آگاه: کودکان، زنان و مردان در این منطقه با گرسنگی، قحطی و مرگ دست‌وپنجه نرم‌می‌کنند. سازمان‌های بین‌المللی نیز هشدار داده‌اند که وضعیت به مرحله‌ای بحرانی رسیده است.
سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که کودکان در شمال غزه به علت گرسنگی جان می‌بازند. بازدیدهای اخیر از بیمارستان‌ها نشان‌دهنده کمبود بحرانی غذا و سوءتغذیه مرگبار کودکان است. در این بیمارستان‌ها، مرگ ده‌ها کودک به دلیل کمبود غذا ثبت شده است.
صندوق کودکان سازمان ملل متحد نیز هشدار داده است که هزاران کودک در نوار غزه از سوءتغذیه حاد رنج می‌برند و نیاز به درمان فوری دارند. این وضعیت تهدیدی جدی برای زندگی آنها به شمار می‌رود. آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) گزارش داده است که فلسطینی‌ها در نوار غزه به دلیل محاصره این منطقه تنها می‌توانند هر دو روز یک وعده غذا بخورند. همچنین ۸۳ درصد از کمک‌های غذایی موردنیاز با کارشکنی رژیم صهیونیستی به غزه نمی‌رسند. در این میان واکنش‌های جهانی نیز به این فاجعه انسانی افزایش یافته است. تماشاگران تیم پاریس‌سن‌ژرمن فرانسه در فینال لیگ قهرمانان اروپا که در آلمان برگزار شد، با دردست‌داشتن پلاکاردهایی خواستار توقف این جنایات شدند. همچنین صدای رسانه‌های غربی هم درآمده و به‌شدت از وضعیت انسانی در غزه انتقاد کرده‌اند.
اگرچه بخش زیادی از تمرکز و اخبار کشور ما درگیر مذاکرات غیرمستقیم با آمریکاست، اما نباید شرایط وخیم مردم غزه را فراموش کنیم. مردم مسلمان و آزادی‌خواه جهان نیز باید برای توقف جنایات در غزه تلاش کنند. سکوت در برابر این فاجعه انسانی، خیانت به ارزش‌های انسانی و اسلامی است.
ای مردم مسلمان! ای آزادی‌خواهان جهان! سکوت در برابر این جنایت، هم خیانت به خون شهیدان غزه است، هم خیانت به ارزش‌های انسانی و اسلامی که کمک به مظلوم و ایستادگی در برابر ستم را سرلوحه خود می‌داند. غزه امروز کعبه آمال همه مستضعفان جهان است. صدای گریه کودکانش، ندای کمک مادرانش و نگاه‌های پر از عجز پدرانش، خطاب به همه ماست.
اکنون زمان اتحاد و اقدام است. جامعه جهانی به‌ویژه کشورها و ملت‌های مسلمان، باید فراتر از شعار و بیانیه، با تمام قوا و از هر مجرای ممکن، برای شکستن محاصره غیرانسانی غزه، افزایش کمک‌های فوری غذایی و دارویی و متوقف‌ساختن این کشتار خاموش بسیج شوند. فشار افکار عمومی، تحریم‌های مردمی و دیپلماسی قاطع، سلاح‌هایی هستند که باید به کار گرفته شوند.
تاریخ قضاوت خواهد کرد. صفحات آینده نام آنانی را که در برابر نسل‌کشی خاموش کودکان غزه سکوت کردند و آنانی را که فریاد زدند و ایستادند، برای همیشه ثبت خواهد کرد. آیا وجدان‌های ما تاب تحمل سنگینی این محکومیت تاریخی را خواهند داشت؟ غزه می‌سوزد. وجدان بشریت هم باید شعله‌ور شود تا این آتش را خاموش کند.