آگاه: تجربه تاریخ معاصر ایران گواهی روشن بر این حقیقت است: هرگاه این دو مؤلفه در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، دشمن ناکام مانده و ملت سرافراز بوده است. نخست، تقویت نیروهای مسلح نه یک شعار تبلیغاتی، بلکه ضرورتی حیاتی برای حفظ بقا و ایجاد بازدارندگی موثر است. امنیت امروز ما حاصل تصادف نیست؛ بلکه نتیجه دهه‌ها تلاش، ایثار و خوداتکایی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است. حمایت عملی مسئولان از این نیروها ـ در حوزه بودجه، فناوری، آموزش و اراده سیاسی ـ باید همچنان در صدر اولویت‌های راهبردی کشور باقی بماند.
اما ستون دوم و شاید مهم‌تر، انسجام ملی است. دشمنان ایران دریافته‌اند که قدرت نظامی را می‌توان محدود کرد، اما اراده یک ملت متحد را هرگز، از همین‌رو، در سال‌های اخیر، جنگ روانی و رسانه‌ای برای ایجاد شکاف‌های مصنوعی و دوقطبی‌های ساختگی در جامعه ایرانی شدت یافته است؛ دوقطبی‌هایی که هدفشان نه اصلاح، بلکه تضعیف انسجام اجتماعی است. جامعه‌ای که گرفتار تفرقه، بدبینی و بی‌اعتمادی شود، نه در میدان اقتصاد کامیاب خواهد بود و نه در مسیر توسعه پایدار گام برخواهد داشت. امروز بیش از هر زمان دیگر، رسالت رسانه‌ها روشن و خطیر است. خبرنگاران، تحلیلگران، سردبیران رسانه‌ها و فعالان فرهنگی باید پیش‌قراولان روشنگری باشند؛ با قلم و بیان خود، مردم را به گفت‌وگوی ملی، همدلی و واقع‌بینی دعوت کنند و اجازه ندهند موج‌های ساختگی اختلاف، مسیر پیشرفت را سد کند.
اقتدار ملی، دو نگهبان دارد: یکی در مرزها، با سلاح و آمادگی ایستاده است و دیگری در دل‌ها، با ایمان و همبستگی. اگر این دو در کنار هم بمانند، ایران نه‌تنها از خطرها عبور خواهد کرد، بلکه در مسیر شکوه و توسعه ملی، گام‌هایی بلندتر و استوارتر برخواهد داشت.
در این مسیر، آینده‌ ایران وابسته به پیوند خرد و ایمان است. توسعه‌ علمی، نوسازی اقتصادی، عدالت اجتماعی و دیپلماسی عزتمند، زمانی به بار می‌نشیند که بر بستر امنیت و همبستگی ملی استوار باشد. هر ایرانی، در هر جایگاه، بخشی از این پیکره‌ بزرگ است و سهمی در پاسداری از آن دارد. دانشگاهیان با اندیشه، کارگران با تلاش، کشاورزان با پایداری و جوانان با امید و خلاقیت می‌توانند ستون‌های اقتدار را استحکام بخشند. نسل نو باید بداند که اقتدار ملی تنها در میدان نبرد تعریف نمی‌شود؛ بلکه در مدرسه، کارخانه، رسانه و خانه نیز معنا می‌یابد. هر گامی در مسیر دانایی، هر تلاشی برای همدلی و هر تصمیمی برای عدالت، تیرکی تازه در خیمه‌ استقلال ایران است.
سرانجام، آنچه این ملت را سربلند نگه می‌دارد، ایمان به خویشتن و باور به آینده‌ای است که با هم می‌سازیم. اقتدار، اگر از دل مردم برخیزد و برای مردم بماند، پایدارترین سلاح تاریخ خواهد بود.