آگاه: درد ممکن است ناخوشایند باشد، اما در بیشتر موارد یک نقش حیاتی و حتی نجات‌بخش دارد. دردهای کوتاه‌مدت مانند سیگنال‌های هشداردهنده‌ هستند که از ما در برابر آسیب محافظت می‌کنند. 
به نقل از ساینس دیلی، داستان درد مزمن کاملا متفاوت است. در این شرایط، سیگنال هشدار حتی پس از بهبود آسیب هم متوقف نمی‌شود. درد مزمن به یک همراه دائمی و نامرئی تبدیل می‌شود که می‌تواند سال‌ها یا حتی دهه‌ها ادامه یابد. «نیکلاس بتلی»(Nicholas Betley)، متخصص علوم اعصاب «دانشگاه پنسیلوانیا»(UPenn)  گفت: این تنها یک آسیب نیست که بهبود نمی‌یابد، بلکه یک ورودی مغزی است که حساس و بیش‌فعال شده است و تعیین چگونگی آرام کردن آن ورودی می‌تواند به ارائه درمان‌های بهتر کمک کند.
بتلی به همراه پژوهشگران «دانشگاه پیتسبرگ»(University of Pittsburgh)  و «موسسه پژوهشی اسکریپس»(Scripps Research Institute)، قطعه مهمی را از پازل درد مزمن کشف کرده‌اند. تحقیقات آنها به گروه خاصی از سلول‌های بنیادین مغز به نام «نورون‌های بیان‌کننده گیرنده»(Y۱R)  اشاره دارد که در «هسته پارابراکیال»(Parabrachial nucleus)  مغز قرار گرفته‌اند. این نورون‌ها در حالت‌های درد مداوم فعال می‌شوند، اما سیگنال‌های مربوط به گرسنگی، ترس و تشنگی را نیز پردازش می‌کنند. این نشان می‌دهد که مغز می‌تواند واکنش به درد را در زمان نیازهای فوری‌تر تنظیم کند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که تسکین درد ممکن است امکان‌پذیر باشد، زیرا همان طور که پژوهشگران در مقاله خود نوشته‌اند، مدارهایی در مغز وجود دارند که می‌توانند فعالیت نورون‌های انتقال‌دهنده سیگنال درد را کاهش دهند. این پژوهش در مجله «Nature» به چاپ رسید.