آگاه: این کتاب تصویری از پشت صحنه مدیریت ایران در یکی از دوره‌های مهم معاصر را ارائه می‌دهد. جهانگیری در این کتاب با صراحت به تشریح چالش‌های کشور در طول هشت سال معاون اولی خود، پرداخته است. البته برش‌هایی از آنچه در کتاب آمده، پیش از برگزاری مراسم، در برخی رسانه‌های همفکر اصلاحاتی‌ها منتشر شد، به‌خصوص بخشی که به اختلاف و دلخوری معاون اول اسبق دولت با حسن روحانی در یک جلسه داخلی اشاره کرده بود. به همین جهت احتمال می‌رود که رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم از رسانه‌ای شدن این جلسه توسط معاون اولش دلخور شده و به همین جهت در جلسه رونمایی کتاب حضور پیدا نکرد.
عملکرد جهانگیری از دیدگاه تدبیری‌ها
در مراسم رونمایی، سخنرانان هریک به ویژگی‌های مدیریتی او اشاره می‌کردند. وقتی خود وی پشت تریبون رفت از دغدغه‌هایش سخن به میان آورد و به صورت غیرمستقیم نقدی به دولتمردان فعلی وارد کرد و با بیان اینکه امروز کشور به تیم مدیریت نیاز دارد؛ اگر فقط فکر کردیم چهار نفر انتخاب شدند چه خوب شد، این برای حل بحران نبوده است، گفت: مدیر باید برنامه داشته باشد و بداند برای کاری که انتخاب شده از این نقطه به کدام نقطه می‌خواهد برود و سوم مدیریت ارشد قادر باشد حوزه پیرامونی اطراف مدیریت را برای کار کردن هموار کند. وی با تاکید بر اینکه همه نهادهای قدرت باید حامی آن تیمی باشد که می‌خواهند بحران را مدیریت کنند، تصریح کرد: نمی‌شود از جای دیگری چوب لای چرخ آنانی که برای مدیریت انتخاب شدند، گذاشت؛ اگر همه مدیریت‌ها در هماهنگی هم قرار گرفتند، ماشین به حرکت درخواهد آمد وگرنه چرخ‌دنده برای خود حرکت می‌کند و ماشین ایستاده است.
این چهره تکنوکرات به ناترازی‌های موجود در کشور نیز اشاره کرد و از ناترازی در صندوق‌های بازنشتگی، نظام بانکی، آب، محیط زیست و انرژی به عنوان مهم‌ترین آنها نام برد که برای عبور از آنها دولت باید چاره‌اندیشی کند و براین باور است: حل این چالش‌ها نیازمند اصلاحات اقتصادی جدی است زیرا این ناترازی‌ها قابل تعویق نیست و با تعویق افتادن آنها، فقط شرایط دشوارتر می‌شود.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه در دولت اعتدال و معاون مستعفی راهبردی رئیس‌جمهور پزشکیان، دیگر سخنران این مراسم بود؛ او هم حسابی به دفاع و حمایت از جهانگیری پرداخت و وی را نماد اعتدال معرفی کرد و با بیان اینکه حتی در جاهایی از این کتاب در مورد من نوشته شده که گاهی اوقات خیلی اعتدال ندارم و از اعتدال خارج می‌شوم، اظهار کرد: آقای دکتر جهانگیری همیشه ما را به مسیر اعتدال و آشتی دعوت می‌کردند و من برای همیشه وامدار ایشان هستم که چقدر در دولت سنگر اعتدال و نمایانگر اعتدال در دولت بودند. وی معتقد است: برخلاف آنچه مطرح می‌شود، آقایان جهانگیری و روحانی همواره در کنار هم بودند و شاید دلخوری‌هایی هم وجود داشت، اما همواره به عنوان وزنه سنگینی برای اعتدال دولت در کنار آقای روحانی بودند.
نیازمند کار تشکیلاتی برای حل مسائل کشور هستیم
جلسه روز پنج‌شنبه که در بزرگراه شهید حقانی برگزار شد، بیشتر یک نشست برای تقدیر و تشکر از اسحاق جهانگیری بود و در عین حال فرصتی را فراهم کرد تا کنشگران سیاسی آنچه مد نظر دارند را با همفکران‌شان درمیان بگذارند تا بتوانند دورنمای بهتری را برای خود در سپهر سیاسی کشور ترسیم کنند. از این رو حسین مرعشی در سخنانش با انتقاد از اینکه از کار حزبی و تشکیلاتی فرار می‌کنیم، تصریح کرد: اگر ماهاتیر محمد در مالزی موفق شد چون سازمان سیاسی ایجاد کرد و به اتکای حزب توانست بیش از ۲۵ سال مالزی را با نرخ رشد بالا اداره کند. کاش آقای هاشمی‌رفسنجانی روزی که دوره ریاست جمهوری‌اش تمام شد به جای نشستن در کرسی ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام در موضع ریاست یک حزب فراگیر نشسته بود و این شخصیت‌های بسیار موثر و تاثیرگذار تاریخ ایران را دور هم جمع کرده بودند. دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی با اشاره به حضور شخصیت‌هایی چون ظریف و جهانگیری در این نشست گفته بود: نمی‌شود کشور را بدون تشکیلات و سازمان سیاسی منسجم و با برنامه اداره کرد.
جهانگیری چه خوابی برای سیاست ایران دیده؟
آنچه مشخص است، کتاب «در اندیشه ایران» پس از پایان مأموریت معاون‌اول حسن روحانی در دولت، تهیه و تنظیم شد و این نشان می‌دهد، «جهانگیری تکنوکرات» همچنان تمایل دارد در صحنه سیاسی کشور دیده شود و تاثیرگذار باشد، هرچند در سال ۹۲ و بعد از پذیریش معاونت اول از حزب کارگزاران سازندگی فاصله گرفت اما این دوری به منزله عبور از همفکرانش نبود چرا که مهرماه سال ۱۴۰۲ به همراه عبدالناصر همتی و غلامحسین کرباسچی عضو شورای مشورتی کارگزارانی‌ها شدند. روی هم رفته، حضورش در «متن سیاست» حاکی از آن است که نمی‌خواهد کنج عزلت گزیند و فقط نقش یک مشاور را ایفا کند. حال باید دید جهانگیری برای نقش‌آفرینی بیشترش در صحنه سیاسی کشور چه برنامه‌هایی را تدارک دیده، آیا به عنوان یک کارگردان، تکنوکرات‌ها را برای حضور در انتخابات شورای شهر تهران آماده می‌کند؟ آیا کارگزارانی‌ها حاضر می‌شوند او را به عنوان یک گزینه برای تصدی خیابان بهشت به مردم معرفی کنند یا او که سابقه حضور در مجلس و کاندیداتوری پوششی انتخابات سال ۹۶ را در کارنامه‌اش ثبت و ضبط کرده، برنامه‌ای دیگر دارد؟
نظر شما