آگاه: با نگاهی به اسامی فیلم‌هایی که در ۶ ماهه اول سال ۱۴۰۴ اکران شد می‌بینیم که بازار اکران همچون چند سال گذشته در دست فیلم‌های کمدی است اما در این میان اکران چند فیلم اجتماعی مثل رها، زن و بچه و پیرپسر کمی فضا را تعدیل کرد و موجب شد که تعداد علاقمندان به سینمای اجتماعی هم به آمار تماشاگران اضافه شود و تنوع ژانر تا حدی رعایت شود.

کم‌رونق نسبت به پارسال و پررونق نسبت به سال ۱۴۰۲
فیلم‌های سینمایی اکران شده از ابتدال سال ۱۴۰۴ تاکنون به فروش حدود ۱۲۰۰‌میلیارد تومان رسیده‌اند و روز آخر شهریور ۱۴ میلیون نفر هم تماشگر این فیلم‌ها بودند اما مقایسه این آمار نسبت به سال گذشته یک روند کاهشی را در تعداد مخاطب نشان می‌دهد که با وجود شرایط خاص اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ماه‌های اخیر قابل تأمل است با این حال تعداد تماشاگران در ۶ ماه اول قابل قبول است. سینمای ایران در ۶ ماه نخست سال ۱۴۰۴، به‌رغم جنگ و تعطیلی‌های مکرر فروشی کمی بیش از یک همت داشته و مخاطبانش به ۱۲ میلیون و ۹۳۳ هزار نفر رسید.
از طرفی سینمای ۱۴۰۴ نسبت به ۱۴۰۲ حدود ۲.۲ میلیون بلیت بیشتری فروخته که این نشان از رونق نسبی سینماست.
میانگین قیمت بلیت سینما در سال ۱۴۰۴ در بازه قیمت ۸۰ هزار تا ۱۲۰ هزار تومان است.
نوروز سینمای ایران در سال ۱۴۰۴ با فیلم‌های موسی کلیم‌الله، حاتمی‌کیا، دایناسور، ساخته مسعود اطیابی، رها ساخته حسام فرهمند، زیبا صدایم کن ساخته رسول صدرعاملی، عینک قرمز ساخته حسین مهکام، کوکتل مولوتوف ساخته حسین امیری دوماری، پسر دلفینی۲ ساخته محمد خیراندیش و پیشمرگ ساخته علی غفاری آغاز شد و سپس با اکران فیلم‌هایی چون بازی را بکش ساخته محمدابراهیم عزیزی، پیرپسر ساخته اکتای براهنی، صددام ساخته پدرام پورامیری، مرد عینکی ساخته کریم امینی، صددام و زن‌وبچه ساخته سعید روستایی و ناجورها ساخته محمدحسین فرح‌بخش ادامه یافت.
براساس آمار فروش منتشر شده اسامی ۱۰ فیلم پرفروش در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۴ عبارت‌است از: پیرپسر، دایناسور، مرد عینکی، صددام، موسی، کوکتل مولوتوف، رها، ناجورها و پسر دلفینی۲.
شاید بتوان گفت این اولین بار است که در سال‌های اخیر یک فیلم اجتماعی پرفروش شده است و این اتفاق را می‌توان جزو اتفاقات خوب و نادر سینمای ایران دانست. همان‌طور که اشاره شد از نقاط قوت اکران‌های نیمه اول سال ۱۴۰۴ تنوع ژانر است در ۶ ماه اولیه سال در کنار فیلم‌های بی‌شمار کمدی فیلم‌هایی با ژانر جنگی، تاریخی و انیمیشن هم اکران شد که این گوناگونی فیلم‌ها باعث شد خیلی‌ها که مدتها بود نسبت به سینما رفتن بی‌انگیزه شده بودند پای‌شان به سینما باز شود. اگرچه متاسفانه فیلم‌های ژانر جنگ و دفاع مقدس مورد بی‌مهری هم در اکران و هم در تبلیغ و فروش قرار گرفتند، اما بودن‌شان بهتر از نبودن‌شان بود.

