آگاه: زندگی انسان‌ها قطعا با بحران‌های متعدد دست‌به‌گریبان است، اما این پایان داستان نیست. تاریخ ثابت کرده که بشر در مواجهه با بن‌بست‌ها، توانایی خلق راه‌های جدید را دارد. مسئله اساسی، «آگاهی» و «اراده جمعی» برای تغییر است. همان‌طور که «ویکتور هوگو» می‌گوید: «هیچ‌چیز قدرتمندتر از ایده‌ای که زمانش فرارسیده باشد، نیست.» شاید بحران‌های امروز، فرصتی باشند برای بازنگری در اولویت‌های زندگی و ساختن جهانی انسانی‌تر.
هر روز اخبار اقتصادی را چک می‌کنیم، نگران افزایش قیمت‌ها هستیم و مدام با خود می‌گوییم: «اگر فلان چیز را داشته باشم، آن وقت خوشحال خواهم بود.»، اما واقعیت این است که هیچ‌وقت به نقطه رضایت نمی‌رسیم، چون همیشه چیزی بهتر و گران‌تر وجود دارد. این دور باطل، آرامش را از ما می‌گیرد و جای آن را با استرس و نگرانی پر می‌کند. تحقیقات نشان داده‌اند که پس از رسیدن به سطحی از درآمد که نیازهای اولیه را برطرف می‌کند، پول بیشتر تاثیر چندانی بر شادی ندارد. پس چرا خودمان را در این چرخه خسته‌کننده گرفتار می‌کنیم؟  
یک غروب آرام، صدای خنده فرزندان، قدم‌زدن در طبیعت گفت‌وگوی صمیمی با دوستان یا حتی یک فنجان چای داغ در سکوت صبحگاهی؛ اینها چیزهایی هستند که واقعا روح را تغذیه می‌کنند. شادی در لحظه‌های کوچک و رایگان زندگی پنهان شده، اما ما به جای تمرکز بر آنها، ترجیح می‌دهیم به نداشته‌های‌مان فکر کنیم. همین سلامتی بزرگ‌ترین ثروت است. وقتی یاد بگیریم به آنچه داریم قانع باشیم، تازه متوجه می‌شویم چه ثروتی در اختیار داریم.  
بدون امید، زندگی رنگ می‌بازد. شاید شرایط سخت باشد، اما این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم چگونه با آن روبه‌رو شویم. ویکتور فرانکل، روان‌شناس معروف، در کتاب «انسان در جست‌وجوی معنا» می‌نویسد: «آخرین آزادی انسان، انتخاب نگرش او در هر شرایطی است.» حتی در سخت‌ترین موقعیت‌ها هم می‌توان شادبود، اگر معنایی در زندگی پیدا کنیم. امید، سوخت حرکت است و شادی، نتیجه انتخاب آگاهانه ما برای دیدن زیبایی‌هاست.
 شادی یک انتخاب است، نه نتیجه ثروت یا موفقیت. اگر یاد بگیریم با دل و جان زندگی کنیم، متوجه می‌شویم خوشبختی همین نزدیکی‌هاست، در  آغوش کشیدن عزیزان، در طلوع آفتاب، در یک لبخند بی‌بهانه. بیایید امروز تصمیم بگیریم: نه به استرس مادیات، آری به زندگی شاد و آرام.