حافظ
-
روایت شهادت دانشمند هسته‌ای و خانواده‌اش
یک مادر و پنج داغ
بیشتر از یک هفته گذشته و هنوز هیچ نشانی از فاطمه و فهیمه نیست. خانه‌شان آن‌قدر ویران شده که پیداکردنشان سخت است. می‌دانم... تا پیکر فاطمه پیدا نشود، فهیمه هم پیدا نمی‌شود. هرجا هستند، کنار هم‌اند، مثل همیشه.
-
آرامش در روزهای سخت
این روزها، سایه سنگین جنگ تحمیلی بر سرمان چرخ می‌زند. صدای اخبار، پراز ناآرامی است و دل‌ها در تنگنای نگرانی گرفتار.
-
سعید عزیزی، دکترای الهیات اسلامی و کارشناس خانواده عنوان کرد
«جشن‌های دینی و ملی» کلید ارتقای شادی جامعه
سمانه نوری زاده قصری: برگزاری جشن‌های دینی مانند عید غدیرخم، فرصتی برای ارتقای شادی و نشاط در جامعه است. این جشن‌ها پیوندهای اجتماعی را تقویت کرده و به کاهش احساسات منفی کمک می‌کنند. چند سال است که همپای مناسک عزاداری جمعی، شاهد برگزاری جشن‌های دینی و ملی به ویژه در عید سعید غدیرخم هستیم. علاوه بر غدیر در مناسبت‌های مختلف جشن‌های عمومی از اجتماع امام رضایی‌ها تا مناسبت‌های مختلف دیگری مانند غدیر و نیمه شعبان را تجربه کرده‌ایم که همگی بیانگر کنش‌هایی است که مردم و مسئولان برای بروز شادی و نشاط در جامعه داشته‌اند.
-
به بهانه ۲۸ اردیبهشت؛ روز خیام نیشابوری
خیام فقط شعر نگفت، یک سبک زندگی ترسیم کرد
۲۸ اردیبهشت‌ماه در تقویم ملی ایران با نام «حکیم عمر خیام نیشابوری» نام‌گذاری شده است و چندین سال است که در این روز برنامه‌های مختلفی در کشور و نیز در خارج از کشور برگزار می‌شود که کانون این برنامه‌ها در زادگاه خیام یعنی شهر نیشابور است.
-
یک پژوهشگر حوزه تاریخ تشریح کرد
خیابان و میدان فردوسی تهران چطور شکل گرفت؟
میدان فردوسی در قلب تهران، اغلب با مجسمه بزرگ ایستاده فردوسی شناخته می‌شود؛ اما شاید کمتر کسی بداند که این میدان از چه زمانی به وجود آمده و از کی نام فردوسی بر آن و خیابان جنوبی‌اش نهاده شده است.
-
فقه در مقام مهندسی جامعه
حوزه در طلیعه زمانه تجلی فقه تمدن‌ساز در عصر انقطاع
حسین انجدانی - آگاه مسائل اندیشه‌ای: در نیمه نخست قرن بیستم، هنگامی که جهان اسلام در تلاطم سهمگین‌ترین بحران‌های هویتی، سیاسی و اجتماعی خود فرورفته بود، نهاد حوزه علمیه اعلام موجودیت کرد؛ نه به‌مثابه سنگری منفعل از گذشته، بلکه به‌عنوان یک نهاد پیش‌برنده عقلانیت فقهی، حافظ شعور امت، در نهایت، بنیان‌گذار یک منظومه تمدنی. در روزگاری که ساختارهای خلافت فروپاشیده و خلاءهای معرفتی در دل ملت‌ها پدیدار شده و پروژه‌های سکولاریستی با پشتوانه استعمار به نفی دین و هویت اسلامی روی آورده بودند، حوزه برخلاف مسیر غالب که عقب‌نشینی، سکوت یا تجزیه دین بود، مسیر تثبیت و تاسیس را برگزید. همین انتخاب، سرآغاز شکل‌گیری عقلانیتی شد که نه متوقف در ترمیم گذشته، بلکه متوجه بنیان‌گذاری آینده بود؛ عقلانیتی برخاسته از فقه، اما فقهی تمدن‌ساز، نه مناسک محور.