آگاه: ظریف که پیشتر از نقش فردی ناشناس به عنوان «فرانچسکو» در تدوین بندهایی از برجام پرده برداشته بود، اکنون نیز اعتراف و افشاگری مهمی از نقش فردی به نام علی واعظ در جریان مذاکرات منتهی به حصول برجام کرده است.  ظریف، وزیر پیشین امور خارجه، در اظهاراتی جنجالی فاش کرد که علی واعظ، مشاور ارشد گروه بین‌المللی بحران، در جریان مذاکرات هسته‌ای، اطلاعات محرمانه را از وی دریافت و در اختیار تیم مذاکره‌کننده آمریکایی قرار می‌داد. ظریف در بخشی از این اظهارات می‌گوید: علی واعظ هر روز صبح سر صبحانه می‌آمد، اطلاعات درست را از من می‌گرفت و می‌برد می‌داد به تیم مذاکره‌کننده آمریکایی!
این سخنان ظریف می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی برای اعتبار مذاکرات هسته‌ای و نقش برخی چهره‌های بین‌المللی در فرآیندهای دیپلماتیک میان ایران و غرب در قضیه برجام داشته باشد. در حالی که علی واعظ همواره خود را یک تحلیل‌گر مستقل معرفی کرده، این اعتراف از سوی یک مقام ارشد پیشین، گمانه‌زنی‌ها درباره نفوذ اطلاعاتی دشمن را تقویت می‌کند.
علی واعظ، یکی از اعضای گروه بحران است. گروه بین‌المللی بحران (International Crisis Group)، یک سازمان ظاهرا غیردولتی و غیرانتفاعی است که در سال ۱۹۹۵ با هدف فعالیت در زمینه مطالعه مناقشات خشونت‌بار و تدوین راه‌حل برای آنها تشکیل شد. 
با این حال، افراد حاضر در هیئت امنای این سازمان که همه از سیاست‌مداران و سرمایه‌داران و چهره‌های آکادمیک متنفذ هستند، نفوذ بسیار عمیق و محکم آن در ساختار حکومتی ایالات متحده و سایر کشورهای غربی، دسترسی‌های گسترده آن به حلقه‌های تاثیرگذار سیاست و اقتصاد و منابع مالی تامین‌کننده فعالیت آن، نشان می‌دهد که این سازمان که مقر اصلی آن در بروکسل بلژیک است، در همکاری تنگاتنگ با دولت ایالات متحده و متحدان غربی آن کار می‌کند. چهره اصلی و تامین‌کننده مالی اصلی این سازمان هم کسی نیست جز «جرج سوروس»، کسی که نام او با فتنه ۸۸ برای ایرانی‌ها هم به نامی آشنا تبدیل شد.
جرج سوروس، سرمایه‌دار یهودی صهیونیست بااصالت مجارستانی، در دنیا به «پدر انقلاب‌های رنگی» معروف است، چرا که وقتی اولین‌بار در ۲۰۰۴ در اوکراین ماجرای «انقلاب نارنجی» پیش آمد و ویکتور یوشچنکو، مهره طرفدار آمریکا به واسطه آن اعتراضات خیابانی روی کار آمد، معلوم شد که پول و فرماندهی این سرمایه‌دار صهیونیست، از طریق بنیاد زیر نظر او «بنیاد جامعه باز» هدایت‌کننده ماجرا بوده و او همین روند را در سایر انقلاب‌های رنگی در منطقه قفقاز و آسیای مرکزی ادامه داد.
در تاریخ ۹ می ۲۰۱۴ (۱۹ اردیبهشت ۹۴) وب‌سایت گروه بحران، متنی با عنوان «حل مکعب روبیک هسته‌ای» را منتشر کرد؛ متنی که شباهت اساسی به چیزی داشت که به عنوان توافق نهایی هسته‌ای موسوم به برجام در ۲۳ تیر ۹۴ به امضای ایران و ۶ قدرت جهانی رسید. وب‌سایت ICG، در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۵، حدود دو ماه بعد از امضای توافق هسته‌ای موسوم به برجام، در گزارشی تفصیلی از نقش گروه بین‌المللی بحران و نقش دست‌کم دو تن از اعضای ارشد آن در روندهای منتهی به امضای توافق نهایی در روزهای پایانی پرده برمی‌داشت. این دو تن عبارت بودند از: رابرت مالی، رییس گروه بین‌المللی بحران و علی واعظ، تحلیل‌گر ارشد این گروه. در این میان نقش علی واعظ، طبق این گزارش، بسیار پررنگ بود، و او کسی بود که در هفته‌های منتهی به روز امضای توافق، به مشاور ارشد تیم‌های مذاکره‌کننده به‌ویژه تیم ایرانی، تبدیل شده بود.

علی واعظ کیست؟
علی واعظ، یک تحلیل‌گر ایرانی - آمریکایی است که از حمایت عمیق و جدی محافل سیاسی و اطلاعاتی آمریکایی برخوردار است. او که مدرک کارشناسی‌ارشد خود را از دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا و دکترای خود را از دانشگاه ژنو سوییس گرفته و پیش از ملحق‌شدن به گروه بین‌المللی بحران، عضو فدراسیون دانشمندان آمریکایی در واشینگتن بود، از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ دوره پست دکتری خود را در مدرسه علوم سیاسی کندی در دانشگاه هاروارد گذرانده است. اهل فن می‌دانند که دانشگاه هاروارد و به‌ویژه مدرسه کندی آن، از دهه‌ها قبل، مهم‌ترین منبع جذب نیروی نخبه دانشگاهی برای سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) بوده است.
اما آنچه احتمال وابستگی واعظ به سیا را بالا می‌برد، جدای از تحصیل او در دوره پست دکتری دانشگاه هاروارد، سابقه همکاری او با سیا در سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در پوشش خبرنگار رادیو آزادی در سوییس است. 
حال، طبق گفته‌های محمدجواد ظریف، فردی که از او در جریان مذاکرات منتهی به برجام اطلاعات دریافت می‌کرد و آن اطلاعات را برای طرف آمریکایی فاش می‌کرد، کسی نبود جز علی واعظ که احتمال وابستگی‌اش به سازمان جاسوسی آمریکا موسوم به سیا زیاد است. البته ناگفته نماند که علی واعظ و اندیشکده متبوع او، یعنی گروه بین‌المللی بحران که به صورت مرتب از زمان شروع مذاکرات هسته‌ای ایران با ۱+۵ در سال ۹۲، درباره مذاکرات و توافقات ایران و ۶ کشور، گزارش‌های تحلیلی و راهکاری ارائه می‌دادند، در تاریخ ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸ گزارشی با عنوان «ایستاده بر غبار: سومین سال اجرای برجام» منتشر کردند. در صفحه ۲۵ این گزارش که مربوط به ۲۶ دی‌ماه ۹۶ است، درج شده که یکی از مواردی که باید از کانال مخفی بین ایران و آمریکا انجام بگیرد، تلاش برای آزادی شهروندان آمریکایی بازداشتی در ایران است. نکته جالب آنکه همین پیشنهاد در اردیبهشت ۱۳۹۸ در نشست انجمن آسیا در نیویورک، از سوی ظریف مطرح شد.