آگاه: جواد هروی در گفت‌وگو با روزنامه «آگاه» این مطلب را گفت و اعلام کرد: احکام روسای ستادهای انتخاباتی در نقاط مختلف کشور صادر شده و ستاد حزب اعتدال و توسعه رسما کار خود را برای انتخابات شوراها آغاز کرده است. مسئول ستاد حزب، علی‌اصغر کاراندیش از اعضای شورای مرکزی حزب است. اعتدالی‌ها در حالی برای انتخابات ۱۴۰۵ دورخیز کرده‌اند که در انتخابات ۱۴۰۲ هم حضوری فعال در صحنه انتخابات داشتند. در تهران به حمایت از فهرست علی مطهری موسوم به صدای ملت پرداختند. در سایر استان‌ها نیز به صورت رسمی کاندیداهای خود را معرفی کردند. محمدباقر نوبخت، دبیرکل این تشکل با سابقه چهار دوره نمایندگی مجلس از حوزه انتخابیه رشت و خمام، در این دوره از حوزه انتخابیه تهران ثبت‌نام کرد و تایید صلاحیت شده بود، اما در فاصله ۲۱ روز مانده به برگزاری انتخابات تصمیم به تغییر حوزه انتخابیه‌اش به شهر رشت و خمام گرفت، چراکه شانس خود را برای رای آوردن از این حوزه بیشتر می‌دید؛ با این حال نتوانست رای مردم رشت را به دست بیاورد. وی پس از ناکامی در انتخابات در صفحه مجازی در پیامی به مردم رشت نوشت «پیامی به مردم فهیم زادگاه خودم... در تاریخ بماند. نگران شما بودم، آمدم. همه شما نیامدید. همچنان نگران ولی با وجدانی آسوده، برگشتم. خدای مهربان نگهدارتان.»
حزب اعتدال و توسعه از دهه ۷۰ تا ۱۴۰۲ با استراتژی «هم این و هم آن» یعنی استفاده از نیروهای میانه‌رو در دو جریان اصلاح‌طلب و اصول‌گرا فهرست انتخاباتی‌اش را نهایی می‌کرد، براین‌اساس در انتخابات مجلس دوازدهم همین رویکرد را در پیش گرفت.
چرا اعتدال و توسعه تشکیل شد؟
سال ۷۸ حزبی به نام «اعتدال و توسعه» اعلام موجودیت کرد، انتخابات مجلس ششم زمان اعلام موجودیت آنها بود و از آن مقطع تاکنون محمدباقر نوبخت، دبیرکل این حزب سیاسی است. او در آن دوره از انتخابات موفق شد به‌عنوان نماینده رشت وارد مجلس شود و با بعضی از همفکران خود فراکسیون اعتدال را در مجلس راه‌اندازی کند. مهم‌ترین و تاثیرگذارترین چهره‌های تشکیل‌دهنده حزب افرادی مانند محمدباقر نوبخت، محمدرضا نعمت‌زاده، اکبر ترکان، فاطمه هاشمی، محمود واعظی و علی جنتی بودند؛ در دوره‌ای هم حمیدرضا حاجی‌بابایی و کاظم جلالی با اعتدال و توسعه همکاری کردند، اما این همکاری تشکیلاتی به دلیل تفاوت دیدگاه‌ها استمرار پیدا نکرد و حاجی‌بابایی به همراه جلالی و قاسمی استعفا داده و از حزب بیرون آمدند.
