آگاه: پس از رحلت امام خمینی (ره) و زعامت رهبر انقلاب، طرح تحول بنیادین در آموزش و پرورش کشور که با پیگیری‌ها و اصرار فراوان خود ایشان در دوره ریاست‌جمهوری‌شان به تصویب رسیده بود، مورد بی‌مهری و بی‌توجهی دولت‌ها قرار گرفت. دولت‌هایی که از سال ۱۳۶۸ به بعد روی کار آمدند، یا این طرح را در حاشیه قرار دادند یا این‌که تحول را به مواردی همچون انحلال معاونت پرورشی یا تغییر در ساختار اقتصادی وزارتخانه یا وضع معیشتی معلمان و برخی تحولات سطحی تنزل دادند. آنها با برداشت‌های اشتباه از طرح تحول، به‌نوعی خسارت‌هایی را نیز به آموزش و پرورش کشور وارد کردند. لذا مقصود اصلی طرح که همان تحول در آموزش و پرورش کشور بود، ابتر ماند. حجت‌الاسلام مرحوم احمد احمدی، عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی در خاطراتش می‌گوید: «البته بگذریم از اینکه طرح تحول بعد از آن همه کار و تلاش و پژوهش به وزارت آموزش و پرورش رفت و اجرایی هم نشد. در زمان ریاست‌جمهوری آقای هاشمی شرایط کاملا مهیا بود که این طرح با قدرت اعمال شود، ولی آقای نجفی، وزیر آموزش و پرورش و برخی دیگر از دوستان که این طرح را تایید کرده بودند، در هنگام اجرا آن را در حاشیه قرار دادند و کنار گذاشتند. این کار سیلی بسیار محکمی هم برای نظام آموزش و پرورش و هم برای کسانی که آن را آماده کرده بودند، محسوب می‌شد.»
این روند ادامه داشت تا اینکه در سوم مرداد ماه سال ۱۳۸۶ رهبر انقلاب در دیدار با وزیر و معاونان و مدیران وزارت آموزش و پرورش، مجددا این طرح را مطرح کردند. لذا دوباره طرح تحول در اولویت برنامه‌های کارشناسان و مسئولان آموزش و پرورش قرار گرفت. البته اینکه چرا در سال ۱۳۸۶ این موضوع موردتاکید مجدد و ویژه رهبر انقلاب قرار گرفت و ایشان در سال‌ها و دیدارهای بعدی نیز دوباره بر آن تاکید و پافشاری کردند، دلایل مختلفی دارد. ازجمله برخی فضای حاکم بر دولت نهم را به‌گونه‌ای تحلیل می‌کردند که گویا آمادگی به سرانجام رساندن این طرح را دارند و لذا رهبر انقلاب آن را موردتاکید ویژه قرار دادند. برخی دیگر نیز تنظیم سند چشم‌انداز ۲۰ ساله کشور در سال ۱۳۸۴ را عامل اصلی این مقوله مطرح می‌کردند و اینکه تحقق بسیاری از اهداف سند چشم‌انداز در گرو تحول بنیادین نظام آموزش و پرورش است. فارغ از همه این موارد، نکته مهم اینجاست که مسئله تحول بنیادین در آموزش و پرورش کشور با آن تعریف و نگاه خاصی که رهبر انقلاب به آن داشتند، دوباره به‌طورجدی توسط ایشان مطرح شد و پس از آن نیز در دیدارهای مرتبط با این موضوع باز موردتاکید ایشان قرار گرفته است: «ببینید ما چه می‌خواهیم. محصول و خروجی آموزش و پرورش را چه می‌خواهید باشد. اول این را مشخص بکنیم، ترسیم بکنیم، بعد ببینیم که برای ساختن چنین موجودی، یک چنین مردی، زنی، جوانی، چه کارهای مهم و اساسی، چه تعالیم لازم، در خلال چه برنامه‌ آموزشی باید داده شود تا این موجود پرورش پیدا کند. آن‌وقت آدم‌های کارآمدمان بنشینند آن نظام را تعریف و تدوین کنند و با شجاعت لازم وارد میدان شوند و تشکیلات آموزش و پرورش را بر طبق آن نظام تعریف کنند و تحقق بخشند. این می‌شود تحول حقیقی و بنیانی.»
حالا امروز و در شرایط فعلی چه چیزی در  سند تحول از اهمیت بیشتری برخوردار است. آنچه محور منویات رهبر انقلاب  در یک دهه اخیر بوده است، در چند عنوان مهم جمع شده است: الف) لزوم عملیاتی‌شدن همه‌جانبه سند تحول. ب) لزوم ترمیم و تکمیل سند. ج) تهیه یک برنامه جامع که شامل زمان‌بندی و شاخص پیشرفت باشد. (اجرای همراه با تامل و بدون شتاب‌زدگی). د) تبیین سند در بدنه آموزش و پرورش و این‌گونه است که فرآیند اجرا، تکمیل و ترمیم این طرح حیاتی و اساسی بعد از نزدیک به دو دهه همچنان جزو مطالبات اصلی و مهم رهبر انقلاب است.