آیا تاکنون فکر کرده‌اید چرا با وجود حس سوزش ناشی از خوردن فلفل، باز هم به سراغ آن می‌رویم؟ پاسخ این سوال را باید در فرآیند پیچیده عصبی و روانی جست‌وجو کرد که توهم سوختن را به لذتی خوشایند تبدیل می‌کند.

راز لذت‌بردن از فلفل؛ از سوختن کاذب تا سرخوشی واقعی

آگاه: وبگاه گاردین در گزارشی آورده است: تندی فلفل یک حس چشایی مثل شیرینی یا ترشی نیست، بلکه یک واکنش عصبی است. کپسایسین، ماده فعال در فلفل، در واقع یک محرک شیمیایی است که به طور طبیعی برای بازداشتن پستانداران از خوردن دانه‌های گیاه تکامل یافته است. این مولکول به صورت مستقیم به گیرنده‌های عصبی به نام تریپ‌وی‌وان (TRPV۱) متصل می‌شود که معمولا مسئول ثبت حس سوزش ناشی از حرارت بالا هستند. با فعال‌شدن این گیرنده، مغز فریب می‌خورد و تصور می‌کند دهان در حال سوختن است! در پاسخ، سیستم عصبی بدن را وادار به عرق‌کردن، آبریزش بینی و اشک‌ریزی می‌کند تا این محرک را دفع کند. شواهد نشان می‌دهد انسان‌ها هزاران سال است که از فلفل استفاده می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود ارزش بازار جهانی سس تند تا سال ۲۰۳۰ میلادی به پنج میلیارد دلار برسد.

چگونه تندی را خنثی کنیم؟
اگر غذای‌تان زیادی تند شد، نوشیدن آب کمکی نمی‌کند، زیرا کپسایسین در چربی حل می‌شود، نه در آب. راه حل‌های موثر عبارت‌اند از:
۱ـ شیر یا ماست: کازئین موجود در شیر مانند یک ماده شوینده مولکول‌های کپسایسین را احاطه و از گیرنده‌های عصبی جدا می‌کند؛
۲ـ نان یا برنج: با برداشتن فیزیکی مولکول‌ها از روی زبان به کاهش تندی کمک می‌کنند؛
۳ـ بستنی نعناع: هم چربی شیر را دارد و هم حس خنکی نعناع می‌تواند حس سوزش را به طور موقت آرام کند.
پس دفعه بعد که یک غذای تند میل کردید، بدانید که این لذت عجیب، حاصل ترکیب پیچیده‌ای از فریب عصبی، بازی روانی و شیمی بدن شماست.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.