آگاه: ثبت جهانی محوطه‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد در اجلاس چهل‌وهفتم یونسکو، نه‌تنها روایتی از عظمت گذشته، بلکه بیانیه‌ای است برای آینده؛ آینده‌ای که از درون غارهای کهن و سنگ‌نگاره‌های رازآلود، تمدنی ۶۳‌هزارساله را به جهانیان معرفی می‌کند.
دره‌خرم‌آباد، این کریدور فرهنگی عظیم در زاگرس مرکزی که از اعماق دوران پارینه‌سنگی تا آستانه دوران آهن روایتگر تداوم حیات انسان است، حالا بر پیشانی یونسکو نشسته‌اند. در یکی از مهم‌ترین تصمیمات فرهنگی سال، کمیته میراث جهانی سازمان یونسکو، محوطه‌های باستانی خرم‌آباد را به‌عنوان بیست‌ونهمین اثر ثبت‌شده ایران در فهرست جهانی میراث بشری به رسمیت شناخت. دره خرم‌آباد که دربردارنده مجموعه‌ای از محوطه‌های باستان‌شناسی، غارها، سکونتگاه‌ها و شواهد مربوط به دوران پارینه‌سنگی تا عصر آهن است، اکنون به‌عنوان بیست‌ونهمین اثر جهانی ایران، در زمره گنجینه‌های تمدن بشری به رسمیت شناخته شده است. این ثبت جهانی نه‌تنها اعتباری تازه برای میراث فرهنگی کشور بلکه فرصتی راهبردی برای استان لرستان به شمار می‌آید؛ فرصتی برای معرفی هویت تاریخی منطقه، رونق گردشگری پایدار، جذب سرمایه‌گذاری فرهنگی و خلق فرصت‌های شغلی گسترده در حوزه صنایع‌دستی، خدمات و پژوهش‌های باستان‌شناسی.
سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی این رخداد تاریخی را «بازگشت ایران به متن روایت جهانی تمدن» خواند و افزود: این ثبت جهانی فقط یک موفقیت نمادین نیست؛ این پیام روشن ایران است برای جهانیان، که فرهنگ، دیپلماسی و تاریخ، زبان ما در گفت‌وگو با جهان است. او در تشریح اهمیت علمی این ثبت افزود: بر اساس آزمایش‌های کربن و مستندات معتبر بین‌المللی، محوطه‌های دره خرم‌آباد از قدمتی بالغ بر ۶۳هزارسال برخوردارند؛ آماری که تاکنون هیچ کشور دیگری در جهان برای یک زیستگاه انسانی ارائه نکرده است. وزیر میراث‌فرهنگی این موفقیت را پاسخی فرهنگی به پروژه ایران‌هراسی دانست و تاکید کرد: در روزهایی که منطقه در آتش جنگ و خشونت می‌سوزد، ملت ایران با صدای فرهنگ وارد میدان شده است. ثبت جهانی خرم‌آباد، اثبات این واقعیت است که ما ملتی هستیم برخاسته از سنگ، خاک، صلح و دانایی، نه از خشونت و سلطه‌طلبی. صالحی‌امیری با اشاره به ظرفیت لرستان در گردشگری نخبگانی و علمی، افزود: خرم‌آباد نه‌تنها یک سایت باستان‌شناسی، بلکه سکوی پرتابی برای توسعه پایدار گردشگری مبتنی بر دانش، هنر و مردم‌محوری است. اکنون نوبت بهره‌برداری از این ظرفیت در تعامل با دانشگاه‌ها، نهادهای مدنی و جوامع محلی است.