آگاه: این انیمیشن نه‌تنها محصولی هنری، بلکه واکنشی است راهبردی به جریانات پیچیده و پرتنش خاورمیانه، جایی که هویت، ای‌مان و قدرت نرم در تقابل مستقیم با قدرت سخت قرار گرفته‌اند.
از منظر ساختاری، «فرمانروای آب» با بهره‌گیری از ژانر رئال و تکنولوژی سه‌بعدی، فضایی ملموس و قابل‌باور خلق می‌کند که در آن مرز میان واقعیت سیاسی و افسانه‌های مهدوی درهم می‌آمیزد. این تلفیق به جای جداکردن این دو حوزه، آنها را به صورت پیوسته درهم‌تنیده و در قالب داستانی هیجان‌انگیز عرضه می‌کند؛ داستانی که از گروگان‌گیری تیم کارشناسی سازمان ملل آغاز و به نبردی موشکی میان ایران و آمریکا - رژیم صهیونیستی منتهی می‌شود. اما نکته اصلی، فراتر از روایت اکشن و هیجان، در ایدئولوژی نهفته است که «فرمانروای آب» به‌مثابه یک بیانیه فرهنگی آن را طرح می‌کند: تکیه بر ای‌مان به جهان غیب، باور به نقش‌محوری امام‌زمان (عج) در مدیریت جهانی و نمایشی از اقتدار علمی و دفاعی ایران که در آن هوش، ای‌مان و فناوری ترکیب شده‌اند تا مقابله با تهدیدات را ممکن سازند.
این پویانمایی با بازنمایی داستانی از «رجعت» و «وحدت امت اسلامی» می‌کوشد گفتمانی نو و متفاوت ارائه دهد؛ گفتمانی که نه صرفا در سطح دفاع فیزیکی، بلکه در لایه‌های عمیق‌تر هویت دینی و سیاسی مخاطب را نشانه می‌گیرد. بدین ترتیب، «فرمانروای آب» خود را در جایگاه یک اثر استراتژیک قرار می‌دهد که از طریق زبان هنر، مرزهای جغرافیایی و فرهنگی را می‌شکند و به‌نوعی بازخوانی واقعیت‌ها از منظری بومی و متفاوت را ممکن می‌سازد.  از نظر فنی و هنری، حضور جمعی بالغ بر صد متخصص در حوزه‌های مدل‌سازی، طراحی شخصیت، لوکیشن و جلوه‌های ویژه نشانگر تلاش جدی برای ارتقای کیفیت و رقابت‌پذیری در عرصه انیمیشن کشور است. این موضوع به «فرمانروای آب» کمک کرده تا فراتر از یک روایت ساده، به یک اثر قابل تامل از منظر بصری تبدیل شود که بتواند مخاطب عام را هم جذب کند. علاوه بر این، اکران مردمی عمار بستر مناسبی برای نمایش این اثر فراهم کرده است که با حضور گسترده مخاطبان و گروه‌های فرهنگی، نقش مهمی در ارتقای دسترسی به این روایت فرهنگی و تقویت گفتمان ملی و دینی ایفا می‌کند. 
در نهایت، «فرمانروای آب» به‌عنوان یک اثر پویانمایی، از دل یک جغرافیای پرتنش، پلی به‌سوی آینده‌ای امیدبخش می‌سازد؛ آینده‌ای که در آن ای‌مان و علم هم‌پوشانی دارند و مقاومت نه فقط یک ضرورت دفاعی، بلکه یک پارادایم فرهنگی و فکری است. این اثر دعوتی است به بازاندیشی در روایت‌های غالب و بازگشایی پنجره‌ای به‌سوی هویتی متفاوت که می‌تواند در عرصه‌های مختلف، الگویی برای تولیدات فرهنگی و رسانه‌ای باشد.