آگاه: یکم: تا دیروز اوج جنگ روانی دشمن، ساخت شایعه و پراکندن آن بود. گاهی آن‌قدر شایعه بزرگ و عجیب بود که به محض شنیدنش تنها واکنش مخاطبان، لبخندی به حماقت سازندگانش بود اما امروز بازی عوض شده است و انسان رسانه‌ها با ابزار در دسترسی چون تلفن همراه، میان‌دار جنگ روانی شده‌اند.
 ابزار امروز ساخت متعدد نیوزها و رسانه‌‎ها در وهله اول و پراکنش اخبار و اطلاعات راست و ناراست در آنها و سپس حمله به اصالت منبع معتبر است. اضافه‌کردن عبارت از کجا معلوم؟ و امثال آن پشت‌بند هر اطلاع‌رسانی و تحلیلی، ابتدا بذر شک را از دست آنها به روی دل و ذهن مخاطب می‌‎نشاند و بعد تردید را پیوست نگاه‌شان می‌کند. بالاترین ضرر و آسیب در این مقوله بی‌تفاوتی و بی‌نظری نسبت به تمام وقایع اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... در سطح و بطن جامعه است. این که مخاطب همه مسائل را با شک‌وتردید و به صورت نسبی نگاه کند، قدرت کنشگری را از او سلب می‌کند و تنها تماشاگری می‌شود که دیگران به جای او به کنشگری می‌پردازند. این میان نسخه‌ای اطمینان‌بخش وجود دارد به نام حلقه‌های میانی که می‌توانند به واسطه اطمینان و تبحر، راهبری جمعی را به عهده بگیرند و با کنشگری مناسب نسبت به وقایع و آسیب‌های اجتماعی جهت بهبود زندگی جمعی نقش موثر داشته باشند. این راهکار یعنی افزایش توان حرکت‌های مردمی و هدرنشدن عمر و سرمایه آنها در کوچه‌پس‌کوچه‌های تنگ و تاریک انسان‌رسانه‌ها که در اتاق‌های فکر برایشان نسخه‌پیچی می‌شود، می‌تواند جواب‌دهنده باشد.
دوم: این روزها بیشتر از قبل باید حواس‌مان به کودکان و نوجوانان باشد. جریان معاند و منحرف، دستورکاری را برگزیده است تحت این عنوان: «تمام قبح‌ها را باید شکست» و «خط قرمزی نباید وجود داشته باشد».
بر اساس همین دستورکار دیکته شده، هرآنچه تابه‌حال موجب لب گزیدن و به صدا درآمدن زنگ‌های بی‌حیایی باشد باید پشت سر گذاشته شود. به همین خاطر تولید و پخش محتواهایی در فضای مجازی در حال انجام است که بسیاری از آنها در طی ادوار قفل بوده است. نکته نگران‌کننده ماجرا حجم بالای تماشای این محتوا در داخل کشور است که با اطمینان می‌توان گفت درصد زیادی از کودکان و نوجوانان را در برمی‌گیرند چون ظاهر فریبنده و جذاب و رنگی دارد. 
این نوجوان هدف به‌آهستگی ارزش‌های نهادینه شده در خانواده و جامعه برایش رنگ می‌بازد و هر تذکری به‌مثابه دخالت در حریم خصوصی خودساخته‌اش تلقی می‌شود. نوجوانی که ذهنش پر است از مفاهیم چیپ و بی‌ارزش که تنها او را وادار به مقابله با هر آنچه می‌کند که خارج از تصوراتش است. همین نوجوان در بدو ورود به جوانی دیگر چارچوب خودساخته‌‎ای که مبتنی بر ارزش باشد را ندارد و خودش را آماده هزینه می‌داند در حالی که به هیچ عنوان توان مقابله و تاوان پس‌دادن رفتار خارج از چارچوب را ندارد و حداقل آسیب، مشکلات روحی، روانی و افسردگی است.
باشد این کلمه‌ها به گوش آنهایی که باید برسد، شاید که تمهیدی کنند... امید که این طور باشد.