اعتدالی‌ها در حزب اعتدال و توسعه پاییز سال ۷۸ پس از دیدار با اکبر هاشمی رفسنجانی و مشورت با وی تصمیم خود را برای تشکیل حزب اعلام کردند، رئیس مجمع تشخیص مصلحت در آن دیدار گفته بود: اداره کشور با یک جناح فاجعه است، بنابراین همه نیروهای معتدل در دو جناح باید متحد شوند تا بدین‌وسیله توسعه سیاسی، اقتصادی را پیش برند؛ ازاین‌رو برخی چهره‌های نزدیک و همسو با آیت‌الله که تمایلی برای عضویت در حزب دولت ساخته سازندگی نداشتند، به‌اعتدال و توسعه پیوستند. فاطمه هاشمی رفسنجانی از زمان تشکیل تا به امروز در بدنه شورای مرکزی اعتدال قرار دارد. محمد قوچانی که پس از بازسازی به حزب کارگزاران سازندگی پیوست، در آن مقطع پیرامون کارگزاران و اعتدال و توسعه نوشته بود: «کارگزاران بال چپ و اعتدال و توسعه بال راست هاشمی رفسنجانی است.»
اگرچه اعتدالیون با استراتژی «هم این و هم آن» کار خود را آغاز کردند و در ارائه لیست نهایی در انتخابات مجلس ۱۳۷۸، چهره‌های معتدل جناح راست را در کنار جمعی از معتدل‌های نیروهای چپ آن زمان کنار هم قرار دادند، اما در ادامه برای‌گیری‌های سیاسی خود نشان دادند به سمت جریان اصلاحات نزدیک‌تر هستند. آنها در هشتمین انتخابات ریاست‌جمهوری از محمد خاتمی حمایت کردند و در سال ۸۴ با تمام قوا به حمایت از کاندیداتوری اکبر هاشمی رفسنجانی پرداختند و در رقابت سال ۸۸ تمام‌قد کنار میرحسین موسوی ایستادند.
با اعلام نتایج سال ۸۸ و با اعتراضات و اغتشاشات که از سوی برخی نیروهای داخل و خارج کشور شکل گرفت، اعتدال و توسعه برای اولین‌بار دچار یک انفعال شد و بعد از حواشی آن سال، به حالت نیمه‌فعال درآمد. با پایان دولت دهم، بالاخره اعتدالیون بعد از حدود چهار سال گوشه‌گیری، فعالیت خود را از سر گرفتند و برای رقابت سال ۹۲ به سپهر سیاست بازگشتند. برگزاری جلسات اعتدال‌گرایان باردیگر رونق گرفت و غلامعلی دهقان، سخنگوی وقت حزب برای اولین‌بار در آبان ۱۳۹۱، در یک کنفرانس خبری، خواهان کاندیداتوری شیخ حسن روحانی در انتخابات ۱۳۹۲ شد. او تاکید کرده بود که اجرای استراتژی جذب حداکثری با ریاست‌جمهوری روحانی تحقق پیدا می‌کند.
سهم اعتدال از دولت «تدبیر و امید»
حزب اعتدال و توسعه در انتخابات ۹۲ از پدر معنوی این تشکیلات سیاسی (حسن روحانی) حمایت ویژه کرد و سهم خود را هم از دولت او گرفت، آنچنان که محمدرضا نعمت‌زاده، علی جنتی، محمدباقر نوبخت و محمود واعظی که از اعضای اصلی ستاد انتخاباتی روحانی بودند، بعد از انتخابات وارد بدنه اصلی دولت شدند. با آغاز به کار دولت تدبیر و امید، چهره‌های بیشتری از اعتدالی‌ها ازجمله مرتضی بانک، اکبر ترکان و پروین داداندیش در سطوح مختلف در بدنه دولت مشغول به کار شدند.
