آگاه: بارکلی جومت یکی از بنیانگذاران استارت آپ می‌گوید: دستگاه‌های اطراف ما به طور مداوم برای رصد شدن با چشمان و گوش‌های‌مان رقابت می‌کنند. ما می‌خواهیم راهی برای انتقال اطلاعاتی بیابیم که این امر را سخت‌تر نمی‌کنند یا باعث حواس‌پرتی نمی‌شوند. محققان این پروژه از زبان طبیعی لمس استفاده می‌کنند که به لباس‌ها اجازه می‌دهد با سیگنال با کاربری که آنها را به تن دارد، ارتباط برقرار کند. این ایده در آزمایشگاه نوآوری پرستون در دانشگاه رایس آغاز شد. در آنجا تحقیق مذکور علم مواد، مکانیک سیالات و رباتیک را باهم ترکیب کرده است. پروژه دکترای جومت روی نرم ربات و شیوه تعامل پارچه‌ها با بدن انسان متمرکز است. او هنگام همکاری با دانیل پرستون، استادیار مهندسی مکانیک، روش‌هایی ابداع کرد تا پارچه‌ها بتوانند بازخوردهای لمسی مانند فشار، ضربه زدن یا تغییرات دما را از طریق مواد سبک و انعطاف‌پذیر ایجاد کنند. این روش سبب می‌شود پارچه‌ها مستحکم‌تر و انطباق‌پذیرتر باشند و در نتیجه در محیط‌هایی که تجهیزات الکترونیک از کار می‌افتد، همچنان فعال باقی بمانند.  لباس‌های اکتیل شبیه یونیفرم‌های معمولی یا لباس‌های ورزشی هستند اما شبکه‌ای مخفی از کانال‌ها و فیبرهای رسانا دارند. این امر به پارچه اجازه می‌دهد سیگنال‌های حسی بفرستد که بدن انسان می‌تواند به طور آنی و بدون نیاز به داده و روی بصری یا شنیداری آنها را شناسایی کند. تمرکز اصلی این استارت آپ در درجه اول حوزه دفاعی است. در مناطق جنگی که در آنها امکان دیدن و شنیدن محدود است، پارچه‌های اکتیل می‌توانند دستوراتی ساکت و ایمن را منتقل کنند.