آگاه: هنوز شورای مرکزی و ترکیب هیئت رئیسه این تشکل جدید اعم از دبیرکل، قائم مقام و سخنگو تعیین نشده، اما مانیفست و مسیری که می‌خواهند در پیش بگیرند را با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند. آنها هشت اقدام مهم را به عنوان مهم‌ترین برنامه‌های خود در نظر گرفته‌اند؛ آمده‌اند تا پرچم عزت و استقلال ملی برافراشته‌تر بالا بماند، مطالبات واقعی مردم را بی‌هیچ ملاحظه‌ای به گفتمان مسلط کشور تبدیل کنند، ظرفیت‌های نخبگانی و مردمی در یک شبکه ملی سازماندهی شود، امید و خودباوری اجتماعی را پس از تجربه‌های سخت، بازآفرینی کنند، عدالت‌خواهی و شفافیت را از شعار به میدان عمل بکشانند، جهاد تبیین را در برابر جنگ روایت‌ها به وظیفه‌ای همگانی تبدیل و پیوند مردم و نخبگان انقلابی را تحکیم کنند، به حاشیه‌نشینی نیروهای اصیل پایان دهند و در نهایت خدمت بی‌منت به مردم را معیار سیاست و فرهنگ قرار دهند.
«وطن من» به عنوان شبکه‌ای شناخته می‌شود که فقط به دنبال فعالیت در قلب پایتخت نیست، بلکه در دورترین نقاط خاک ایران حضور دارد و به دنبال سازماندهی توان ملت ایران برای خدمت موثر، آینده‌سازی مقتدرانه و تحقق آرمان‌های والای این سرزمین کهن است. در بخش دیگری از بیانیه این تشکل جدید آمده است: ما پیشگامان هم‌افزایی ملی هستیم؛ جریانی که با تمرکز بر عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی راه را برای پاسخ به مطالبات برحق مردم و ساخت ایرانی سرافراز هموار می‌سازد. جبهه «وطن من»، خانه مشترک همه نخبگان، جهادگران، پیشگامان علمی و فرهنگی و چهره‌های اثرگذار اجتماعی و اقتصادی است. دعوت ما روشن و صریح است: بیایید دست در دست هم، آینده‌ای شکوهمند برای وطن بسازیم. آنچه می‌توان از بیانیه اعلام موجودیت «وطن من» برداشت کرد، دورخیز آنها برای یک کنش سیاسی فعال است. در صدد هستند پیوندی میان بدنه نخبگان جامعه با عرصه سیاسی ایجاد کنند تا از این طریق بتوانند با دست پُر به مسئولان و دولتی‌ها مشورت بدهند؛ مطالبات مردم را هم در دستور کار قرار می‌دهند تا به‌عنوان رابط، دیدگاه‌ها و مطالبات توده‌های مردم را بامسئولان در قوای سه گانه منتقل کنند.
حال ممکن است، برای بخشی از افکار عمومی جامعه این پرسش مطرح شود که در مقطع فعلی و با توجه به آنکه ساختار حزبی ما قوی و کارآمد نیست، چرا باید احزاب جدید متولد شوند؟
برای پاسخ به پرسش مذکور باید ابتدا تعریفی از حزب سیاسی داشته باشیم؛ حزب سیاسی تشکلی است که از نظر ساختاری دارای سازمانی مستمر و بادوام باشد که بتواند عمری طولانی‌تر از بنیانگذاران داشته و فراوان بر مرکز سیاسی کشور شعباتی نیز در سطح کل کشور داشته باشد. از نظر کارکردی، درصدد بسیج افراد برای دستیابی به مقام‌های دولتی باشد. از نظر اهداف دارای برنامه‌ها و طرح‌هایی باشد که به نام آنها خواهان بسیج رای‌دهندگان بوده و قدرت‌طلبی فرد را نیز توجیه می‌کند.
بنا بر این حزب سیاسی به گروهی از افراد حزب گفته می‌شود که اصول و اهداف مشترک دارند و با گردآمدن در یک سازمان سیاسی برای کسب قدرت تلاش می‌کنند. کوشش برای کسب قدرت یا مشارکت در آن مهم‌ترین ویژگی احزاب سیاسی به شمار می‌رود. از طرف دیگر حزب به عنوان یک پدیده و سازوکار نوین برای اداره نیازهای یک نظام دموکراتیک طراحی شده و به وجود آمده است.
نکته دیگر آنکه امروز خواسته‌های گروه‌ها و اقشار متفاوت شده و درکشان از نیازهای طبقاتی افزایش پیدا کرده است؛ برای اینکه بتوانند این نیاز طبقاتی‌شان را به سیستم سیاسی افزایش بدهند و چون تحصیلاتشان افزایش پیدا کرده و آگاهی آنها بیشتر شده به قالب تشکیلاتی که اسمش را حزب می‌گذاریم، تبدیل می‌شوند. دولت‌ها نیز نیاز به این دارند که با جامعه ارتباط داشته باشند و یکی از این ارتباطات هم حزب است، بر این اساس مسعود پزشکیان از زمانی که روی کارآمده، روی خوشی به احزاب اصلاح طلب، اصولگرا و اعتدالی نشان داده است. از سوی دیگر مشارکت‌ها هم که در قالب حزب صورت می‌گیرد، دموکراتیک‌تر خواهد بود. البته صرف وجود حزب کافی نیست، بلکه باید موانع حزب برطرف شود و در این زمینه آسیب‌شناسی جدی صورت پذیرد تا به یک نقطه ایده‌آل برسیم.
برخی متفکران لازمه تبدیل مشارکت توده‌ای به مشارکت فعال و سازمان‌یافته را در تاسیس احزاب به معنای واقعی کلمه می‌دانند و آن را مرحله تکمیلی از مراحل انقلاب اسلامی به شمار می‌آورند. امروزه بسیاری از متفکران لازمه تبدیل مشارکت توده‌ای به مشارکت فعال و سازمان‌یافته را در تاسیس احزاب به معنای واقعی کلمه می‌دانند و آن را مرحله تکمیلی از مراحل انقلاب اسلامی به شمار می‌آورند؛ به گونه‌ای که چنین امری در جهت تضمین تداوم و تعادل نظام ضروری است.
اکنون در فضای پس از جنگ تشکلی به نام «وطن من» آمده تا از جهاد تبیین، ارتباط نزدیک با نخبگان و مطالبات مردم سخن بگوید، فلذا آنچه بیان کرده‌اند قابل پذیرش است، اما به شرط آنکه در میدان عمل اجرایی کنند؛ قطعاً اگر تشکل‌ها حرفی برای گفتن داشته باشند و به دو پرسش اساسی که اداره کشور چگونه و با چه کسانی صورت می‌گیرد پاسخ دهند، نگاه مردم به تحزب گرایی هم تغییر خواهد کرد. البته باید منتظر ماند، اعضای شورای مرکزی و به تبع آن دبیرکل جبهه «وطن من» تعیین شود تا برنامه‌ها و اهداف بیشتر این تشکل، رسانه‌ای شود.