اعتدالی‌ها باردیگر در انتخابات سال ۹۴ مجلس شورای اسلامی زیر چتر ائتلاف با جریان اصلاحات قرار گرفتند؛ ازاین‌رو شورای عالی سیاست‌گذاری به ریاست محمدرضا عارف برای چند تن از مُهره‌های اعتدالی‌ها سهمیه‌ای در نظر گرفت و افرادی همچون کاظم جلالی، بهروز نعمتی و علی نوبخت را وارد مجلس کرد؛ اما زمان انتخاب رئیس مجلس، شکافی بین آنها ایجاد شد و در شرایطی که اصلاحات محمدرضا عارف را برای کرسی ریاست در نظر داشت، اعتدالیون از علی لاریجانی حمایت کردند. بعد از دو پیروزی در انتخابات ۹۲ و ۹۴، نشاندن لاریجانی بر کرسی ریاست مجلس، باعث اختلاف میان اصلاحات و اعتدال شد و از سوی دیگر کنایه‌های اصلاح‌طلبان به دولت نیز بی‌پاسخ نمی‌ماند و در این میان محمود واعظی که ریاست دفتر رئیس‌جمهور را نیز برعهده داشت، در مقام پاسخگویی و دفاع از دولت برمی‌آمد.
انفعال حزب اعتدال و توسعه در دولت روحانی
پس از تشکیل دولت یازدهم، این حزب دیگر فعالیت چشمگیری در عرصه تشکلات نداشت و باز هم تا حد قابل‌توجهی دچار رکود شد. در سال ۹۳ محمدباقر نوبخت گفته بود: «موضوعات اجرایی کشور آن چنان سنگین و دارای ابعاد پیچیده است که مجالی برای شخصیت‌های حزبی قوه مجریه باقی نمی‌گذارد، تا به امور حزبی بپردازند. البته او هنوز تاکید کرد کم‌رنگ‌شدن چهره‌های مهم اعتدال و توسعه به معنی تعطیلی حزب نیست، ارکان دیگر حزب به‌خصوص دفتر سیاسی فعال است و درباره موضوعات مهم کشوری بیانیه صادر می‌کند»؛ در آن مقطع هم چند جلسه و کنگره از سوی اعتدال و توسعه برگزار شد، اما آنها ترجیح می‌دادند همچنان در حاشیه به فعالیت‌های خود ادامه دهند. چنانچه در یکی از کنگره‌های حزب فقط برخی رسانه‌ها، برای پوشش رسانه‌ای مراسم دعوت شده بود! دولت روحانی پس از هشت سال پایان یافت و باید دولت جدید با رای مردم تشکیل می‌شد، هرچند اصلاحاتی‌ها حضور فعال و تاثیرگذاری در آوردگاه ۱۴۰۰ نداشتند، اما حزب اعتدال و توسعه از حضور عبدالناصر همتی در صحنه رقابت استقبال کرد، اما منتخب مردم سید ابراهیم رئیسی شد. در سه سال دولتِ سیزدهم حزب اعتدال و توسعه در قامت منتقد دولت شناخته می‌شد و تعامل و ارتباط خود را با حسن روحانی حفظ کرد، چنانچه ۲۷ مهرماه سال ۱۴۰۲ رئیس‌جمهور ایران در دولت‌های یازدهم و دوازدهم در پیامی تصویری به ششمین کنگره حزب اعتدال و توسعه گفت: اعتدال اسم رمز و اسم اعظم گفتمان اکثریت قاطع جامعه ایران اسلامی است که با این گفتمان باز هم ما قادریم به همه اهداف بلند ملی‌مان دست یابیم. وقتی پیام او به کنگره همفکرانش منتشر شد، هیچ‌کس گمان نمی‌کرد چندماه بعد باید انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شود؛ بعد از شهادت رئیس‌جمهور و در انتخابات زودهنگام چهاردهم، مسعود پزشکیان گزینه اعتدالی‌ها شد. هم حزب در حمایت از او بیانیه داد و هم حسن روحانی در پیامی ویدیویی از مردمی که خواهان تعامل سازنده با جهان و اعتدال در داخل کشور هستند، درخواست کرد که به پزشکیان رای بدهند. اکنون و در عصر وفاق، حزب اعتدال و توسعه برای انتخابات هفتمین دوره شوراهای شهر آماده می‌شود و باید دید در این کارزار، یاران سیاسی حسن روحانی به چه اندازه موفق خواهند شد؟ آیا می‌توانند باز با نام اعتدال به اهداف انتخاباتی خود دست یابند؟
نظر شما