچه از «وحدت ملی» سر برمی‌آورد. این قانون نانوشته تاریخ ایران است؛ قانونی که تو، ای متجاوز یا آن را نشنیده‌ای یا گستاخانه به فراموشی سپرده‌ای.
مردم ایران، امروز همچون کوه دماوند، استوارتر از همیشه ایستاده‌اند. دماوند آن قله سر به فلک کشیده، نماد جاودان پایداری این سرزمین است. قرن‌هاست که بر باد و بور و زلزله‌ها خندیده است. ما فرزندان این خاک، روح دماوند را در سینه داریم. حمله تو نه تنها ترس در دل‌ها نیفکند که آتشفشانی از خشم مقدس و عزمی پولادین را در وجود تک‌تک ایرانیان شعله‌ور ساخت. نگاه کن! از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب، فریاد «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل»، نه از روی تعصب که از سرِ غیرتِ میهنی و دفاع از حق حاکمیت ملی، طنین‌انداز شده است. این فریاد، نویدِ پشیمانیِ تلخِ توست.
این حمله ناجوانمردانه، نه ضعف که باردیگر عزم راسخ ملت ایران را برای دستیابی به دانش و پیشرفت مشروع هسته‌ای، جزم‌تر کرد. تو گمان کردی با ترساندن، راه پیشرفت ما را سد می‌کنی؟ 
در این جنایات و حملات کوردلان رژیم صهیونیستی و آمریکا، هر قطره‌ خون بی‌گناهی که بر خاک این سرزمین ریخته شود، هر آجری که از دیوار تاسیسات هسته‌ای و دفاعی کشور ما فرو ریزد، سنگی دیگر بر بنای اراده و عزم ملت ایران خواهد افزود. ما درس‌های تلخ تاریخ را خوب آموخته‌ایم: زورگویان تنها زبان قدرت و استقلال را می‌فهمند و ملت ایران در طول تاریخ به خوبی نشان داده‌اند که زبان قلدران و زور گویان را خوب می‌فهمند و با همان زبان با آنها سخن می‌گویند. 
پاسخ ملت ایران در فرداهای نزدیک، نه با کلام که با پیشرفتی چشمگیرتر، با وحدتی کوه‌آسا و با صبری استراتژیک داده خواهد شد. آمریکا و رژیم کودک‌کش صهیونیستی را به عبرتی سخت دچار خواهیم کرد، همان‌گونه که تمامی متجاوزان تاریخمان پشیمان شدند.
  ای ملت غیور ایران! این بار نیز حماسه‌آفرینی کردید. این اتحاد سریع و قدرتمند، این خروش حق‌طلبانه، سندی دیگر بر سرفرازی نسل‌های پیاپی این مرز پرگهر است. دماوندِ استقامت‌مان را پاس بداریم، وحدت‌مان را همچون نگینی درخشان حفظ کنیم و بدانیم که این گذرگاه سخت نیز مانند تمامی ناملایمات پیشین، با سربلندیِ ایران و پشیمانیِ دشمنانش به پایان خواهد رسید. ایران همیشه پاینده و سربلند خواهد ماند.