آگاه: خیرالله محمودی، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز درباره تلفظ صحیح این واژه گفت: آنچه امروزه اینجا هم مرسوم و متداول است سووَشون است. این تلفظ درستی است و نیازی به توجیه ادبی هم ندارد. سیمین دانشور در کتاب یادنامه جلال آل‌احمد درباره این ماجرا و اسم کتاب نوشته است: «سووشون در سال ۱۳۴۸ از چاپ درآمد این نام با فتح، سین شکسته شده یا تلفظ محلی سیاوشان است و معنای آن زاری‌کردن بر سوگ سیاوش است. چون شیرازی‌ها سیاوش را به فتح واو تلفظ می‌کنند. بنابراین تعزیه سیاوش را هم سووشون به فتح سین می‌گویند، اما سووشون به ضم واو اول و فتح واو دوم هم غلط نیست؛ چرا که در تهران سیاووش می‌گویند به ضم هر دو واو، اما چون صحنه اصلی رمان در شیراز است و تعزیه را هم تا مدت‌ها در ممسنی و بیشتر اطراق‌گاه‌های عشایر می‌دادند و سووشون را به فتح سین تلفظ می‌کردند غرض خود من هم همین تلفظ است.» همچنین در ترجمه انگلیسی این کتاب هم لفظ «سَووشون» نوشته است.