یک نوسان پرتکرار
در جدول فیلم‌های پرفروش ۶ ماه نخست امسال «پیرپسر» با حدود ۱.۹۲۰ میلیون بلیت فروخته‌شده بیشترین میزان فروش بلیت را داشته و بالاتر از «مردعینکی» با ۱.۸۵۰ میلیون بلیت رتبه اول را از آن خود کرده که این نشان می‌دهد تفاوت این دو فیلم کمتر از ۱۰۰ هزار بلیت بوده است. با این حال تفاوت میزان فروش میان «مرد عینکی» و «پیر پسر» نسبتاً چشمگیر است. فیلم اکتای براهنی حدود ۳۰ میلیارد بیشتر از «مرد عینکی» فروخته است.
از طرفی در میزان سانس اتفاق نسبتاً جالبی افتاده است و سانس‌های «پیرپسر» تنزدیکاً با «مردعینکی» برابر و حتی مقداری فیلم کریم امینی از «پیرپسر» سانس‌های بیشتری داشته است. این موضوع نشان‌دهنده آن است که فیلم براهنی نسبتاً سالن‌های پرتری داشته است. عجیب‌تر از همه میزان سانس‌های فیلم سوم جدول یعنی «صددام» است که نسبت به فیلم اول و دوم جدول فروش حدود ۹ هزار مخاطب کمتری داشته درحالی‌که نزدیک به ۲۰۰ هزار بلیت نسبت به فیلم دوم جدول، کمتر فروش داشته است.
سال ۱۴۰۴ با ۳۷ فیلم اکران‌شده، نشان می‌دهد تعداد فیلم‌های بیشتری نسبت به سال ۱۴۰۲ ساخته شده و از طرفی در برابر سال ۱۴۰۳ حدود یک فیلم کمتر اکران شده است. در جدول سال ۱۴۰۴ حدود ۱۳ فیلم کمدی دیده می‌شود درحالی‌که این آمار در قیاس با سال ۱۴۰۳ دو فیلم کمدی بیشتر دیده می‌شود و سال ۱۴۰۴ نسبت به ۱۴۰۲ حدود چهار فیلم کمدی بیشتر اکران شده است. کنار هم گذاشتن این اعداد و ارقام نشان می‌دهد، رشد تعداد کمدی‌ها در جدول کمدی‌ها سیری نزولی نداشته و از طرفی میزان سهم‌شان از تعداد بلیت‌های فروخته‌شده و فروش کل حدود ۱۸‌درصد کاهش پیدا کرده است.
با نگاه کلی به سینمای امسال نسبت به سال ۱۴۰۳ و ۱۴۰۲ یک موضوع به‌وضوح دیده می‌شود و آن هم نوسان است. سینمای ایران سیر صعودی یا نزولی واحدی نداشته است و به جز سینمای کمدی که دائم تولیدش در حال افزایش است، باقی ژانرها یا وضعیت ثابتی طی کرده یا در سه سال اخیر دچار صعود و نزول شده است. این نوسان به‌طور مشخص در تعداد بلیت و میزان فروش دیده می‌شود و ۶ ماه امسال نسبت به ۱۴۰۲ افزایش قابل‌توجه ۲۰‌درصدی در تعداد بلیت داشته اما این رقم نسبت به سال ۱۴۰۳ حدود ۲۰درصد کاهش داشته است.

فیلم‌های توقیفی اکران شوند تا اوضاع بهتر شود
امیرحسین علم‌الهدی، کارشناس سینما و اکران درباره وضعیت اکران در نیمه اول سال ۱۴۰۴ گفته است: نگاهی به تعداد مخاطب سینما در ۶ ماه امسال و قیاس آن با ۶ ماه سال گذشته و اطلاع از فیلم‌های در نوبت نمایش و کاهش بیش از سه میلیون نفر در این ۶ ماه به نسبت سال گذشته، خبر از پاییز و زمستان سختی برای سینما دارد و اگر با همین وضعیت پیش برویم کاهش ۱۰ میلیون نفر تماشاگر در سال ۱۴۰۴ به نسبت سال گذشته دور از ذهن نیست! (برای امسال حدود ۲۳‌میلیون نفر مخاطب پیش‌بینی می‌شد ولی با این روند حدود ۱۰۰۰ میلیارد تومان از فروش کل امسال سینمای ایران از دست می‌رود)
وی درباره پیش‌بینی وضعیت در نیمه دوم امسال توضیح داده است: می‌توان گفت، با توجه به فیلم‌های در نوبت اکران ازقبیل «غریزه» به کارگردانی سیاوش اسعدی، «آنتیک» ساخته هادی نائیجی، «زالو» به کارگردانی مهران احمدی، «کوسه» به کارگردانی علی عطشانی، «رکسانا» ساخته پرویز شهبازی، «ناپلئون» حامد محمدی و چند فیلم کمدی و اجتماعی دیگر و نیز با توجه به حال و هوای جامعه ایرانی بعید می‌دانم فروشی بهتر از ۶ ماه اول امسال را داشته باشیم و خاطرنشان می‌سازم با توجه به ضرورت برگزاری جشنواره فجر پررونق در بهمن ماه سال جاری و نبود فیلم‌های آماده نمایشِ پرفروش برای این جشنواره و با توجه به فشارهایی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را مجبور کرده است که تغییر سیاست‌های خود را دنبال کند (تا فیلمسازان آزادانه‌تر بتوانند فیلم‌های‌شان را بسازند و اکران کنند)، در ۶ ماهه دوم، این تغییر سیاست‌ها فعالیت سینمایی را انقباضی‌تر و سینما با مشکلات اقتصادی و … بیشتری دست و پنجه نرم خواهد کرد.
علم‌الهدی ادامه اکران فیلم‌های توقیفی و پر سر و صدای «قاتل و وحشی» نعمت الله، «شیشلیک» محمدحسین مهدویان و نیز «صدسال به این سال‌ها» سامان مقدم را راه‌حلی برای کاهش شدید مخاطب در سال ۱۴۰۴ دانست و گفت: هرچند می‌دانیم اقتصاد، مسئله متولیان دولتی سینما نمی‌تواند باشد و نخواهد بود! سینمای ایران توان توسعه باثبات را همانند سایر شاخص‌های اقتصادی ندارد و انتظار این که سینما جزیره‌ای منفک از سایر جزایر اقتصادی باشد خطاست و باید با همین جریان بالا و پایین این سینما در حوزه اقتصاد چشم بدوزیم تا ببینیم بالاخره سینما می‌تواند شبیه سینماهای سایر کشورهای صاحب سینما باشد؟ واقعاً بعد از ۱۱۰ سال سابقه سینما داشتن می‌توانیم؟ پاسخ روشن است، نمی‌توانیم… .