آگاه: کامیون‌داران سال‌هاست در خط مقدم تامین زیرساخت‌های حمل ونقل کشور ایستاده‌اند و نقش بی‌بدیلی در رونق تولید و تجارت داشته‌اند. در گذشته، حمایت‌های دولتی مانند تامین روغن موتور، لاستیک و تسهیلات خاص، بخشی از بار مالی آنان را کاهش می‌داد. اما امروز با ورود ناوگان سنگین جدید، هزینه‌های نگهداری و بهره‌برداری به شدت افزایش یافته در حالی که نرخ کرایه‌ها متناسب با این تغییرات تعدیل نشده است. این ناهماهنگی بین درآمد و هزینه، فشار اقتصادی بی‌سابقه‌ای را به این قشر تحمیل کرده است.   تجربه جهانی نشان می‌دهد اعتراضات صنفیِ متمرکز بر خواسته‌های اقتصادی پدیده‌ای رایج و گاه اثرگذار است. نمونه بارز آن، اعتراضات کشاورزان اروپایی بود که با هدایت تراکتورها به خیابان‌ها موفق شدند سیاست‌گذاران را به بازنگری در تعرفه‌ها و حمایت از هزینه‌های تولید وادارند. این موفقیت نه از مسیر سیاسی‌سازی که از طریق تمرکز بر گفت‌وگو و ارائه راه‌حل‌های عملی محقق شد.   نکته کلیدی اینجاست که تبدیل این اعتراضات به بحرانی سیاسی نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند بلکه امنیت ملی و اعتماد عمومی را نیز خدشه‌دار می‌سازد. رسانه‌های معاند همواره در کمین‌اند تا چنین اعتراضاتی را بهانه‌ای برای تشویش اذهان و تحریف واقعیت‌ها قرار دهند. وظیفه مسئولان است با شناخت به‌موقع دردهای اصناف مختلف از طریق گفت‌وگوی مستقیم، بررسی کارشناسی خواسته‌ها و اصلاح سیاست‌های حمایتی، مانع گسترش گلایه‌ها شوند.   راه‌حل نه در انکار مشکل که در اعتمادسازی و همکاری است. تشکیل کمیته‌های مشترک متشکل از نمایندگان کامیون‌داران، کارشناسان حمل‌ونقل و نهادهای دولتی برای بازتعریف نرخ کرایه‌ها، کاهش هزینه‌های جانبی و تسهیل دسترسی به نهاده‌های اساسی، می‌تواند گام اولیه موثری باشد. به یاد داشته باشیم که حل مسائل صنفی در گرو  عبور از رویکردهای امنیتی و تمرکز بر عدالت اقتصادی است. تنها از این طریق می‌توان هم از حقوق کامیون‌داران دفاع کرد و هم مانع سوءاستفاده جریان‌های سیاسی شد.   اعتراضات صنفی کامیون‌داران فرصتی است برای بازسازی اعتماد و بهبود سیاست‌های حمایتی. تبدیل این فرصت به تهدید، تنها در سایه بی‌تدبیری و سیاسی‌سازی محقق می‌شود. مسئولیت امروز ما گوش سپردن به فریادهای اقتصادی این قشر زحمت‌کش و پاسخگویی به موقع با ابزارهای کارشناسی و عادلانه است. اعتراضات صنفی، از کامیون‌داران تا کشاورزان، کسبه کوچک و دیگر اصناف، بازتابی از فشارهای اقتصادی بی‌سابقه در شرایط تحریمی است که مانند تور نامرئی تمام بخش‌های جامعه را درگیر کرده است. تحریم‌ها نه تنها هزینه‌های تولید و توزیع را افزایش داده بلکه زنجیره تامین را با اختلالات جدی روبه‌رو ساخته است. در چنین شرایطی تمرکز صرف بر یک صنف خاص هرچند ضروری، کافی نیست. مسئله اصلی همبستگی ملی و طراحی راهبردهای فراگیر برای حمایت از همه اصناف درگیر است. . شرایط تحریمی، آزمونی سخت برای همبستگی ملی و حکمرانی هوشمندانه است. نمی‌توان تنها یک صنف را نجات داد و دیگران را به حال خود رها کرد. پیروزی در این آزمون در گرو  همدلی، برنامه ریزی منسجم و عبور از رویکردهای جزیره‌ای است. کامیون‌داران، کشاورزان، تولیدکنندگان و همه اصناف، حلقه‌های زنجیر اقتصادی کشورند؛ زنجیری که تنها با اتحاد و حمایت متقابل در برابر توفان تحریم‌ها مقاوم خواهد ماند.