آگاه: از نگاه رهبر انقلاب، دولت‌ها مرکز ثقل پیشبرد کشور هستند، زیرا ابزار اجرایی، منابع، بودجه و شبکه مدیریتی کشور در اختیار قوه مجریه قرار دارد. پس از پایان دفاع مقدس هشت ساله تا به امروز، ایشان اصل «حمایت از دولت منتخب ملت» را یک اصل راهبردی می‌دانند و بارها گفته‌اند: «وظیفه همه ماست که از شما حمایت کنیم، کمک‌تان کنیم (اگر احتیاج به کمک داشته باشید).» این حمایت ناظر به «اصل دولت» است، نه به تک‌تک تصمیمات و سیاست‌های آن.
نکته دیگر آنکه حمایت رهبر انقلاب از دولت هرگز به معنای توقیف نقد، مطالبه‌گری یا نقش نظارتی سایر قوا و دستگاه‌ها نیست. در بیانات متعدد، از جمله در دیدار با دانشجویان، تصریح کرده‌اند: «این حمایت و این طرفداری، به معنای این نیست که انتقاد نباید کرد، یا من خودم انتقاد نداشته باشم؛ ممکن است مواردی هم انتقاد داشته باشم.» بنابراین، حتی اگر برخی تصمیمات دولت چهاردهم مانند مصوبه بنزینی با مخالفت یا ابهام مواجه شود، اصل حمایت از دولت برای جلوگیری از تضعیف قوه مجریه و تشدید چندپارگی مدیریتی، همچنان پابرجاست. ایشان نسبت به وظایف سایر قوا نیز می‌فرمایند: «دلیل ندارد که رهبری وارد محیط اجرایی شود؛ به دلیل اینکه مسئولیت‌ها مشخص است و باید مسئول، وزیر، رئیس فلان مرکز یا بنگاه فرهنگی یا اقتصادی، وظایف خود را انجام دهد. بنابراین ما به هیچ وجه انتقاد کردن را مخالفت و ضدیت نمی‌دانیم.»
پشتوانه این حمایت یک ملاحظه اساسی‌تر نیز دارد. محمدحسین جمال‌زاده، پژوهشگر فلسفه و علوم اجتماعی در این باره می‌گوید: رهبر انقلاب بارها نسبت به این مسئله هشدار داده‌اند که اختلافات داخلی و بی‌ثباتی در دستگاه‌های تصمیم‌ساز، کشور را از پیشرفت بازمی‌دارد. به همین دلیل، نه‌تنها از دولت پزشکیان، بلکه از دولت‌های پیشین نیز در موقعیت‌های حساس دفاع کرده‌اند تا «جبهه اداره کشور» تضعیف نشود. نکته دیگر که قابل توجه است اینکه، رهبر انقلاب در آخرین گفت‌وگوی خود با مردم واژه «خدمتگزار» را به کار بردند. ایشان حمایت را مشروط به خدمت و تلاش صادقانه دولت می‌دانند. زمانی هم که عملکردی را اشتباه دانسته‌اند (ولو در دولت‌های پیشین) تذکر داده‌اند، اما اصل حمایت را حفظ کرده‌اند. یعنی حمایت از دولت در نسبت با «مردم» و «پیشبرد اهداف کشور» تعریف می‌شود، نه در نسبت با رفتارهای جناحی.
در فضایی که برای همگان به صورت مکرر برای حمایت از دولت مستقر ترسیم شده است، یک جریان سیاسی با مواضع و اظهاراتش می‌خواهد خود را اپوزیسیون دولت معرفی کند. جریانی که در رای‌آوری پزشکیان در انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری سهیم بود و لیدر جریان اصلاحات، نیروهایش را برای پیروزی نامزد جریان متبوعش به صف کرد. هرچند بعد از اعلام نتایج، جشن پیروزی برگزار کردند اما پس از ترکیب نهایی کابینه، نه در مقام حامی بلکه منتقد دولت پزشکیان ظاهر شده‌اند. البته جریان اصلاحات در مقاطع دیگر هم فرار رو به جلو می‌کردند و نمی‌خواستند هیچ مسئولیتی را برعهده گیرند، چنانچه در دولت هشت ساله روحانی به‌خصوص در دوره دوم، نقدهای تند و تیزی نثار دولت اعتدال می‌کردند، این همان دولتی بود که اصلاح‌طلبان تمام‌قد در ۹۲ و ۹۶ به حمایت از آن پرداخته بودند و امروز نوبت به پزشکیان و دولت وفاق ملی رسید!
ماجرا به موضع‌گیری جنجالی سخنگوی جبهه اصلاحات برمی‌گردد؛ جواد امام سخنگوی این جبهه در توئیتی حمله تندی به رئیس قوه مجریه کرد و مدعی شد: پزشکیان یک مجری محض و هماهنگ است و هیچ رنگ و بویی از پزشکیان دوران انتخابات در او و کابینه‌اش دیده نمی‌شود. به جای آنکه حامیان سیاسی رئیس دولت از او حمایت کنند و پیشنهادهایی را برای بهتر شدن امور روی میز شخص دوم کشور بگذارند، اتهاماتی را به او وارد می‌کنند؛ حرف شان این است، پزشکیان تغییر کرده. همان‌طور که تاکید شد این اظهارت برای رسانه‌ای‌ها و سیاسیون تازگی ندارد، در عصر اعتدال هم می‌گفتند، روحانی از ما نبود و اصلا اصلاح‌طلب نیست. حال چه شده که به جای حمایت‌های مشفقانه و منصفانه، اینگونه از رئیس‌جمهور عبور کرده‌اند؟ آش انتقادهای اصلاحاتی‌ها از رئیس‌جمهور  به اندازه‌ای شور شد که صدای یک رسانه اصلاح‌طلب را درآورد.
روزنامه اعتماد در مطلبی ضمن انتقاد از جبهه اصلاحات نوشت: چرا برخی سیاسیون بدون توجه به دغدغه‌های اصلی مردم و انواع تهدیدهای درونی و بیرونی به جای سیاست‌ورزی متعهدانه، سیاست‌بازی می‌کنند؟ در این میان انتظار بیشتری از جبهه اصلاحات وجود دارد. مسلما انتقادهای دلسوزانه که ضروری‌اند از مچ‌گیری و تضعیف قابل تفکیک هستند و میهن‌دوستان به شدت مواظبت می‌کنند که سقفی برای عیب‌یابی‌ها و اعلام آنها قائل شوند. هیچ دولتی بی‌عیب نیست ولی فعلا حمایت همه‌جانبه از قوه مجریه به همراه انتقادهای مشفقانه و محترمانه حیاتی است. تضعیف دولت با قهر و درشتی و عهدشکنی و نادیدن خدماتش نه تنها سیاست‌ورزانه نیست که اخلاقی و  متعهدانه هم نیست. با حمایت هوشمندانه می‌توان نقاط ضعف دولت را کمتر کرد.
آنچه مشخص است، حمایت دوباره رهبر انقلاب از دولت حامل یک پیام به جامعه و به‌ویژه رجال سیاسی است و آن اینکه مسیر اداره کشور باید با همکاری و همدلی پیش برود و اگر نقدی مطرح می‌شود، باید در یک چارچوب مسئولیت‌پذیر، منطقی و اصلاح‌گرانه بیان شود. به راستی اصلاح‌طلبان با این شیوه نقد - که البته اسم آن را دیگر نمی‌توان نقد گذاشت- به دنبال چه هستند؟!