آگاه: در همین حال، سید علی معبودی، مسئول صادرات اداره کل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، تعداد کشورهایی که داروهای ایرانی را خریداری کرده اند، در حدود ۴۰ کشور اعلام کرده است.
این اظهارات و خوشحالی وصف ناپذیر مسئول مربوطه از رقم صادرات داروهای تولید ایران به کشورهای منطقه و…، جای تعجب و البته افسوس دارد. زیرا، اگر همین ۸۴ میلیون دلار صادرات دارو را بر تعداد کشورهای هدف تقسیم کنیم، سهم هر کشور حدود ۲ میلیون دلار می‌شود.
این در حالی است که در تازه‌ترین اخبار دارویی، گفته می‌شود کشور عراق برای اولین توانسته داروهای ضد سرطان به کشور لیبی صادر کند. در حالی که سابقه صنعت داروسازی در ایران، با کشوری مثل عراق، اصلاً قابل مقایسه نیست. قدمت صنعت داروسازی کشور ما به چند دهه قبل باز می‌گردد، ضمن اینکه تولید داروهای با فناوری بالا و…، از دیگر دستاوردهای دانشمندان و محققان ما در این سال‌ها بوده است. اما، سوال اینجاست که چرا ۸۴ میلیون دلار صادرات داشته ایم.
تأسف بارتر این است که مسئول صادرات اداره کل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، به این موضوع اشاره نداشته که میزان صادرات دارو در چند سال قبل، به رقم ۱۰۰ میلیون دلار و بعضاً، بیشتر هم رسیده بود. اینکه دچار اُفت صادرات می‌شویم و بعد از رشد ۳۰ درصدی می‌گوئیم، مایه مباهات و فخر فروشی نیست. صادرات دارو، یکی از ابزارهای مهم رشد و توسعه صنعت داروسازی کشور است و مزیت‌هایی مانند تأمین ارز برای کشور و تسهیل چرخه تولید با امکان واردات مواد اولیه و ملزومات مورد نیاز را دارد. صادرات دارو می‌تواند با افزایش مقیاس تولیدی که ایجاد می‌کند، به کاهش هزینه‌های تولید منجر شود، همچنین به دلیل حفظ بازار محصول صادراتی، شرکت تولیدکننده را برای ارتقای الزامات کیفی محصول و خطوط تولید مناسب ترغیب کند. اما در سال‌های اخیر نه تنها مسیر توسعه صادرات دارو موفق نبوده، بلکه پسرفت هم داشته است. نمونه آشکار، روند نزولی صادرات و سهم اندک از بازار دارویی کشورهای منطقه بوده است.